คือปกติแฟนเราเป็นคนดี เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ ยาเสพติดไม่เอา ให้ตายก็ไม่เอา แต่มีคนทำให้เขาตัดสินใจลอง คนนั้นมันเทพมาก หลอกแฟนเราได้สำเร็จ สงสารเขาจังที่ไปหลงเชื่อเพื่อน เขาติดเพื่อนมากกว่าเดิม รักเพื่อนมากกว่าเดิม ไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลย ยานี่มันมีอิทธิพลจริง ๆ นะ พอทะเลาะกัน ปกติเขาจะหวงข้าวของเรามาก กลัวเราเก็บหนี แต่คราวนี้ เก็บของให้เองเลย เหมือนเขาอยากได้อิสระ อยู่กับเมียมันน่าเบื่อมั้ง ปกติโทรหาพ่อแม่ 4 เวลา เดี๋ยวนี้วันละครั้งก็บุญแล้ว ไม่คุยไรมากเหมือนแต่ก่อน เขาจะเหม่อลอย มือถือยูทูปดู ตาเหม่อไปทางอื่น พฤติกรรมมันเปลี่ยนไปเป็นคนละคะเลยนะ จากเป็นคนที่อ่อนโยน ขี้อาย พอได้เสพยา ก็หนักแน่นขึ้น กล้าทำในสิ่งที่ไม่กล้าด้วย ไปไหนมาไหนคนเดียวได้ เมื่อก่อนต้องเอาเมียหรือเอาแม่ไป เดี๋ยวนี้ไปคนเดียวตลอด ไม่บังคับเมียให้ไปด้วย ก็ดีถ้าคิดว่าไอ้ยาตัวนี้มันดีกับชีวิตมันก็เอามันไว้บูชา มันต้องมีสักวันที่มันจะรู้สึกว่าขาดยามันทรมาน อย่าได้เลิกนะ ไปอยู่ในคุกแล้วอย่าคิดถึงเมียคิดถึงพ่อแม่แล้วกัน ให้คิดถึงเพื่อนที่อยากอยู่ด้วย อยู่ด้วยแล้วมีความสุข ฝากไว้สำหรับคนที่ไม่เคยลอง อย่าไปลอง แล้วเทอจะได้เป็นทาสยาบ้าที่ต้องหาเงินไปซื้อมันมาระงับความทรมานที่ไม่ได้เสพมัน เพื่อนจะพูดอะไรก็อย่าไปเชื่อ เขาโกหกให้คุณหาเงินไปหารค่ายา และเขาจะให้คุณไปซื้อเขา เขาจะขยับขั้นไปขายเพราะมีลูกค้าเพิ่ม ส่วนเขาก็จะได้ประหยัดค่ายาเพราะได้กำไรจากคุณและได้ยามาในราคาส่ง เข้าใจนะคะ คนดีๆไม่มีอยู่จริง หลอกลวงทั้งนั้น คิดว่ามีผัวดีเหรอ? ติดเพื่อนแค่ไม่กี่วัน ติดยาซะงั้น ไม่รู้ว่าเขาจะทำร้ายเราหรือเปล่าถ้าวันนึงเขาขาดยา บางทีก็สงสารว่าทำไมต้องไปหลงเชื่อเพื่อน ปัญหาที่มีมากมาย ต้องใช้ยาเสพติดระงับจิตใจหรอ? คิดแล้วหดหู่ใจ เขาเห็นเพื่อนเขาดีกว่าเมียที่นอนกอดเขาทุกคืนไม่หนีไปไหน คนที่ต้องตื่นขึ้นมาทำกับข้าวให้กินกลัวเขาหิว บอกตรง ๆ  คิดถึงแม่ คนที่ตื่นขึ้นมาทำกับข้าวให้เรากิน แต่ช่างเถอะ เขาจะมีปัญญาเสพสักกี่ปี ถ้ากลายเป็นคนซกมกสกปรกเมื่อไหร่ฉันจะกลับบ้านไปทำกับข้าวให้แม่กิน ซักผ้าให้แม่ใส่ ยังคุ้มกว่ามาซักผ้าทำอาหารให้คนติดยาติดเพื่อนกินเลย โคตรเซ็งชีวิตบัดซบเพราะเพื่อนของผัวพาผัวเสพยา โกหกหลอกหลวงผัวฉันได้เก่งมาก