ผมเลิกกับแฟนเก่าได้2ปีครับ เลิกกันเพราะผมคิดว่าเราไปด้วยกันไม่ได้ ผมเบื่อเธอ ผมอยากใช้ชีวิตกับเพื่อน อยากตั้งใจเรียน แต่ตอนนั้นที่ขอเลิกลึกๆก็อยากมีเขานะครับ แต่ด้วยอารมณ์กับอคติว่าตอนนั้นเธองี่เง่า เธองอแง เธอติดผมไปรึป่าว คิดแบบนี้ครับเลยตัดสินใจเลิก แรกๆคิดถึงครับ แต่ก็ไม่อยากกลับไป แล้วก็มีคนเข้ามาเรื่อยๆเลยครับ คุยกันได้สักพักใหญ่ๆผมก็จะคิดถึงแฟนเก่าและรู้สึกเขานั่นแหละที่เข้าใจตัวผมดีที่สุด ผมมันโง่ครับ ผมตัดสินใจผิดเอง ทิ้งเธอไว้กลับความเสียใจ เอาตัวเองว่าเสมอ หลังจากที่เลิกกัน ยิ่งเจอคนมากมายยิ่งคิดถึงเธอคนนั้น

และแล้ววันที่ผมกลัวก็มาถึง ผมบังเอิญเจอเธอครับ เธอทักผม โบกมือ ยิ้มให้ ถามไถ่สบายดีมั้ย เธอดูสดใสครับ เหมือนกับว่าไม่เคยเสียใจเพราะผมมาก่อนเลย ส่วนตัวผม ใจผมเต้นแรง มวนท้อง สั่น เหมือนรักแรกพบเลยครับ ทั้งๆก็คือคนเดิม หลังจากวันนั้น ผมรู้สึกไม่อยากคุยกับใคร คิดถึงแต่เธอ คิดถึงช่วงเวลาดีๆ ผมอยากกลับไป เพื่อนๆว่าผมทำยังไงดีครับ

ผมพอจะมีหวังมั้ย เพราะสิ่งที่เธอทำให้มันมากมายจริงๆครับ เธอดูแลผมดีมาก มากที่สุด แต่ผมเคยตัว ชิน เฉยชา เขาจะยังให้โอกาสไหมครับ