เฉิงตู-เล่อซาน วันนี้อากาศเย็นสบาย  ค่าเข้าชมพระใหญ่คนละ 80 หยวน  อายุเกิน 60 ปี ฟรี   ยื่นพาสปอร์ต 6 เล่ม เอาตั๋วฟรีมาซะ  คนจีนมาเที่ยวกันมากมาย ดูคนต่อคิวลงไปด้านล่างสิอย่างแน่นจนต้องขอบาย  งั้นเราไปลงเรือกันดีกว่า จ่ายค่าตั๋วคนละ  70 หยวน สบายจายยยย     บ่ายสองโมงเราออกจากเล่อซาน  คนขับพากลับมาคนละทางในตอนเช้า  ผ่าเข้าใจกลางเมืองเฉิงตู....เพ่จะมาทางนี้ทำม้ายยยยย  กว่าจะถึงสนามบิน 17.00 น. ก็วิ่งกันหน้าตั้งสิคะ  ขึ้นเครื่องเป็นกลุ่มสุดท้าย เริ่มวันแรกก็เล่นเอาเหนื่อยกันซะแล้ว   

เรามาถึงสนามบิน  Ürümqi Diwopu International Airport (URC)  ประมาณ 22.00 น. นั่ง Taxi คันละ 3 คน  ไปโรงแรมบริเวณหงชาน จ่ายไปคันละ  35-40 หยวน  สะดวกและถูกกว่านั่ง shuttle bus มาก  ราคา Taxi meter เริ่มต้นที่ 10 หยวน 

18 ต.ค. 62  นัดรถมารับ 8.00 น. ฟ้ายังมืดอยู่เลย  วันนี้เราจะไปทะเลสาบเทียนฉือกัน (Tianchi lake 东小天池 )  ภาพในความคิดคือ  ฟ้าสีฟ้า ทิวเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะสะท้อนลงบนผิวน้ำในทะเลสาบ  แต่ความจริงที่เห็น คือ

เรามาถึงจุดจอดรถเข้าอุทยาน เวลาประมาณ 10 โมงเช้า  พร้อมกับฝนที่ตกมากขึ้น ต้องไปซื้อเสื้อคลุมฝน-รองเท้ากันน้ำ ราคาถูกสุด 30 หยวน !!!

ตอนนี้หนาวมากกกกก   ไม่ดูเหนือดูใต้ ตรงดิ่งไปที่ประตูทางเข้าที่มีที่ราวกั้นและเครื่องสแกน  แต่ จนท.ชี้ให้ไปที่ตึกใกล้ๆ ที่จอดรถก่อน  เราก็งงอะดิ 

ก็ตั้งขบวนกลับมาที่ตึกนั้น...จะเรียกว่าป้อมก็ไม่ได้ เพราะใหญ่กว่าคำว่าป้อมมาก  งั้นขอเรียกว่า สถานีตำรวจ ละกัน  ตำรวจโผล่หน้ามาตรงช่องเล็กๆ  ขอพาสปอร์ตทั้งหมด  แล้วใช้แอพบอกว่าให้รอ 20 นาที  เราก็ยืนงงตากฝนด้วยความหนาว  หันซ้ายหันขวา ฝนตกยังงี้ตูจะไปหลบตรงไหนฟะ  ยังไม่ทันได้คิดอะไร คุณตำรวจก็ขอเบอร์โทรศัพท์และยื่นกระดาษที่เขียนว่า 12 คน  บอกให้เอาไปโชว์ผ่านจุดสแกน กลับออกมาค่อยมารับพาสปอร์ตคืน......นี่คือจุดแรกที่พบกับ security check point และเราจะเรียนรู้ไว้สำหรับจุดต่อไป

              เราเตรียมค่าเข้าเทียนฉือไว้คนละ  285 หยวนสำหรับทุกอย่าง  จ่ายจริงคือ 155 หยวน เป็นค่าบัตร 85 หยวน ค่ารถอุทยาน 70 หยวน  อากาศแบบนี้เรืองดออกจากฝั่ง และเคเบิลคาร์ หยุดบริการ  ที่น่าเจ็บใจคือ เราไม่ได้รอรับพาสปอร์ตคืนเพื่อมาซื้อตั๋วลดครึ่งราคาสำหรับคนอายุมากกว่า 60 ปี และ 65 ปี ฟรี  (ก็ตอนนั้นยังไม่งงๆ ไม่ประสีประสาค่ะ)   เริ่มต้นนั่งรถจากจุดขายตั๋วด้วยสายฝน 2 ข้างทางก็สวยสุดๆ เต็มไปด้วยใบไม้เปลี่ยนสี  ถึงจุดหนึ่งจากสายฝนก็เปลี่ยนเป็นเกล็ดหิมะ  คนในรถปรบมือโห่ฮิ้วกันใหญ่รวมทั้งพวกเราด้วย  รถไปถึงจุดจอดส่งคนให้ลงเดินใช้เวลาเกือบ 1 ชม.  พวกเราก็เดินไปเรื่อยๆอย่างกับเล่น MV กันสิคะ ฟินสุดๆ    เอ่อ....ภาพที่เห็นด้วยตาสวยกว่าที่ถ่ายมาด้วยกล้องมือถือมากค่ะ

