วันนี้อยากจะแชร์ประสบการณ์ที่ทำให้เราจะจดจำวันนี้ไว้และคอยเตือนสติตัวเองไว้เสมอ มันอาจจะเป็นเรื่องปกติสำหรับบางคน แต่สำหรับเหตุการณ์วันนี้มันกลับมีคุณค่าทางใจสำหรับเรามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ และอยากจะขอบคุณคุณป้าอีกหลายๆครั้งนะคะ 😊😊😊

ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ จะได้ไม่เสียเวลาและยืดยื้อไปมากกว่านี้

เนื่องจากวันนี้เรามีเรียนปกติ แต่ด้วยความที่เราตื่นสายก็ต้องรีบรนทำนุ่นทำนี่ เพื่อที่จะให้ไปเรียนทันเลยต้องแข่งกับเวลา และด้วยความที่เราก็เป็นคนขี้หลงขี้ลืม แต่ก็ไม่คิดว่าจะต้องมาลืมของสำคัญๆอย่างเช่น กระเป๋าตังค์ !!  หลังจากที่เราทำอะไรเสร็จเรียบร้อยก็รีบออกมาเพื่อที่จะรอขึ้นรถเมล์  ซึ่ง ณ ตอนนั้นก็ไม่ได้เอะใจอะไร

พอขึ้นรถเมล์มา เราก็หากระเป๋าตังค์เพื่อที่จะจ่ายค่ารถเมล์ ก็นึกขึ้นได้ว่า เห้ย !!! ลืมเอากระเป๋าตังค์มา !!! ซวยล่ะเรา เอาไงต่อล่ะทีนี้ จนพี่กระเป๋ารถเมล์มาเก็บค่าโดยสาร เราก็เลยถามว่าโอนเงินแทนได้ไหมคะ พอดีว่าลืมเอากระเป๋าตังค์มาค่ะ

ซึ่ง ณ ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ อายก็อาย คนก็เต็มรถเมล์ จะลงไปก็ไม่ทันแล้ว พยายามหาเศษตังค์ในกระเป๋าก็ดันไม่มีสักบาท

คุณค่าทางใจ 1 : คุณพี่กระเป๋ารถเมล์ ก็บอกกับเราว่า " ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าไม่มีก็ไม่ต้องจ่ายก็ได้ " ซึ่งคำพูดนี้ เมื่อเราได้ยินแล้วเรารู้สึกขอบคุณจนไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้วค่ะ ไม่ได้ดีใจที่ได้นั่งรถฟรีโดยที่คนอื่นเขาจ่ายตังค์กันทุกคนนะคะ แต่กลับรู้สึกว่าต่อให้มันจะเป็นเงินเพียงแค่ 14 บาท ใครๆก็ให้ได้ แต่การให้ในครั้งนี้หนูกลับมองว่ามันเป็นการให้มาจากใจ มันมีคุณค่าอย่างหนึ่ง ซึ่งจริงๆเขาสามารถที่จะไล่หนูลงจากรถก็ได้ เพราะเงิน 14 บาทเขาก็ต้องใช้ทำมาหากินเหมือนกัน ซึ่งหนูต้องขอบคุณพี่กระเป๋ารถเมล์สาย 30 มากๆนะคะที่ไม่ไล่หนูลงจากรถ 🙏🙏🙏🙏

คุณค่าทางใจ 2 : หลังจากคุณพี่กระเป๋ารถเมล์ไม่คิดค่าโดยสารแล้ว ก็มีคุณป้าท่านหนึ่งซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ถามมาว่า
  
บทสนทนากับคุณป้า
ป้า : " หนูไม่ได้เอากระเป๋าตังค์มาหรอลูก
Me : ใช่ค่ะ พอดีรีบไปหน่อย เลยลืมหยิบใส่กระเป๋ามาด้วย
ป้า : ( หาอะไรสักอย่างกระเป๋า ) ซึ่งเราก็มองตามว่าป้าแกจะทำอะไร " หลังจากนั้นป้าก็หยิบแบงค์ 100 มา และยื่นให้เรา " ( ซึ่งเราเห็นว่าในกระเป๋าตังค์ป้า มีแบงค์ 20 และ 100 เพียงแค่ไม่กี่ใบ )
Me : ( ก็งงๆอยู่ว่าป้าจะให้เราทำไม )
ป้า : (ยัดเงินใส่ในมือเรา ) เอาไปใช้นะเดียวตอนเย็นไม่มีค่ารถกลับ
Me : ไม่เป็นไรค่ะ เดียวหนูค่อยยืมเพื่อน
ป้า : งั้นไว้จ่ายค่ารถเมล์
Me : ( ใจหนึ่งก็รู้สึกเกรงใจพี่กระเป๋ารถเมล์ เลยรับมาเพื่อที่จะจ่ายค่ารถเมล์  )  และก็บอกกับป้าว่างั้นเดียวหนูโอนให้นะคะ ขอเลขบัญชีหน่อยค่ะ
ป้า : ป้าไม่มีเลขบัญชีอะไรหรอก เอาไปใช้เถอะ ป้าให้
Me : ก็ได้รับเงินทอนจากกระเป๋ารถเมล์มา เลยเอาเงินทอนทั้งหมดคืนให้ป้า
( ซึ่งตอนแรกป้าก็ไม่ยอมรับเงินจำนวนนั้น และเอาแต่บอกว่าเอาไว้ใช้ๆ แต่เราไม่ยอมป้าก็เลยรับไว้ )

***** จากเหตุการณ์ที่ได้รับในวันนี้ สำหรับหนู เงิน 14 บาท ถึงแม้จะมีค่าเล็กน้อยแต่มันก็ให้คุณค่ามากมาย

  ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องน้ำใจของพี่รถเมล์ และคุณป้าที่ให้เงินมา ทั้งๆที่ไม่ได้รู้จักกัน และรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจทั้งที่จริงคุณป้าไม่จำเป็นต้องให้แล้วก็ได้ เพราะพี่กระเป๋ารถเมล์เขาก็ไม่ได้เก็บเงินแล้ว หรือทั้งๆที่คุณป้าก็มีแบงค์ 20 อยู่ ซึ่งอาจจะให้แค่นั้นก็ได้ แต่คุณป้ากลับให้แบงค์ 100 มา ต่อให้มันจะไม่ได้มากมายอะไร แต่ความรู้สึกของคนที่ได้รับมันมีค่าทางใจมากๆๆๆๆๆๆๆ จนไม่รู้จะขอบคุณและขอบคุณอย่างไร

  ***เรื่องเล็กๆน้อยๆ ก็ทำให้เรายิ้มได้***

สุดท้ายนี้ใครมีเรื่องราวดีๆ ก็เล่าให้กันฟังหน่อยนะคะ

ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบค่ะ 😊😊😊😊