ตอนอายุ14ผมรู้จักกับเด็กผู้หญิงคนนึง ผมย้ายโรงเรียนมาอยู่ห้องเดียวกับเธอ เวลาผ่านไปก็พูดคุยรู้จัก ตามประสาเพื่อนห้องเดียวกัน แต่พักหลังดูเธอเอาใจใส่ชอบชวนคุย วันพิเศษก็จะมีของขวัญเล็กๆน้อยๆมาให้ตลอด แต่ผมไม่เคยสนใจเธอเลย จนจบมัธยมต้นผมย้ายโรงเรียนไปเรียนใกล้บ้าน เธอก็ยังโทรมาคุยเรื่อยๆ ผมก็คุยแบบเพื่อนตามปกติ จนต้องย้ายบ้าน ทีนี้เลยขาดการติดต่อกันเลย ของที่เธอเคยให้บังเอิญผมวางไว้แถวๆโต๊ะหนังสือ เวลาเห็นก็คิดเสมอว่าถ้ามีโอกาสเจออีกจะทำอะไรดีๆให้เค้าบ้าง จน8ปีผ่านไป วันหนึ่งผมได้ไปงานรับปริญญาเพื่อนผมหาเพื่อนไม่เจอ เลยเดินหาเพื่อนไป แล้วอยู่ๆก็ได้เดินสวนกับเธอครับ ผมเห็นเธอทักเธอไปเธอหันมามองยิ้มดีใจ ยังจำได้อยู่เลย ตอนนี้เธอเป็นคุณแม่ของลูกผมแล้วครับ บางเรื่องไม่เจอเองไม่รู้หรอกครับ