ออกตัวเลยนะครับว่านี่เป็นการบอกเล่าประสบการณ์ของคนที่ถ่ายภาพและได้รับความไว้วางใจจากลูกค้าว่าจ้างให้ไปเก็บภาพงานสัมนาตลอดอีเว็นท์ ซึ่งผมไม่ใช่ผู้ประกอบอาชีพช่างภาพ แต่ก็มีงานถ่ายภาพมาให้ทำแลกสินจ้างอยู่บ้าง งานรับปริญญา งานพรีเว็ดดิง งานพอร์เทรตสัมภาษณ์ แต่นี่คือวานสัมนางานแรกของผม ซึ่งใกล้เคียงสุดก็งานเอาท์ติ้งบริษัท แต่นั่นมันงานกลางแจ้ง คราวนี้ งานในโรงแรมเต็มรูปแบบ

เมื่อได้โจทย์มาจากผู้ว่าจ้าง ก็ไปดูสถานที่พบว่าแสงน้อย น้อยมาก น้อยจริงๆครับ  ทั้งหน้าทางเข้าที่มืด เพดานสีเข้ม บนเวทีไม่มีไฟเพราะฉายสไลด์ตลอดเวลา กับแสงหลอดไฟโรงแรมมาตรฐานที่ถ่ายมาเหลืองอ๋อย
ว่าแล้วผมก็จัดการวางแผนการถ่ายขนของไปทำให้เต็มที่


ภาพนี้ใช้แฟลชยิงผ่านทริกเกอร์ ดัดแปลงแสงด้วยร่มทะลุ ตั้งห่างจากเวที 7-8 ม.  ผมเห็นแสงสะท้อนจากโปรเจ็คเตอร์มาด้านหลังแบบเลยบาลานซ์ให้หน้าแลบสว่างแต่มีตบเรื่อๆจากด้านหลัง ผมถ่ายแมนนวลหมด  ทีนี้ความยากคือ เมื่อลีลาสิทยากรออกแนววัยรุ่น ขนับเยอะ เดินระยะไปๆมาๆ แสงจึงเล่นยาก ด้านหน้านี่พอไหวครับ ไฟห่างออกไปหน่อย แต่ด้านหลังนี่สิ ใกล้แหล่งแสงจนขยับเข้าออกนิดเดียว มีผลเลย (invert square) แถมสีก็ปนไงช่วงเงาด้วย สรุปคือผมโอเคกับแสง แต่น่าเสียดายที่สีผิวไม่สวย

ภาพนี้ยิงแฟลชหัวกล้องสะท้อนเพดานห้อง ดีที่วิทยากรอยู่บนพื้น รับแสงได้ง่าย และไม่ขยับมาก คราวนี้ผมวางเฟรมให้มีโลโกงานในภาพ จะได้เล่าเรื่องว่าเหตุการณ์นี้คืองานอะไร จากภาพ 700+ ผมจัดให้มีโลโกงานอยู่ราว 200+ ใบเพื่อการนำไปใช้ของลูกค้า เท่าที่จะทำได้ แต่ภาพนี้สอนว่า... ผู้หญิงเวลาพูด เราต้องดูจังหวะหน้าเค้าดีๆมากๆ ท่าทางได้ มุมได้ แสงได้ แต่ปากอ้าตาถลนมานี่ก็ถือว่าเสีย และนี่คือความยากของการถ่ายภาพคนพูด จริงๆผมเคยถ่ายคนสัมภาษณ์กับงานแถลงข่าวมาแล้ว แต่นั่นเค้าไม่เดิน ไม่หันไปมาแบบงานสัมนา เมื่อเราจดจ่อกับแสง เฟรมมิ่ง บางทีก็กดเอาตอนหน้าไม่สวยมา


ใบนี้ดูปุ๊บคงรู้กันเลยว่า ซ้ายตกไฟ เพราะปกติผมไม่ค่อยได้ถ่ายภาพหมู่ จริงๆฉากนี้เซ็ทแฟลชไว้สองตัว ยิงร่มทะลุ แต่ผมจัดไว้ถ่าย 3-4 คนกำลังดี พอมายืนเต็มแบบนี้ ตอนนั้นก็พลาดไม่ได้จัดไฟใหม่ เรียนรู้เลยครับว่า งานแบบนี้คราวหน้า จัดไฟกว้างเผื่อดีทั่สุด


