ขอแนะนำตัวเองก่อนนะคะ เจ้าของกระทู้อายุ 25 ปีค่ะ ทำงานราชการ ใช้ชีวิตโสดมาเกือบครึ่งปีได้ เจ้าของกระทู้คบกับแฟนคนก่อนมา 6 ปี คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ตัวติดกันพอสมควร ก็คือเป็นความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างผูกพันมากๆ เลย เป็นทั้งเพื่อน ทั้งครอบครัว ก็เป็นความรักที่จริงจัง มีการร่วมกันวางแผนอนาคต ช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ไม่เคยเตรียมใจมาก่อนว่าจะต้องเลิกรากัน แต่ก็ต้องจบความสัมพันธ์กันไปเพราะเหตุผลที่อีกฝ่ายไม่ได้รักแล้ว
 
ตรงจุดนี้แหละค่ะ ที่เป็นจุดที่โหดสัสรัสเซียสำหรับเจ้าของกระทู้ สำหรับหลายๆ คน  การเลิกรากันมันเป็นเรื่องที่ธรรมดามาก ใช่ค่ะ แต่ช่วงแรกนี่มันไม่ธรรมดาเลย อาการของคนอกหัก รักพัง กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เหมือนคนที่กำลังจะเป็นบ้า มันมาจริงๆ ค่ะ มันเหมือนภาพเบลอๆ สถานที่ที่เคยไปด้วยกัน ความรู้สึกที่ยังผูกพัน มันจะบีบรัดหัวใจให้เรารู้สึกหดหู่ได้ตลอดเวลา แล้วคำถามที่เราอยากจะได้คำตอบว่า กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย และความหวังลมๆ แล้งๆ ที่เรามักจะหลอกตัวเองให้ดีใจว่า เดี๋ยวเค้าก็กลับมา ซึ่งกว่าจะผ่านวันเวลาอันโหดร้ายเหล่านั้นมาได้ก็ใช้เวลาพอสมควร แต่เวลามันช่วยเยียวยาบาดแผลได้จริงๆ ค่ะ
 
พอเราพาตัวเองผ่านพ้นความเจ็บปวดมาได้ มันก็ถึงจุดที่เราถามตัวเองว่า ควรเริ่มต้นใหม่ หาใครสักคนเพื่อมาเติมเต็มช่องว่างความเหงา เปล่าเปลี่ยวหัวใจนี้ หรืออยู่คนเดียวไปก่อน ทบทวนตัวเอง รักษาบาดแผลสักพัก
 
บังเอิ๊ญญญ เพื่อนเจ้าของกระทู้ก็เพิ่งเลิกกับแฟนช่วงเวลาใกล้เคียงกัน แต่ตอนนี้มันมีรักใหม่ สดใสแฮปปี้ไปและ แต่เจ้าของกระทู้เลือกที่จะอยู่คนเดียวไปก่อน ก็ใช้ชีวิตปกติ แตกต่างแค่ทำอะไรคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว ไม่ได้คุยแชท หรือคุยโทรศัพท์กับใคร มีเพื่อนคลายเหงาเป็นซีรีย์ ยูทูป และการวิ่ง ซึ่งมันก็ดีนะกับชีวิตแบบนี้  คือเมื่อก่อนเราค่อนข้างสูญเสียความเป็นตัวเอง คือจะทำอะไร จะไปไหน เราก็ต้องแคร์กันเป็นอันดับแรก ต้องพยายามทำให้อีกฝ่ายพอใจ คอยประคับประคอง รักษาความสัมพันธ์ให้คงอยู่ 

แต่ในตอนนี้มีเราคนเดียวที่ต้องใช้ชีวิตต่อไป ฟังดูโหดร้าย แต่มันก็ไม่ได้โหดเสมอไป มันทำให้เราเป็นตัวเองมากขึ้น ไม่ต้องแบกรับความรู้สึกและปัญหาของใครนอกจากตัวเอง เราสามารถจัดการกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดจากตัวเราได้ ไม่ต้องเครียดหรือกังวลกับอีกฝ่ายซึ่งเป็นสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้ 

และอีกสิ่งที่ค้นพบในการมีชีวิแบบโสดๆ แต่ไม่โหดเสมอไปก็คือ ความงดงามของมิตรภาพ เป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ได้หวือหวา แต่มันเป็นความสัมพันธ์ที่ยาวนาน และสบายใจ การอยู่กับเพื่อน ครอบครัว มันก็ทำให้เราสามารถเป็นคนโสดที่เข้มแข็งได้ เราอาจจะเหมือนอยู่คนเดียว ไม่มีใคร แต่จริงๆ แล้วเราก็ยังมีเพื่อน ครอบครัว สัตว์เลี้ยง ที่ทำให้เราอยากจะใช้ช่วงเวลาเหล่านี้กับความสัมพันธ์รูปแบบใดก็ได้ที่สบายใจ ไม่ฝืน เป็นตัวเองที่สุด
 
สุดท้ายแล้ว ความเหงามันจะอยู่กับเราแค่ช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น ในแต่ละวันมีอะไรหลายอย่างอีกมากมายที่ให้เราทำ และให้เราออกไปค้นหา เจ้าของกระทู้เองก็หวังเสมอว่า วันเวลาจะนำพาความรักดีๆ คนดีๆ โคจรให้มาพบเรา หรือเราพบเค้าในสักวัน แต่การที่เราจะได้เจอสิ่งดีๆ นั้น เจ้าของกระทู้ก็คิดว่า อันดับแรกเราต้องทำตัวเองให้ดีก่อน เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