ตามหัวข้อที่ตั้ง...ไปทางไหนก็เจ็บ
เราเชื่อว่าลูกผู้หญิงทุกคน เมื่อเจอคนที่รัก เราก็อยากจะให้เขารักเราและมีเราคนเดียวเหมือนกัน แต่ความเป็นจริงมันไม่ใช่เลยสำหรับเรา คงเดาไม่ยากมันคือปัญหาการนอกใจที่เราเองก็ยอมให้อภัยเขามาทุกๆครั้งที่จับได้ เราก็งงตัวเอง มันใช่เหตุผลว่า เรารักเขามากเหรอ คำถามนี้เราตอบตัวเองไม่ได้ว่าจริงไหม ถึงได้ให้อภัยเขาได้
ถ้าเรารักเขาจนยอมให้เขาทำร้ายเราเรื่อยๆ เราคงเป็นใช่ไหม ที่จับได้เขายอมรับและรับปากจะไม่ทำอีก แต่เขาก็ทำเช่นเดิม ....
สำหรับคำถามที่ว่าไปทางไหนก็เจ็บ
1. ถ้าเราตัดสินใจเลิกกะเขา เราก็ไม่สามารถดูแลบ้าน ดูแลลูกได้ เพราะค่าใช่จ่ายแต่ล่ะวัน มันเยอะมาก ไหนจะค่ารถ ค่าไฟ อะไรต่างๆอีก แล้วงานที่ทำก็ไม่ใช่งานมั่นคง ไม่สามารถซับพอร์ตค่าใช้จ่ายในบ้านได้ มีรายได้แค่บ้างครั้ง
2.ถ้าเลือกจะอยู่ต่อ เขาก็ทำให้เราเจ็บอีก เพราะคนๆนี้ ไม่หยุดเรื่องผู้หญิงแน่ๆ
เราอดทนกับเรื่องนี้มาหลายปีมาก
ถ้าถามว่าทำไมไม่หางานที่มั่งคงทำ ไม่ต้องรอแค่เขาคนเดียว ด้วยจังหวัดที่อยู่ ด้วยบ้านที่ห่างไกล ด้วยค่าแรงที่น้อย  ทำให้เราทำงานประจำไม่ได้ ด้วยลูกที่ยังเล็ก  ทุกอย่างมันไม่ลงตัวซักอย่าง แล้วยังเจอเรื่องที่ทิ่มแทงใจไม่เลิกซักที.  
เราเหนื่อยและไม่ทราบว่าจะอดทนได้มากแค่ไหน
..........😔😔😔😔.......