กว่าพวกเราจะกลับออกมาจนถึงรถของเราก็ห้าโมงเย็นพอดี  และกลับมาถึงอูรุมฉีตอนหนึ่งทุ่มยังสว่างอยู่เลย พระอาทิตย์ตกราวๆ 19. 40 น.  อาหารที่อูรุมฉีถือว่าอร่อยอยู่นะ มีรสเผ็ดทุกจาน เนื้อแพะมีกลิ่นสาบ ไม่ถูกปากเราอย่างแรง   อ้อ...ที่ซินเจียงใช้ทุก VPN ที่โหลดมาเชื่อมต่อไม่ได้นะจ๊ะ  wifi ฟรีแทบจะไม่มีประโยชน์เล้ย

19 ต.ค. 62   เช้านี้เราฝากกระเป๋ากับโรงแรม  เจ็ดโมงเช้าเรามาดักเรียกรถ taxi ไปสนามบิน  วันนี้เราจะบินไปเมืองโปเล่อ (Bole) เพื่อไปทะเลสาบไซหลี่มู่ (Sayram Lake 赛里木湖 , Salimu Hu 赛里木湖) ค่าตั๋วเครื่องบินอูรุมฉี - โปเล่อ คนละ 912 บาท   ที่สนามบิน terminal 1  พวกเราเจอการตรวจที่เข้มข้นทั้งต้องทาแป้งกระป๋องโชว์  ชี้แจงเรื่อง power bank และต้องยอมจำนนกับคำว่า  This is xinjiang !!!  บนเครื่องบินก็ได้เห็นวิวอลังการล้านแปด  ถึงสนามบินโปเล่อตอนเที่ยง คุณตำรวจก็มาเชิญให้เดินตามไปนั่งในคอกอย่างเจี๋ยมเจี้ยม  เขาขอพาสปอร์ตและเบอร์โทรศัพท์ของทุกคน  ตำรวจทุกท่านน่ารักมาก เป็นมิตรสุดๆ ทั้งเสิร์ฟน้ำชาและขอโทษที่ทำให้เสียเวลา  เราเหมารถไปถึงทะเลสาบไซหลี่มู่ราวๆบ่ายสาม ใช้เวลาเกือบๆ 2 ชม.  ก่อนไปถึงจุดซื้อตั๋ว ก็แวะตรวจหน้ากับพาสปอร์ต ให้เบอร์โทรศัพท์กับตำรวจก่อน....เราเรียน(รู้)มาแล้ว 

             ค่าเข้าทะเลสาบ  110 หยวน เป็นค่าเข้า 75 หยวน อายุ  65 ปีขึ้นไปลดครึ่งราคา ค่ารถ 35 หยวน   ที่นี่สวยมากกกกก อากาศดีมากกกกกก

