คือเพิ่งดูปรมาจารย์ลัทธิมารจบแล้ว แต่ยังรู้สึกอินมาก ไม่อยาก move on ไปเรื่องอื่น ภาพความงดงามของความสัมพันธ์ “เว่ยอิง” กับ “หลานจ้าน” ยังติดตรึงในใจ

ผมคิดว่าการเอา bromance มารวมกับนิยายกำลังภายในจีนที่มีกลิ่นอายของวัฒนธรรมขงจื๊อเป็นอะไรที่ลงตัวมาก ยังไม่นับว่าตัวเรื่องได้ผสานความโรแมนติกของตัวละครและธรรมชาติเข้ากับความ fantasy ของเรื่องกำลังภายในได้อย่างลงตัว ไม่แปลกเลยที่เรื่องนี้จะทำให้มีคนติดกันงอมแงม

เลยอยากชวนทุกท่านสนทนากันว่าในอนาคตจะมีซีรีส์แบบนี้ให้ได้ชมอีกไหมครับ และต้องรออีกนานเท่าไหร่เราถึงจะได้สัมผัสความงดงามแบบนี้อีกครั้ง