คืออายุขึ้นเลข2แล้วแต่ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองเบียวอยู่ เวลาดูอนิเมะเรื่องไหนที่ชอบหรืออินมากๆก็จะชอบจินตนาการว่าเราเป็นตัวละครในเรื่องนั้นด้วย ซึ่งมันมีความสุขมากๆ เป็นแบบนี้มาแต่เด็กตั้งแต่ขึ้นประถมแล้วค่ะ เวลาหัวว่างๆไม่ได้มีเรื่องอะไรให้คิดก็จะจินตนาการไปเรื่อยว่าเราเป็นส่วนหนึ่งในเรื่อง(ก็คงอารมณ์ประมาณเหมือนแต่งแฟนฟิคในหัวรึเปล่านะ55555) ที่สำคัญคือเวลาดูอนิเมะเรื่องไหนเราก็จะต้องมีตัวละครตัวโปรดกันใช่มั้ยคะ คือเรามีความรู้สึกหลงรักตัวละครหนุ่ม2Dในอนิเมะมากๆๆๆ แบบอารมณ์คนคิดถึงแฟนตลอดเวลาแบบนั้นอะค่ะ จนตอนนี้เราไม่มีความสนใจในผู้ชายตัวเป็นๆทั่วไปเลย จริงๆก็เป็นแบบนี้มานานแล้วล่ะค่ะ แบบว่าชาตินี้ก็คงไม่อยากมีหลัวถ้าไม่ใช่"คนนี้" เป็นหนักประมาณนั้นเลยค่ะ แต่บอกตรงๆถึงมีคนสเป็คแบบนั้นในชีวิตจริงก็คงไม่ชอบ เพราะเหมือนเราชอบในตัวของตัวละครตัวนั้น ชอบในสิ่งที่หล่อหลอมมาเป็นตัวละครตัวนั้น ไม่ได้ชอบที่สเป็คของตัวละคร ยกตัวอย่างง่ายๆสมมติว่าคุณมีท่านฮิเป็นเมนแบบนี้ ในชีวิตจริงคุณก็คงไม่ชอบผู้ชายที่ชอบมีเรื่องเตะต่อย ด่าคนอื่นว่าสัตว์กินพืช อะไรประมาณนั้น อยากถามว่าการที่เราโตแล้วแต่ยังเบียวและหลงรักหนุ่มในอนิเมะมากๆจนเสมือนเค้ามาเป็นส่วนนึงในชีวิต แบบนี้มันแปลกมากมั้ยคะ มีใครเป็นเหมือนเราบ้างT^T