เช่น เพื่อนเล่าเรื่องของเค้าแล้วลงรายละเอียดมากๆ ใจเราก็อยากให้ข้ามสรุปจบซักที บ่อยครั้งที่สมาธิหลุดจนไม่รู้เรื่อง

แม่ อารัมภบทนานมากกว่าจะเข้าสิ่งที่ต้องการ ก็จะหงุดหงิด

เพื่อนเพิ่งหย่าแชทชวนคุย เราเข้าใจและเห็นใจเค้าดีว่าเหงา เคว้ง แต่เราไม่พร้อมจะปลอบใจเค้าทุกครั้งที่เค้าทักมา รู้สึกเหนื่อย อยากคุยเฉพาะตอนพร้อมซึ่งก็นานๆ ที

ไม่อยากฟังแฟนและเพื่อนสนิทระบายปัญหาอีกต่อไป ตัวเรามองว่ามีปัญหาต้องหาสาเหตุให้เจอแล้วแก้ตรงนั้น แต่ 2 คนนี้ทำทุกอย่างเหมือนเดิมได้แต่แก้ที่ปลายเหตุ วนลูปอยู่แบบนั้นมาตั้งแต่รู้จักกัน ผ่านมาทุกอย่างตั้งแต่พยายามช่วยแก้ มาจนถึงอยู่ข้างๆ รับฟังด้วยความเข้าใจ ให้กำลังใจ ไปถึงนั่งฟังเงียบๆ เดี๋ยวนี้แค่อ้าปากก็อยากวิ่งหนีแล้วค่ะ รู้สึกตัวเองใจร้ายยังไงไม่รู้ /ตอนนี้แฟนแก้ปัญหาของตัวเองไปเงียบๆ ไม่ค่อยเล่าอะไรแล้วและเพื่อนสนิทโกรธเราไปเรียบร้อยแล้วเพราะหยุดช่วยเค้าแก้ปัญหา

เกลียดแอพแชท โดยเฉพาะกรุ๊ปไลน์ เหม็นมากแต่ออกจากกรุ๊ปไม่ได้


เมื่อก่อนเคยเป็นผู้ฟังที่ดี ตอนนี้พังพินาศมาก แต่ถ้าเรื่องที่สนใจเราก็โฟกัสได้นาน ชอบคุยกับคนที่มีไฟจะทำโน่นนี่ในอนาคต โดยรวมตัวเองคิดว่านอกจากเหตุการณ์​ที่เล่ามาก็ยังอารมณ์ดีเป็นปกติ ไม่มีหดหู่ ซึมเศร้า กินอิ่ม นอนหลับ ชอบท่องเที่ยว เรียกว่ายังสนุกกับชีวิตเยอะอยู่



เข้าข่ายควรพบจิตแพทย์ไหมคะ