             รถวิ่งรอบทะเลสาบ  แวะจอดเป็นจุดๆ ให้เราลงไปถ่ายรูปกัน  ช่วงไฮซีซันมีรถวิ่งตลอด เราจะอยู่แต่ละที่นานเท่าไรก็ได้แล้วรอขึ้นรถคันต่อไป  แต่ช่วงที่ไปเป็นโลว์ซีซัน  ก็ขึ้นกับคนขับรถว่าจะให้เวลาแต่ละจุดเท่าไร  รวมๆ แล้วเราใช้เวลาวนรอบทะเลสาบ 3 ชม.เต็ม  จริงๆแล้วถ้าสื่อสารรู้เรื่อง ก็น่าจะเอารถส่วนตัวเข้าไปได้  เพราะเห็นมีทั้งรถทัวร์และรถเก๋งส่วนตัวตลอดทาง   เราออกจากทะเลสาบหกโมงเย็นให้คนขับรถไปส่งที่สถานีรถไฟจิงเหอหนาน  เมืองจิงเหอ (Jinghe)  ก่อนถึงตัวเมืองก็โดนตรวจเช็ค security 1 จุด   ก่อนจะมาเจอเรื่องที่เหนือความคาดหมายเอามากๆที่สถานีรถไฟตอนเกือบๆ 3 ทุ่ม   ตามปกติแล้ว สถานีรถไฟในมณฑลอื่นๆ ยังมีที่ให้หลบร้อนหลบหนาวได้บ้าง  ถึงจะเข้าตรงส่วนที่เป็น waiting hall ไม่ได้ก็ตาม    แต่ที่นี่มีรั้วกั้นห้ามเข้าสถานีแน่นหนามาก  เราจะนั่งรถไฟไปเมืองคุยถุน (Kuitun) ตอนตีสองครึ่ง  Security ตรงทางเข้าพาเราไปสถานีตำรวจฝั่งตรงข้าม ก็เหมือนเดิม ตำรวจมารวบรวมพาสปอร์ต ขอเบอร์โทร   เราใช้แอพคุยกัน  คุณตำรวจใจดีให้พวกเราเข้าไปนั่งพักหลบความหนาวที่ต่ำกว่า 5 องศาจนถึงเที่ยงคืน ได้เข้าห้องน้ำ จิบน้ำชา แนะนำที่เที่ยว แลกธนบัตรกัน  คุณตำรวจหนุ่มๆ สาวๆ  พวกคุณสุดยอดมากกกกกกก  อีกหนึ่งความประทับใจที่จะจำไม่ลืม

          มาถึงสถานีรถไฟคุยถุน 04.44 น. ตรงเป๊ะ  นี่อีกสิ่งที่กังวลว่าเราจะไปนั่งหลบหนาวตรงไหนกันดี  (ไม่จองโรงแรมเพราะจะประหยัดงบ  อิอิอิ)  เรานัดให้รถมารับตอนแปดโมงเช้า  เอาไงดี....เดินไปที่โรงแรมที่ 1 ไม่รับ นทท.ต่างชาติและไม่อนุญาตให้นั่งในล็อบบี้ แต่มีน้ำใจแนะนำให้ไปอีกโรงแรมแถมช่วยฝากฝังกับ taxi ให้พาไป  แล้วเราก็ได้เจอกับซุปเปอร์แมนของพวกเรา แท็กซี่ 1 คัน กับเก๋งแดง 1 คัน พาเราไปโรงแรมที่ 2 ได้ยืนหลบหนาวแค่ประตู เพราะห้องเต็ม  เราจ่ายค่ารถคันละ 10 หยวน เพิ่ม 1 รอบ รวมทั้งหมด 30 หยวน ทั้ง 2 หนุ่ม คุยกันว่าเอาไงดี  น่าจะโทรหาใครสักคน แล้วหันมาบอกเราว่าจะพาไปโรงแรมที่ 3  ค่ารถก็ 30 หยวนเท่าเดิม  เอาไงเอากัน โรงแรมที่ 3 ใหญ่มากกกกกก ทั้ง 2 หนุ่มไปคุยให้ ถกเถียงกันนานมาก พวกเราก็อาศัยเข้าห้องน้ำแปรงฟันกันอย่างเงียบๆ เรียบร้อย  สรุปว่าก็เข้าพักไม่ได้และไม่ให้นั่งรอด้วย   แต่ด้วยทริกของ 2 หนุ่ม ทำให้เราได้นั่งหลบหนาว จนเราติดต่อให้รถมารับตอนแปดโมงเช้าได้   ด้วยอคติพวกเราคิดกันว่า 2 หนุ่มนี่ต้องเรียกร้องเงินจากเราแน่ๆ  แต่ผิดคลาดมาก เขาอยู่กับเราจนรถมารับก็รีบบอกลาแยกย้ายกันไป  เรางี้ซึ้งใจที่สุดต้องเอาเงินใส่มือเขาเป็นการขอบคุณที่เสียเวลากับเรา 3 ชม. ใน 3 โรงแรม!!!   ขับวนรอบโรงแรม 1 รอบแล้วเดินยืดกลับเข้าไปกินข้าวเช้าในโรงแรม ตอบแทนที่ให้นั่งพัก 2 ชม. ฮาๆ  นับเป็นความโชคดีสุดๆที่ทำให้เราได้เจอคนดีศรีคุยถุน  เล่าให้ฟังเป็นอุทาหรณ์  อย่าได้เลียนแบบ  

