ตามหัวข้อกระทู้ที่เขียนเลยครับคึอตั้งแต่เด็กๆแล้วที่ผมโดนล้อโดนด่า

ว่าโง่เหมือนควายบ้างละอ่อนปวกเปียกบ้างละชึ่งผมพะอืดพะอมกับคำพวกนี้มากคือผมก็พยายามที่จะเปลี่ยนแปรงตัวเองนะครับทั้งตั้งใจเรียนให้มากขึ้นจนสามารถมาอยู่อันดับบนๆของห้องได้คึอผมยอมตัดขาดจากโลกพายนอกไปเลยผมไม่มีเพื่อนที่บ้านก็คุยกันไม่ถึง5นาทีต่อวันด้วยช้ำเพราะพ่อแม่งานยุ่งมาก

   พอขึ้นมัธยมก็ผมโดนล้ออีกว่าไอ้หน้าสิวบ้างเสาไฟฟ้าบ้างเปรตบ้างละ

หลังจากนั้นผมก็เริ่มดูแลตัวเองมากขึ้นจนตอนนี้ผมขึ้นมหาวิทยาลัยปี1แล้วครับแล้วเมื่อวานนี้ครับมีผู้หญิงคนหนึ่งเธอสวยมากมาบอกแอบชอบผมชื่งผมก็แอบปลื้มเธอเหมือนกันแต่ผมรู้สึกเหมือนมีกำแพงมีปมมาผูกมัดผมไว้ไม่กล้าที่จะคบกับใครเพราะรู้สึกว่าตัวเองยังดีไม่พอเหมือนมีเสียงในหัวคอยด่าว่าผมมันไอ้โง่ไอ้ขี้เหร่เหมือนมันตอกย้ำให้ผมไม่กล้าที่จะมีความรักชึ่งบอกปฏิเสธกับเธอไป คำถามคือผมควรจะทำยังไปให้เสียงในหัวเหล่านี้หายไปสักทีครับ