แม่ใหญ่ ตั้งสติ ตั้งใจ ฟังหนูให้ดีๆนะ หนูจะหนี มันไม่ไหวแล้ว หนูโดนทุกด้านอะ อยู่ค่ายก็โดนแกล้ง โดนเอาเปรียบ พวกหมู่จ่าก็ไม่รู้เป็นอะไรกับหนูนักหนา ชอบเล่นหนู พอได้ลากลับไปบ้าน บ้านก็ไม่สงบสุข แต่ละคนก็เอาแต่ตัวเองถูก อ้างยังนู้นยังนี้ ตัวเองดี คนอื่นไม่ดี ขี้อิจฉา ไม่ใช้เหตุผล เอาตัวเองเป็นใหญ่กันอย่างเดียว อยู่ด้วยกันไม่ช่วยกัน หนูเครียด ตอนนี้หนูจะระเบิดอยู่แล้ว หนูอยากระเบิดมาก แต่หนูพยายามกดตัวเองไว้ แม่ใหญ่รู้ไหม ตั้งแต่เด็ก หนูเจออะไรบ้าง หนูรับอะไรหนูโดนยัดเหยียดอะไร ๆเข้าตัวบ้างแต่ละวัน ทั้งทางบ้านท้างโรงเรียน ทางที่ทำงาน ทางบ้านก็ทะเลาะกันได้ทุกวัน ทางโรงเรียนก็โดนแกล้ง ไม่มีเพื่อนคบเพราะจน และการโตมาโดยไม่มีพ่อเหมือนคนอื่นมีนลำบากทางใจขนาดไหน แม่มีก็เหมือนไม่มี ทางที่ทำงาน ด้วยความที่หนูไม่เหมือนชาวบ้าน ไม่ เหมือนชาวบ้าน ไม่บ้าไม่เที่ยวผู้หญิง ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่บ้าพนัน คิดดูว่าหนูต้องอดทนทำงานกับคนพวกนี้ หนูทนได้ หนูต้องใช้ความอดทนสูงขนาดไหน ไม่ใช่แค่ที่ทำงาน ทุกทีทุกด้าน โดยเฉพาะที่บ้าน หนูต้องใช้ความอดทนขนาดไหนในใช้ชีวิตจนโตมาได้ขนาดนี้ คิดกันบ้างไหม ชีวิตหนูตั้งแต่เด็กละ ไม่มี ไรดีเลย ไม่สมหวังอะไรสักอย่าง เรียนก็ไม่ได้เรียน เพื่อนก็ไม่มีเพราะจน ครอบครัวก็สัปปะรังเค ความถูกต้อง ความยุติธรรม คุณธรรม ใจเขาใจเราไม่มี เป็นคนอื่น เจอแต่เรื่อง ๆแบบนี้มาตลอดชีวิตตั้งแต่เด็กจนโต ป่านนี้มันเป็นพวกแบบเดียวกับพวกไอ้จ้าไปละ ติดยา เที่ยวผู้หญิง ติดเพื่อน ขายยา เล่นพนัน ขี้กินเหล้าไปแล้ว มีน้อง น้องก็ไม่เห็นหัว มีเพื่อน ก็โดนหักหลัง ทำดีได้  ทำ ได้ดี แถมต้องมาโดนใบแดง เป็นทหาร โดนลดค่าของความเป็นคนให้ต่ำลงไปอีก เข้าคำว่าโดนใบแดงเป็นทหารเกนไหม มันลำบากขนาดไหน มันโดนกดดันขนาดไหน มันเครียดขนาดไหน มันแย่ขนาดไหน มันเหนื่อยขนาดไหน มันต้องใช้ความอดทนมากขนาดไหน ที่บ้านก็อีก ทุกปัญหาอะ พ่อใหญ่กับแม่ใหญ่ก็ไม่ยอมแก้ปัญหาให้มันจบๆไปสักที เอาแต่ปล่อยไป เหมือนน้ำไหลกัดเสาะหินอะ ถ้าไม่เอาน้ำออก สักวันหินก็จะแตก ก็เหมือนครอบครัว ถ้าไม่เอาปัญหาที่เหมือนน้ำออก สักวันครอบครัวก็จะพัง และหนูเสนอวิธีแก้ไปตั้งหลายวิธี ก็ไม่เอาสักอย่าง 1ปีที่ไม่อยู่บ้านนึกว่าจะคิดกันได้ ไม่เลย  กว่าเดิม หนูตัดสินใจละ หนูจะหนี ไม่ต้องห่วง หนูจะไปอยู่ที่อื่น ไม่ทำให้พ่อใหญ่กับแม่ใหญ่ต้องลำบากและเดือดร้อนหรอก แล้วคงรู้นะ หลังจากหนูหนี ชีวิตหนูก็คือพัง หนูไม่เหลืออะไรแล้ว ชีวิตหนูก็ไม่มีอะไรที่ต้องเสียละ คนที่ไม่มีอะไรเหลือ ไม่เหลืออะไรและไม่มีอะไรให้เสียแล้ว มันทำอะไรที่ขาดไม่ถึงได้บ้าง หนูขอโทษสำหรับทุกสิ่ง และขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง โดยเฉพาะที่ชุบเลี้ยงหนูมา ถ้าชาติหน้ามีจริง หนูขอเกิดเป็นลูกแท้ๆของพ่อใหญ่กับแม่ใหญ่นะ และขอให้ครอบครัวในชาติหน้าอบอุ่นดีรักกันดี หนูสัญญาว่าชาติหน้าถ้าได้เกิดเป็นลูกพ่อใหญ่แม่ใหญ่จริงๆ หนูจะดูแลและเป็นลูกที่ดีของพ่อใหญ่กับแม่ใหญ่ ไม่เหมือนกับลูกพ่อใหญ่แม่ใหญ่ทุกวันนี้
ตอนนี้หนูไม่รู้จะออกจากค่ายยังไง เดียวรอจ่าเขาปล่อยหนูลาก่อน 
ปล.2 หนูจะหนีหรือไม่หนีก็มีค่าเท่ากัน มีแต่ความทุกข์ ความเครียด ความแค้น เหมือนกัน