ตามหัวข้อคร่าวๆ
เราเคยมีแฟนคนนึงที่เคยเพ้อฝันไปว่าจะรักเขาเป็นคนสุดท้าย
แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิมค่ะเราก็เลิกกันไปตามระเบียบ
เราขอไม่เล่าเรื่องเรากับเขานะคะแต่จะเราความเป็นมาของอาการนี้
ซึ่งเราคิดว่ามันน่าจะเกิดจากแฟนคนก่อนหน้านี้เราเลิกกันเพราะเราเป็นฝ่ายงี่เง่าและขี้หึงค่ะ เรายอมรับว่าตอนนั้นก็สมน้ำหน้าตัวเองจึงตั้งใจไว้ว่าถ้ามีแฟนคนต่อไปเราจะดูแลเขาให้ดีขึ้นไม่ผิดพลาดแบบนี้อีก
จนถึงแฟนคนล่าสุดเราคบกับเขานานกว่าคนอื่นนานถึง5ปีเราจริงจังมากและกลัวความผิดพลาดมากๆจนกลายเป็นคนที่หวาดระแวง+วิตกกังวลเราอ่านกระทู้ทุกเรื่องที่ทำให้ความสัมพันธ์แตกหักเพราะกลัวมันผิดพลาด ซึ่งการทำแบบนี้กลายเป็นการกดดันเขาแบบไม่รู้ตัวค่ะ พอเขาไม่เข้าใจเราก็อารมณ์เสียแล้วก็งี่เง่าใส่เขาอีกจนต้องเลิกกันในที่สุด
แล้วคำพูดสุดท้ายที่เขาบอกเลิกกลายเป็นสิ่งฝังใจเรามากๆค่ะคือ
"นิสัยแบบนี้ก็ไม่แปลกที่จะถูกบอกเลิก"
หลังจากเลิกกันไป2-3เดือนแรกเราคิดว่าเราร้องไห้ฟูมฟายเพราะอาการอกหักแต่หลังจากนั้นอาการเราก็ดีขึ้นเป็นปกติ แล้วมีครั้งนึงเราไปเจอเขาโดยบังเอิญค่ะแต่เรามีอาการแปลกๆเราตัวสั่นมากๆทันทีรู้สึกช็อคแบบไม่มีสาเหตุ หัวใจเต้นแรง(เหมือนกลัวอะไรบางอย่างมาก) พอเขาผ่านไปเราก็ทรุดลุกไม่ขึ้นแล้วก็ร้องไห้ฟูมฟายอีก แล้วคำพูดนั้นที่เขาบอกเลิกเราก็จะวนเวียนอยู่ในหัวจนนอยด์ไปเป็นวันเลยค่ะ
กระทู้อาจจะทำให้คุณงงๆหน่อยนะคะเพราะตอนนี้เรารู้สึกสับสนมากขอวอนชาวพันทิปช่วยหน่อยนะคะสำหรับใครที่มีความรู้สึกแบบนี้ช่วยดิฉันด้วยนะคะ
ปล.กระทู้นี้ไม่ได้มาขอวิธีแก้อาการอกหักแต่มาขอความช่วยเหลือให้กับคนวิตกกังวลอย่างดิฉันด้วย
เราเป็นบ้าหรือป่าวคะ ถ้าเกิดกลัวคนๆนึงจนแทบเป็นลม
เราเคยมีแฟนคนนึงที่เคยเพ้อฝันไปว่าจะรักเขาเป็นคนสุดท้าย
แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิมค่ะเราก็เลิกกันไปตามระเบียบ
เราขอไม่เล่าเรื่องเรากับเขานะคะแต่จะเราความเป็นมาของอาการนี้
ซึ่งเราคิดว่ามันน่าจะเกิดจากแฟนคนก่อนหน้านี้เราเลิกกันเพราะเราเป็นฝ่ายงี่เง่าและขี้หึงค่ะ เรายอมรับว่าตอนนั้นก็สมน้ำหน้าตัวเองจึงตั้งใจไว้ว่าถ้ามีแฟนคนต่อไปเราจะดูแลเขาให้ดีขึ้นไม่ผิดพลาดแบบนี้อีก
จนถึงแฟนคนล่าสุดเราคบกับเขานานกว่าคนอื่นนานถึง5ปีเราจริงจังมากและกลัวความผิดพลาดมากๆจนกลายเป็นคนที่หวาดระแวง+วิตกกังวลเราอ่านกระทู้ทุกเรื่องที่ทำให้ความสัมพันธ์แตกหักเพราะกลัวมันผิดพลาด ซึ่งการทำแบบนี้กลายเป็นการกดดันเขาแบบไม่รู้ตัวค่ะ พอเขาไม่เข้าใจเราก็อารมณ์เสียแล้วก็งี่เง่าใส่เขาอีกจนต้องเลิกกันในที่สุด
แล้วคำพูดสุดท้ายที่เขาบอกเลิกกลายเป็นสิ่งฝังใจเรามากๆค่ะคือ
"นิสัยแบบนี้ก็ไม่แปลกที่จะถูกบอกเลิก"
หลังจากเลิกกันไป2-3เดือนแรกเราคิดว่าเราร้องไห้ฟูมฟายเพราะอาการอกหักแต่หลังจากนั้นอาการเราก็ดีขึ้นเป็นปกติ แล้วมีครั้งนึงเราไปเจอเขาโดยบังเอิญค่ะแต่เรามีอาการแปลกๆเราตัวสั่นมากๆทันทีรู้สึกช็อคแบบไม่มีสาเหตุ หัวใจเต้นแรง(เหมือนกลัวอะไรบางอย่างมาก) พอเขาผ่านไปเราก็ทรุดลุกไม่ขึ้นแล้วก็ร้องไห้ฟูมฟายอีก แล้วคำพูดนั้นที่เขาบอกเลิกเราก็จะวนเวียนอยู่ในหัวจนนอยด์ไปเป็นวันเลยค่ะ
กระทู้อาจจะทำให้คุณงงๆหน่อยนะคะเพราะตอนนี้เรารู้สึกสับสนมากขอวอนชาวพันทิปช่วยหน่อยนะคะสำหรับใครที่มีความรู้สึกแบบนี้ช่วยดิฉันด้วยนะคะ
ปล.กระทู้นี้ไม่ได้มาขอวิธีแก้อาการอกหักแต่มาขอความช่วยเหลือให้กับคนวิตกกังวลอย่างดิฉันด้วย