20 ต.ค. 62   เกือบๆ สิบโมงเช้า เราออกจากเมืองไปเที่ยวที่ Dushanzi Grand Canyon ( 独山子大峡谷 )  ระหว่างทางก็แวะเข้าไปรายงานตัว 1 จุด  ปีที่แล้วยังมีข้อมูลว่าไม่เสียค่าเข้า  ปีนี้เก็บแล้วจ้า ค่าเข้า 30 หยวน อายุ 60 ปีขึ้นไป 15 หยวน  เป็นหุบแคนยอนที่เกิดจากการไหลเซาะของหิมะจากเทือกเขาเทียนซานที่ละลายกลายเป็นน้ำไหลกัดเซาะผ่านมาหลายล้านปี   ทุกๆสถานที่ที่แวะตรวจ โรงแรม เข้าสถานที่เที่ยว ต้องผ่านเครื่องสแกนทุกที่จ้ะ

          เวลา 15.49 น. นั่งรถไฟกลับอูรุมฉี   มาลงที่สถานี  Urumqi railway station เป็นสถานีใหม่และใหญ่สุดในอูรุมฉี  มีตำรวจเดินตรวจตลอดเวลา จะมาถ่ายรูปกันไม่ได้นะ  ไปๆ เดินออกกันไปซะ  ทางเข้า-ออก ป้องกันแน่นหนามาก  เรานั่งรถเมล์กลับโรงแรมกัน  อัพเดท !! ค่ารถเมล์คนละ 3 หยวนนะ  หลายๆ เว็บที่อ่านยังคงข้อมูลที่ 1 หยวน  เล่นเอาหน้าแตกเงิบไปเลยเรา

21 ต.ค. 62   ฝากกระเป๋าใหญ่ไว้แล้วนั่งรถไฟ D train ตอนแปดโมงเช้าไปถึงสถานี Turpan north  9 โมง  เหมารถเที่ยวภูเขาเพลิง  ฝอต้งซาน(ถ้ำพระ) เมืองเกาชาง  หมู่บ้าน Tuyoq  และ Kumtag desert

 

เราจ่ายเงินที่เมืองนี้เยอะมากๆ   ภูเขาเพลิง (火焰山 Huo Yan Shan)  คนละ 40 หยวน  ถ้ำ Bezeklik Thousand Buddha Caves  ( 柏孜克里克千佛洞  Bózīkèlǐ Qiānfódòng) คนละ 40  หยวน ถ้าเคยไปถ้ำโม่เกามาแล้ว ที่นี่เล็กมาก ภาพไม่สมบูรณ์  เมืองเกาชาง 100 หยวน (เป็นค่าเข้า 70 หยวน ค่ารถไฟฟ้า 30 หยวน)  ต้องอาศัยการมโนมากหน่อย    กะว่าจะไปนั่งเกวียนเทียมลาชมเมืองเกาชาง....เกวียนอยู่ไหนล่ะ ??   ณ ตอนนี้มีการจัดการแบบ world heritage แล้ว หาเกวียนหาอูฐที่หลายๆ เว็บรีวิวไว้ไม่เจอเลย  เราซื้อตั๋วเข้าเมืองโบราณเจียวเหอพ่วงกับเกาชาง ค่าเข้าเมืองเจียวเหอ 95 หยวน (รถเราเข้าไปจอดถึงที่เช็คตั๋วเลย ไม่ต้องนั่งรถไฟฟ้า)  ถ้าคิดประหยัดงบ  ข้ามเมืองเกาชางไปก็ได้  คนขับรถดูไม่ค่อยสนับสนุนที่นี่เท่าไหร่  บอกเจียวเหอสวยกว่า  เราไปต่อที่หมู่บ้าน tuyoq  ก่อนถึงหมู่บ้าน ก็แวะจุดตรวจเหมือนเดิม   ซื้อตั๋วเข้า tuyoq คนละ 30 หยวน  ผ่านเครื่องสแกนเข้าหมู่บ้าน  เราต้องนั่งกรอกรายละเอียดทั้ง 12 คน และช่วยถ่ายรูปพาสปอร์ตด้วย เฮ้อ....   ทั้ง 4 ที่ ไม่มีส่วนลดสำหรับผู้สูงอายุเลย

              เราขอบอกเล่าเหตุการณ์ระหว่างทางมากกว่าประวัติรายละเอียดของสถานที่เที่ยว  เพราะคิดว่าเรื่องยิบย่อยพวกนี้อาจมีประโยชน์กับเพื่อนๆ ได้เตรียมตัวไว้ก่อนไปเจอของจริง