สงสัยมานานแล้วค่ะ ฉันเองไม่เคยท้อง ไม่เคยมีลูก และไม่คิดจะมีค่ะ เพราะไม่อยากมีพันธะ ไม่ชอบเด็ก
แต่เผอิญเคยไปเที่ยวหาเพื่อนที่คลอดลูก น้องได้เข้าตู้อบ เพราะน้องเป็นอะไรไม่รู้ คลอดเสร็จต้องได้อบในตู้อบ 
แล้วในระหว่างนั้นก็จะมีเด็กที่คลอดใหม่เหมือนกัน แล้วพยาบาลกำลังเข็นมาจากห้องคลอดเพื่อเอามาไว้ในตู้อบ 
ไปเห็นตัวพ่อมันวิ่งตามรถเข็นเด็กค่ะ วิ่งแบบหน้าตื่นตาตื่นมาก คือวิ่งตามลูกตัวเองอ่ะ แล้วก็ทำท่าทีอยู่ไม่นิ่งค่ะ
ตอนที่เค้าเอาเด็กเข้าไปในห้อง คือสังเกตุได้เลยว่าตัวพ่อมันกระวนกระวาย ประมาณว่า ลูกจะเป็นไรมั้ย พอดีมีเด็กคนหนึ่งร้องไห้ไง
ตัวพ่อมันก็กระวนกระวายอยู่ไม่นิ่งข้างนอกตู้อบ เหมือนเป็นห่วงลูกเขามาก

มันเลยสงสัยค่ะ เพราะที่ผ่านมา ฉันคิดตลอดว่าผู้ชายไม่ได้รักลูกเท่าไร เพราะไม่ใช่สัญชาติญาณดิบของผู้ชาย สัญชาติญาณดิบของผู้ชายคือการสืบพันธุ์ ไม่ได้เกิดมาเพื่อเลี้ยงลูก ผู้ชายเลี้ยงลูกเพราะความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ผู้ชายที่มีความเป็นมนุษย์สูงเขาก็จะมีสำนึกที่ว่าต้องดูแลลูก ต้องรับผิดชอบ แค่นั้น
แต่นั่นไม่ใช่ความรักจากสัญชาติญาณ หากเป็นแค่เพียงความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเท่านั้น

ในขณะที่ผู้หญิงมีสัญชาติญาณความเป็นแม่อยู่โดยธรรมชาติ ผู้หญิงเป็นคนแพ้ท้อง อุ้มท้อง ได้รู้สึกตอนลูกดิ้น เพราะฉะนั้นผู้หญิงจึงรักลูก ตามสัญชาติญาณไม่ใช่ตามความผิดชอบชั่วดี 

สำหรับกระทู้นี้คงต้องรอคนที่เป็นพ่อคนมาตอบนะคะ ว่าคุณรู้สึกรักลูกคุณมากน้อยแค่ไหน คุณรู้สึกยังไงตอนเห็นหน้าลูกครั้งแรก รู้สึกรักจริงหรอ หรือยังไง แล้วถ้ารู้สึกรัก ทำไมถึงรู้สึกรักหละ ก็ในเมื่อคุณก็ไม่ได้มีความผูกพันกับเขา ไม่รู้สึกถึงว่าเขาดิ้นในท้อง ไม่ได้รู้สึกถึงว่ามีอีกคนอยู่ในร่างกาย ไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดตอนคลอด หรือพอคลอดออกมาความรู้สึกรักมันรักเอง หรือยังไงคะ ยิ่งถามยิ่ง "งง" 

ป.ล. ดิฉันได้เห็นว่าในสังคม คนที่ลงมือทำร้ายร่างกาย ตะคอก ซ้อม ตบตีลูก ด่าทอลูกแรงๆ มักเป็นพ่อมากกว่าแม่ด้วย