แต่งงานมีลูกได้ 7 ปี อยู่ต่างประเทศ สามีเป็นชาวต่างชาติ มีบริษัทของตัวเอง เราเป็นแม่บ้านดูแลลูกๆ
เริ่มเลยแล้วกัน ตั้งแต่คลอดลูก เราfocusแต่ลูก เรื่องxxน้อยลง ประจวบกับบริษัทสามีมีปัญหา ทำให้ตัวเขายุ่งตัวเป็นเกลียว คุยกันน้อยลง
เราสองคนรู้สึกได้ว่า รักกันน้อยลง หรือเรียกว่าไม่ได้รักกันแล้ว ทั้งที่ต่างคนไม่ได้มีใคร
ช่วงเดือนก่อน เปิดอกคุยกัน สามีบอกตรงๆ ว่า”ไม่ได้รักเราแบบเดิม” แต่รักแบบ Family แม่ของลูก เชื่อไหมคะ เราไม่รู้สึกเสียใจ ร้องให้เลย เพราะเราก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน มันเลยจุดคำว่าเสียใจมาแล้ว ส่วนสามีน้ำตาซึมนิดหน่อยเขากลัวเราโกรธ เสียใจ
ข้อตกลงระหว่างเรา จะเอาเรื่องลูกเป็นหลัก
อยู่บ้านเดียวกัน ต่างคนต่างมีใหม่นอกบ้านได้ จะไปค้างครั้งคราว แต่หลักๆต้องอยู่บ้านเดียวกัน
เขาไม่อยากหย่า หรือแต่งงานใหม่ เขาไม่เชื่อเรื่องแต่งงาน ถ้ามีแฟนใหม่ขออยู่แบบ girlfriend และไม่อยากมีลูกกับคนใหม่ เพราะทำให้ความสัมพันธ์เปลี่ยน
เขายัง support เรื่องเงิน รถ บัตรเครดิต ทุกอย่างเหมือนเดิม แทบไม่ต้องกังวลเรื่องนี้
ดูแล้ว win win กันทั้งสองฝ่ายใช่ไหมคะ  แต่เรารู้สึกแปลกๆ อิหยังวะมากๆ  ทั้งที่หลายครอบครัวที่เรารู้จัก เขาก็อยู่กันแบบนี้กัน แม้แต่พ่อแม่ของเราเองก็เป็นแบบนี้ แต่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นเร็วในวัย 30 ต้นๆ
ขอวิธีเปิดใจหน่อยค่ะ