เรื่องมีอยู่ว่า ทุกวันเราต้องตื่นตอนตี5.30 เพื่ออหุงข้าว และวันนี้ก็เหมือนกะทุกวันหุงข้าวทิ้งไว้ละก็กลับไปนอนต่อ
แต่พอนอนต่อได้พักนึง มีเสียงดังเราก็นึกว่าหม้อข้าวเปนไรเลยรีบลุกไปถอดปลั๊ก ช่วงจังหวะที่เราวิ่งไปถอดปลั๊กโดยไม่ได้เปิดไฟนะ
และมันก็มีเสียงดังขึ้นมาอีกเราเลยหันกลับไปมองเหนอะไรกระเด็นไม่รุ
เราก็เลยคิดยุในใจว่าหม้อข้าวถึงกับระเบิดเลยหรือไงวะ (แต่ก็นึกยุนะว่าถอดปลั๊กแล้วนะจะระเบิดได้ไง)
ที่ไหนได้พอเปิดไฟ เป็นโคมไฟล่วงเฉียดเราไปนิดเด่วเอง
คือสงสัยมากว่ามันล่วงลงมาได้ไง (ห้องที่เราอยู่เปนฝ้าฉาบเรียบแบบฝังโคมไฟไว้นะคะ)
และเราก็ไม่ได้ติดใจไร ก็ไม่ได้นอนต่อละ เตรียมตัวไปทำงาน
พอเตรียมตัวเสจ จะเปิดประตูออกจากห้องเปิดไงกะไม่ออก พลักยุพักนึงเลยด่า เหี้- พร้อมเปิดประตูออกสะงั่น
ไม่ต้องออกแรงเลย 55 เริ่มคิดละว่ามันคือไรวะ ก็ได้แต่คิด ละก็ออกมาทำงาน
เรามาถึงที่ทำงานก็เข้าที่ทำงานตามปกติ
และที่ทำงานเราค่อนข้างอิสระ เรื่องแต่งกาย จะคุย กินเล่นอะไรก็ได้ ไม่ซีเรียส
เข้าเรื่องเนอะคือ มีช่วงจังหวะนึ่งเราหันไปมองข้างหลังซึ่งมีโต๊ะทำงานของน้อง
เราเหนว่าน้องคุยกะน้องอีกคนหนึ่งยุเราสมมุติว่าน้องชื่อ ออย นะคะคือที่เราเหนออย ยืนหันหลังให้เรา ใส่ชุดสีชมพู สวยมากเราก็ได้แต่คิดในใจว่าทำไมวันนี้แต่งตัวสวยจัง แต่ไม่ได้ทักนะ กลัวเสียมรรยาทนะ 55 ละเราก็หันกลับมาทำงานของเราต่อ
เวลาผ่านไปสักพัก เรากะได้ยินเสียง ออยคุยกะเพื่อนร่วมงานเปนเรื่องตลกเรากะขำละหันไปมองออย
คือ เรานิ่งไปพักนึง คือชุดที่ออยใส่ เปน กางเกงยีนสีซีดกับเสื้อยืดสีดำ เราเลยแซวออยว่าชุดเมื่อเช้ากะสวยแล้ว เปลี่ยนทำไม
ออยบอกพี่บ้าป่าวออยใส่ชุดนี้มาจากบ้านแล้วไม่ได้เอาชุดมาเปลี่ยนนะ
คือ มันคือ อะไรอะ ละคนที่เราเหนใคร ละ ละเพื่อนที่ทำงานวันนั้นไม่มีใครใส่ชุดสีชมพูเลย
เราเลยทักไปคุยกะแฟน เรื่องเมื่อเช้าที่ห้อง ละมาที่ทำงาน แฟนเรากะเหมือนปลอบใจเรานะว่าไม่มีอะไรหรอก มันเรื่องบังเอิญนะ
ละพอบ่ายมาเราก็จะคีย์งานต่อ เราเปิดงานมา
อ่าวเอ้ยงานที่เราคีย์ไว้ช่วงเช้าหายไปไหนหมดนิ เรามั่นใจว่าเราเซฟแล้วนะ
แต่งานมันหายไปไหนได้ไง จนเรามานึกถึงก่อนหน้านี้ที่เราทำงานมา
คืองานที่เราทำเปนด้านเอกสาร ต้องคีย์งานเข้าระบบ เราพึ่งเข้าทำงานที่นี้ยังไม่ถึงเดือนนะ
อารมณ์ประมาณว่า เราคีย์งานเข้าระบบและเซฟงานตามปกติ เสจงานกะปิด
พอเปิดมาใช้งานใหม่ งานที่เราคีย์ไว้ไม่มีเลย เราก้ได้แต่คิดว่าเอ้ยเราลืมเชฟหรือป่าว
ซึ่งเปนบ่อยมากตั้งแต่มาทำงานที่นี่ จนเราต้องแก้ด้วยการเราทำเสจเซฟงาน ปิดงาน และเปิดขึ้นมาดุใหม่อีกครั้ง
ถ้าลอบไหนคีย์และปิดลืมเปิดดูนะ งานหายทุกรอบไปเลย จะว่าเปนที่คอมก็ไม่น่าจะใช่นะ เพราะ คอมพึ่งซื้อมมาใหม่ เราเลยด้วย
เรื่องของเราก็มีแค่นี้แหละ
จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ได้อาทิตย์ละก็ยังคิดถึงเหตุการวันนั้นยุเลย ว่ามันคืออะไร
