คือเรากับเพื่อนเราเป็นเพื่อนกันตั้งเเต่อนุบาลเจอกันทุกวันเเต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร.เเละหลังจากพ้นป.6มาก็ไม่ได้เจอมันอีกเลย พอเราเข้ามอปลายก็มาเจอมันก็ทักถามไถ่ว่ายังจำกันได้ไหมมันก็บอกว่าจำได้ก็นัดกันกินเหล้าตามประสาคนไม่ได้เจอนานเเล้วพอเรากินมากๆตอนนั้นเราคิดว่ายังตอนนั้นสมัยเด็กได้ไหมมันบอกตอนไหนเราก็เลยไม่พูดเเล้วเราก็โทรหาเพื่อนที่เรียนด้วยกันหลังจากที่กินเหล้ากันเสร็จก็ต่างคนต่างกลับบ้านหลังจากนั้นก็ทักหามันบ่อยขึ้นๆคุยกันเริ่มบ่อยขึ้นๆเจอกันมาก็ขึ้น(โดยที่ไม่ได้นัดเจอกัน)ต่อมาก็ไปเที่ยวรำวงก็โทรมาบอกเราให้เราไปเราก็ไปแต่ไปกับเพื่อนเราก็เจอกันทักกันนิดหน่อยเต้นรำวงก็เต้นอยู่ใกล้ๆกัน หลายๆวันผ่านไปมันก็โทรมาบอกให้เราไปบ้านมันเราก็ไปขอบอกไว้ก่อนว่าใส่เสื้อผ้ารัดกุมมากใส่กางเกงยืนเสื้อก็ใส่เสื้อคลุมไปด้วยเเล้วมันก็เริ่มขอเราขอมีอะไรด้วยเเต่เราก็ให้ตอนนั้นเราก็ยอมมันนะไม่เเต่เราไม่ให้มันสอดเข้าไปเพราะเราไม่กล้าเรากลัวเพราะมันเป็นครั้งเเรกของเราด้วยเเต่มันก็ทำทุกทางเพื่อนต้องการให้ได้สอดจนได้สอดหลังจากวันนั้นเราก็คิดถึงมันตลอดคิดถึงตอนที่มันมีอะไรกับเราพอเห็นมันเเพร่สดมือต้องกดเข้าไปดูเเต่พอมันลงถึงคนที่ใมันคุยก็ด้วยก็เเอบเจ็บนิดหนึ่งความขี้หึงเริ่มมามากๆขึ้นเรื่อยๆจนอยากคบกับมันเเต่ทำไม่ได้เพราะเป็นเเค่เพื่อนกันเท่านั้น😥
อาการเเบบนี้เราควรทำอย่างไรเพื่อให้อาการเเบบนี้หายไปเเล้วความรู้สึกทั้งหมดที่รู้สึกว่ารักกลับกลายเป็นเเค่เพื่อนกัน😭