เข้ามาระบายเฉยๆ นะคะ 

เราเพิ่งมีแฟนคนแรกตอนสามสิบอัพ เป็นคนต่างชาติ
มีแฟนตอนแก่แล้ว แต่ประสบการณ์น้อยกว่าเด็กม.ต้น นี่มันลำบากและหน้าอายมาก

ด้วยความที่อายุเราปูนนี้ ผู้ชายมันก็คิดว่าทุกอย่างต้องเร็ว ต่อติดง่าย = =
ไม่ต้องอะไรเยอะแยะเหมือนสาวๆสินะ
แต่พอดีถึงอยู่มาปูนนี้ก็ยังซิงอ่ะ เพราะไม่เคยมีแฟน
บอกเลยว่าไม่ได้หวงซิง  แต่สมัยสาวๆหาไม่ได้ ชั้นผิดตรงไหน???

พอคบมาได้ซักพัก แฟนมันก็เริ่มหงุดหงิดที่ไม่ยอมให้มัน แถมปัดป้องเป็นสาว ๆ = =" 
แต่เพิ่งรู้จักได้แค่เดือนเดียว คบได้สองอาทิตย์ มันก็เร็วไปนะ
ถึงจะคนที่เคยเสียซิงมาแล้ว เราคิดว่าก็คงไม่โอเคเหมือนกัน
แล้วหาเรื่องชวนทะเลาะงี่เง่าสุดๆ
บอกให้รอก่อน มันก็บอกไม่รู้ต้องรอแค่ไหน นางเองก็คงรอนานแบบนั้นไม่ได้
แต่คิดว่าท่าทางเราที่ดูปิดๆ นางเลยเริ่มหงุดหงิด
เย็นชาใส่ ไปหาที่บ้านก็ยังไม่หายโกรธ
แต่นางก็ไม่บังคับเรานะทั้งที่สถานการณ์มันคือแบบ ไม่ควรรอด...
แต่ก็ไม่น่ามาโกรธกันเพราะเรื่องแบบนี้จริง ๆ 

เราคิดว่าระยะยาวไปกันไม่รอดแน่นอน
เพราะเค้าให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากๆ 
คงต้องเลิก แต่ก็ยังไม่ได้คุยกันนะว่าจะเลิกมั้ยอะไรยังไง 
จะบอกว่าเสียใจที่แฟนคนแรก คบไม่ทันไรก็พังไม่เป็นท่าเพราะเรื่องบนเตียงซะแล้ว
คนคบกันวัยนี้แล้วด้วย ถ้าความต้องการไม่ต้องกันคือ พังตอนจบแน่ๆ 

ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