Ep นี้เจ้มจ้นเอามากจริงๆ ทั้งฮารุและแบคยองต่างทำคะแนนรัวๆ เล่นเอาใจหวิวเอามากๆ

เริ่มจากฮารุ ชอบตอนที่มองดันโอที่กำลังมองแบคยอง รู้สึกถึงความห่วงหวงหึงเบาๆระคนกังวล ฮารุเริ่มจำอะไรๆได้มากขึ้นแล้ว สงสารมาก ชาติที่แล้วเหมือนไม่ได้ถูกลิขิตให้มาคู่กัน ก็จะขอตามเธอไปทุกชาติ(ออกแนวละครไทยนิดๆ) และชาตินี้ฮารุจะไม่ทนมองดันโอเป็นของคนอื่นเฉยๆ จะต้องแย่งชิงใครก็ไม่สน (น้ำตาคลอหลายที สงสารจริงๆพ่อคุณ)

และแบคยอง ที่ผ่านมาแม้จะสงสารแบดบอยผู้มีจิตใจอ่อนไหวคนนี้ แต่ก็ยังจำพฤติกรรมร้ายที่ผ่านมาได้เลยไม่ได้เอาใจใส่มาก (โดยเฉพาะตอนวิ่ง 3 ขาที่ดันโลล้ม จำไม่ได้ว่าในฉากหรือนอกฉากแต่โกรธมาก) มา ep นี้มีฉากคุณแม่ ฉากดันโอสมัยเด็ก โอเคร ยอมใจ เริ่มรักสงสารขึ้นมาทันที 

ฉากย้อนยุคสวยดี ทำให้เข้าใจปมมากขึ้น เรื่องดอกไม้นี่จบไม่ดีแน่ กลัวใจจริงๆ เกรงว่าฮารุจะทำร้ายดันโอหรือพ่อของดันโอในเรื่องนั้นรึเปล่า คนเขียนขยี้ปมในฉากนอกฉากได้ดีมาก เห็นถึงความรู้สึกเศร้าที่ถูกบีบบังคับให้ทำตามในสิ่งที่ไม่อยากทำ

โดฮวากับยอจูดาก็น่ารักมากก ขำตอนที่บอกเกือบสีไวโอลินไปแล้ว 555 ยอจูดาชอบโดฮวาแน่นอน ฟันธง สงสารนัมจูนิดนึง

ติดหนึบแน่นอน อาจจะเป็นซีรียเดียวที่ทำให้อยากดูซ้ำ 2 รอบ และเป็นซีรียที่เรารักพระเอกมากกกกอย่างหาได้ยาก ลุ้นตัวละครใหม่ด้วย