เราคุยกับเขาได้มาเดือนกว่าๆ ซึ่งมันก็เป็นเวลาที่ไม่นานมากหรอกแต่คือเราเคยได้รู้จักกันมาก่อนเลยทำให้เราสนิทกันได้เร็ว ทุกเช้าเราจะโทรปลุกเขาตอนเวลา 6.50 แล้วเราก็จะคุยกันประมาณ 20 นาที ก่อนที่จะแยกย้ายไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน พอถึงที่ทำงานงานต่างคนก็ต่างคุยไลน์หากันทั้งวัน คุยแบบเลื่อยเปื่อยอะ พอเวลา 21.30 เราก็จะคอลหากัน จนถึงเวลา ห้าทุ่มบ้าง เที่ยงคืนบ้าง เป็นแบบนี้มาตลอด
เวลาว่างก็จะไปทำกิจกรรมบ้าง เช่น ไหว้พระ ทำบุญ กินข้าว เหมือนคนเป็นแฟนเขาทำกัน ร้านเหล้านี่ทุกอาทิตย์ หยอกคนเหมือนเพื่อน เหมือนพี่ คุยเรื่องตลกตบมุขกันตลอดทาง รู้สึกมีความสุขมากๆที่ได้คุยกับเขาได้อยู่กับเขา และเราก็มีอาการน้อยใจแต่เราแสดงออกมาไม่ได้กลัวว่าจะล้ำเส้นมากเกินไป

ที่เราเล่ามาทั้งหมด คือ เราไม่เคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ แบบนี้ของเราก็คือ คุยกันแบบไม่รู้ว่าจะได้คบกันหรือป่าว และระหว่างที่คุยกับเขาเราคุ ยกับเขาแค่คนเดียว มีคนพยายามที่จะเข้ามาแต่เราก็ไม่เปิดโอกาสให้ใคร เราอยากรู้ว่า ความสัมพันธ์แบบนี้ แบบไม่มีชื่อเรียก ไม่เคยบอกรักกัน อย่างมากสุดก็แค่บอกว่า “คิดถึง” มันจะอยู่ได้นานไหม? แต่เราก็รู้สึกโอเคกับความสัมพันธ์แบบนี้นะ มีฉุดคิดขึ้นมาว่า ถ้าเราได้คบกันเป็นแฟนขึ้นมาจริง เราจะโอเคกับมันจริงหรอ?