หลอน หรือ คิดไปเอง
แต่พอนอนต่อได้พักนึง มีเสียงดังเราก็นึกว่าหม้อข้าวเปนไรเลยรีบลุกไปถอดปลั๊ก ช่วงจังหวะที่เราวิ่งไปถอดปลั๊กโดยไม่ได้เปิดไฟนะ
และมันก็มีเสียงดังขึ้นมาอีกเราเลยหันกลับไปมองเหนอะไรกระเด็นไม่รุ
เราก็เลยคิดยุในใจว่าหม้อข้าวถึงกับระเบิดเลยหรือไงวะ (แต่ก็นึกยุนะว่าถอดปลั๊กแล้วนะจะระเบิดได้ไง)
ที่ไหนได้พอเปิดไฟ เป็นโคมไฟล่วงเฉียดเราไปนิดเด่วเอง
คือสงสัยมากว่ามันล่วงลงมาได้ไง (ห้องที่เราอยู่เปนฝ้าฉาบเรียบแบบฝังโคมไฟไว้นะคะ)
และเราก็ไม่ได้ติดใจไร ก็ไม่ได้นอนต่อละ เตรียมตัวไปทำงาน
พอเตรียมตัวเสจ จะเปิดประตูออกจากห้องเปิดไงกะไม่ออก พลักยุพักนึงเลยด่า เหี้- พร้อมเปิดประตูออกสะงั่น
ไม่ต้องออกแรงเลย 55 เริ่มคิดละว่ามันคือไรวะ ก็ได้แต่คิด ละก็ออกมาทำงาน
เรามาถึงที่ทำงานก็เข้าที่ทำงานตามปกติ
และที่ทำงานเราค่อนข้างอิสระ เรื่องแต่งกาย จะคุย กินเล่นอะไรก็ได้ ไม่ซีเรียส
เข้าเรื่องเนอะคือ มีช่วงจังหวะนึ่งเราหันไปมองข้างหลังซึ่งมีโต๊ะทำงานของน้อง
เราเหนว่าน้องคุยกะน้องอีกคนหนึ่งยุเราสมมุติว่าน้องชื่อ ออย นะคะคือที่เราเหนออย ยืนหันหลังให้เรา ใส่ชุดสีชมพู สวยมากเราก็ได้แต่คิดในใจว่าทำไมวันนี้แต่งตัวสวยจัง แต่ไม่ได้ทักนะ กลัวเสียมรรยาทนะ 55 ละเราก็หันกลับมาทำงานของเราต่อ
เวลาผ่านไปสักพัก เรากะได้ยินเสียง ออยคุยกะเพื่อนร่วมงานเปนเรื่องตลกเรากะขำละหันไปมองออย
คือ เรานิ่งไปพักนึง คือชุดที่ออยใส่ เปน กางเกงยีนสีซีดกับเสื้อยืดสีดำ เราเลยแซวออยว่าชุดเมื่อเช้ากะสวยแล้ว เปลี่ยนทำไม
ออยบอกพี่บ้าป่าวออยใส่ชุดนี้มาจากบ้านแล้วไม่ได้เอาชุดมาเปลี่ยนนะ
คือ มันคือ อะไรอะ ละคนที่เราเหนใคร ละ ละเพื่อนที่ทำงานวันนั้นไม่มีใครใส่ชุดสีชมพูเลย
เราเลยทักไปคุยกะแฟน เรื่องเมื่อเช้าที่ห้อง ละมาที่ทำงาน แฟนเรากะเหมือนปลอบใจเรานะว่าไม่มีอะไรหรอก มันเรื่องบังเอิญนะ
ละพอบ่ายมาเราก็จะคีย์งานต่อ เราเปิดงานมา
อ่าวเอ้ยงานที่เราคีย์ไว้ช่วงเช้าหายไปไหนหมดนิ เรามั่นใจว่าเราเซฟแล้วนะ
แต่งานมันหายไปไหนได้ไง จนเรามานึกถึงก่อนหน้านี้ที่เราทำงานมา
คืองานที่เราทำเปนด้านเอกสาร ต้องคีย์งานเข้าระบบ เราพึ่งเข้าทำงานที่นี้ยังไม่ถึงเดือนนะ
อารมณ์ประมาณว่า เราคีย์งานเข้าระบบและเซฟงานตามปกติ เสจงานกะปิด
พอเปิดมาใช้งานใหม่ งานที่เราคีย์ไว้ไม่มีเลย เราก้ได้แต่คิดว่าเอ้ยเราลืมเชฟหรือป่าว
ซึ่งเปนบ่อยมากตั้งแต่มาทำงานที่นี่ จนเราต้องแก้ด้วยการเราทำเสจเซฟงาน ปิดงาน และเปิดขึ้นมาดุใหม่อีกครั้ง
ถ้าลอบไหนคีย์และปิดลืมเปิดดูนะ งานหายทุกรอบไปเลย จะว่าเปนที่คอมก็ไม่น่าจะใช่นะ เพราะ คอมพึ่งซื้อมมาใหม่ เราเลยด้วย
เรื่องของเราก็มีแค่นี้แหละ
จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ได้อาทิตย์ละก็ยังคิดถึงเหตุการวันนั้นยุเลย ว่ามันคืออะไร