22 ปี วัยของการสับสน วุ่นวาย 555

เกิดมาชีวิตหนึ่งคนเรา ก็ต้องมีคนที่ เรารักและเขาก็รักเรา แต่กว่าจะเจอกัน หรือทำความรู้จักกันมันต้องใช้เวลา

หรือการไม่มีใครมันจะดีกว่า ตอนนี้รู้สึกสบสนกับความคิดตัวเองค่ะ
มีคนเข้ามาบ้าง แต่เราก็เปิดใจนิดหน่อย
พอจะเปิดใจเพิ่มขึ้น ก็มาหวงตัวเองอีก งง โว๊ยย
แบบนี้ต้องทำยังไงดีคะ  หรืออยู่คนเดียวต่อไป 5555555

       หรือเรายังไม่เจอคนที่ทำให้เราใจเต้นแรงจริงๆ กันแน่

ปล.ใครเหงาๆ เบื่อๆ คุยกันได้ หลังไมค์นะ