อยุ่กับแฟนมาหลายปี มีลูกด้วยกัน แต่ก็มีปันหามาตลอด แฟนเคยแอบคุยกับน้องที่ทำงาน จนจับได้เราก็ให้อภัย  สามสี่ครั้งได้ แต่เวลาพูดคุยกันกับเรา แต่ละคำก็เสียงดังทะเลาะกัน  พูดนิดหน่อยก็โวยวาย เหมือนรำคานเรา เราเองสงสารลูกเคยอยากจะเลิกแต่ก็ต้องทนอยู่  เราก็สงสารตัวเองด้วยเหมือนกันว่าทำไมต้องทน คิดในใจเพื่อลูกๆๆ  แต่เขาเป็นคนมีความรับผิดชอบเรื่องลูกมาก ขาดเหลืออะไร เขาก็สามารถจัดการได้หมด แต่กับเราก็นานๆที แต่ที่เบื่อๆกันเพราะคุยกันไม่รู้เรื่อง อ้าปากคำเดียว ยังทะเลาะได้เลย

จนวันนึงมีคนมาทำให้ใจเราสั่น ตอนนั้นเหมือนอยากประชดแฟนด้วย เราเลยตัดสินใจลองคุยกับคนๆ นี้ แต่พอคุยนานไป มันเริ่มไม่ใช่แค่คุยเล่น เพราะเขาเองก็ดูจิงจัง เราเองก็รู้สึกมีใจให้เค้ามากจน ไม่อยากปล่อยเขาไป สำหรับเราเค้าก็ถือว่าดีมาก  เป็น ผช. ที่ดี ไม่กิน ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ไม่สังคม เลิกงานกลับบ้าน เราคุยกันรู้เรื่อง เข้ากันได้ดีเลยเหลาะ เป็นตัวของตัวเองเวลาอยู่กับเขา พูดคุย ปรึกษา ให้คำแนะนำ ให้ความคิด และมีเหตุผลต่างๆ   จนหลังๆ เค้าเริ่มพูดถึงอนาคตที่มีเราอยู่ด้วย  

เราจะทำยังไงกับชีวิตเราดี เรามีลูก เราจะทำยังไง

เรื่องทั้งหมดเลยเป็นเรา ที่ดูเหมือนคนเลว