อยากถามผู้รู้ทุกท่านที่พอเข้าใจหลักการปฏิบัติ(ฝึกจิตหรือการภาวนา)ว่าการภาวนาด้วยอานาปานสติ16ขั้น(น่าจะเป็นแนวที่หนุนสอดคล้องกับสติปัฐฐาน4ใช่หรือไม่ครับ)เนี่ยมีความแตกต่างจากการอานาปานสติในกรรมฐาน40ยังไง คุ้นๆว่าอันหลังมาแนวไปทางกสิณลมเพ่งลมที่ปลายจมูกเป็นอารมณ์บัญญัติเดียวออกไปทางเอาสมาธิเอาฌานแบบอารัมณูปนิชฌานที่เอาสมาธิเอาสมถะไว้พักผ่อนจิตหรือเปล่าครับที่ครูบาอาจารย์สายปฏบัติท่านว่าไว้อันหลังมันเอาไว้ทำสมถะประเภทสร้างกำลังของจิตเพื่อตัวผู้รู้หรือตัวมหากุศลจิตที่เป็นกลางตั้งมั่นมีสติมากๆไว้เจริญสติปัฐฐาน4ได้อย่างคล่องแคล่วเพราะมีตัวผู้รู้แบบเด่นดวงมั่นคงเกิดแล้ว จริงหรือไม่อย่างไรครับ แล้วตัวอานาปานสติตรงนี้เป็นอารัมณูปนิชฌานหรือเปล่ากล้ำกลึ่งกสิณลมหรือเปล่าครับ เพราะคุ้นๆว่าเพ่งลมหายใจที่จุดเดียวที่ปลายจมูก แต่อานาปานสติ16ขั้นที่สอดคล้องกับสติปัฏฐานจนเกิดเป็นสัมมาสติ สัมมาสมาธิให้หายใจเข้าออกมีสติรู้สึกตัวไปเรื่อยๆตั้งแต่ปลายจมูกจนเห็นร่างกายหายใจทั้งตัวตลอดจนมีสติรู้สึกในเวทนา จิตเจตสิกที่เกิดขึ้น เช่น ปิติ สุข โมหะ อะไรเป็นต้นจนออกไปทางลักขณูปนิชฌาน จริงๆแล้วมันต่างกันเช่นไรครับ เราสามารถอธิบายอะไรตรงนี้ได้แบบไหนบ้าง แนวอานาปานสติที่อารมณ์เดียวที่ปลายจมูกเป็นสติปัฏฐานหรือยังไงครับ??