ใบนี้ hot spot มันแรงไป หมายให้ออกมาขาวเอาใจาวๆในงาน โดยที่ปกติถ้าใช้ softbox มันก็โอเค แต่นี่ร่มทะลุที่มันยิงแล้วน่าจะเกิดดวงสว่างกลางร่ม อันนี้อาจเป็นเพราะร่มถูกๆที่ใช้หรือความชะล่าใจของผมเองที่อัดแรงไปนั่นล่ะครับ ร่มสะท้อนน่าจะดีกว่า มันน่าเจ็บใจ มีก็มีแต่ไม่ใช้ กลัวเสียแสง


ภาพนี้เป็นช่วงถามตอบซึ่งผมเห็นกระดานเขียนที่ด้านหลังพี่ท่านนี้เลยจับมาเป็นเฟรมให้ซะเลย ก็คงเป็นเทคนิคพื้นฐานของการถ่ายภาพล่ะครับลองนำมาประยุกต์ใช้งานแบบนี้ดู

 ฝ

ท่านนี้ถ่ายยากมากครับ ท่านเดินตลอด สไตล์บรรยายแบบหมุน 360 องศาเลย ต้องจดจ่อใช้โฟกัสแทร็คตามแบบถ่ายกีฬา เลือกใช้ Av แทน แฟลชก็ยิงสะท้อนเปิด TTL ใช้ความออโต้มาช่วยทุกอย่าง แต่จุดที่เรียนรู้คือ ศรีษะคนที่อยู่หน้ากล้อง สว่างจนรบกวนสายตาเลย เวลาใช้แฟลชต้องดูวัตถุใกล้ๆให้ดีๆ มันจะโดนแสงมากเกินไป มากกว่าวัตถุจริงที่เราต้องการ


ใบนี้คือหน้าประตูเข้า ข้างๆแบ็คดร็อป ผมใช้วิธีหันแฟลชและร่มมาตัวนึง ปรับ TTL แล้วใช้ถ่ายโต๊ะลงทะเบียน พอมีคนมาแบ็คดร็อปก็หันไป ปรับกลับมาที่เซ็ทๆวเ งานมาเอาเมื่อคนเยอะๆ หันไปมา งง ครับ สลับมั่วซั่วพังไปหลายรูป ต้องมาขุดแก้ไขแสงกัน

ยิงแฟลชแยกผ่านร่มทะลุ หลังจากที่ยิงขึ้นเพดานคุมยาก ตัดสินใจย้ายร่มมายิงแทนเพื่อเปิดหน้า กดรอบข้าง และวางองค์ประกอบให้จอด้านหลังเป็นเฟรมซ้อนเน้านตัวแบบอีกที


ผมพยายามอยากได้_าพกว้างๆมาเล่าบ้าง ให้เห็นการบรรยาย ภาพนี้ถอยแฟลชออกไปอีกให้แสงกระจาย แต่ยิงให้ไม่แรงจนสาดจอจาว แล้วมาดึงไฮไลท์ลงทีหลัง มันอาจดูไม่คลีนนัก แต่ในที่สุดก็ได้ภาพวิทยากรพร้อมจอที่มีเนื้อหามาจนได้ กว่าจะได้ปรับระดับความแรงอยู่หลายใบ แถมวิทยการก็เดินไปเดินมา จริงๆถ้าพวกนี้เราเซ็ทไว้ก่อนได้ จะดีมากๆ และโอกาสหน้า ผมจะเซ็ททุกจุด จดค่าไว้ก่อนเลย
ความยากอีกอย่างที่ถ่ายงานนี้แล้วพบคือ การทำให้ภาพมีแสงที่พอดี องค์ประกอบที่เหมาะและเล่าเรื่องราวได้ ในขณะที่มีอารมณ์สื่อออกมาด้วย ดึงบุคลิกและบรรยากาศการบรรยายออกมาเป็นภาพให้ได้ ซึ่งมันยากมากและคงต้องฝุกต้อไป ผมว่าจะไปหัดถ่ายสตรีทเล่าเรื่องแบบแนว photo journalist เพื่อขัดเกลาความสามารถในการถอดอารมณ์ออกมาให้ได้ดีกว่านี้



สุดท้ายของงานนี้ เรียนรู้อะไรได้อีกเยอะมาก และคงต้องพัฒนากันต่อไปไม่จบสิ้น น้อมรับเสียงวิจารณ์แนะนำทุกมุม ทุกใบนะครับเพื่อเป็นวิทยาทานต่อไป 
ขอบพระคุณทุกๆท่านครับ