รู้สึกขาดความอบอุ่น เหนื่อย ท้อแท้ รู้สึกเจ็บแบบโหวงๆอยู่ในอก แบบอธิบายไม่ถูกคะ แบบมันอึดอัดมากๆ อยากได้กอดใครสักคนแน่นๆแล้วร้องไห้ออกมาแต่ติดที่ไม่มีใครจะให้กอดคะ อาการนี้เกิดขึ้นทุกวันคะ อยู่ที่ว่าวันนี้จะอาการหนักหรือเบา อยากให้เพื่อนมาอยู่ห้องด้วยแต่เราก็เข้าใจว่าทุกคนมีหน้าที่ของตัวเอง เรามีเพื่อนน้อยด้วยคะถ้าไปพึ่งพาพวกเขาตลอดก็กลัวเขาจะรำคาญ

ถ้าถามว่าทำไมไม่กอดพ่อแม่เพราะตอนนี้พ่อแม่เราเครียดมากคะ เจอเรื่องหนักมามากจนตอนนี้พวกท่านก็เริ่มไม่ไหว เราไม่อยากไปเพิ่มภาระให้พวกท่านรู้สึกเครียดไปมากกว่านี้คะ

ตั้งแต่เด็กจนป่านนี้ไม่เคยเป็นเลยคะ สมัยก่อนเวลาเจอปัญหาอะไรบ่นโทรให้เพื่อนฟังเฉยๆก็หาย แต่ตอนนี้มันไม่พออะคะมันต้องการความอบอุ่นทางกาย อยากเลี้ยงสัตว์ที่หอแล้วกอดน้องเป็นสิ่งทดแทนก็ไม่ได้ พยายามหาการ์ตูนหรือหนังอะไรสนุกๆดูมันก็ไม่ค่อยดีขึ้น บางทีเอาตุ๊กตามากอดทดแทนมันก็พอช่วยได้บ้างบางครั้ง แต่ถ้าในรอบนั้นมันช่วยได้มันก็จะทำให้เรากลายเป็นคนติดเตียงไปเลยคะ กอดตุ๊กตานั่งโง่ๆบนเตียงไม่อยากทำอะไรเลย

เรากังวลกับตัวเองในตอนนี้มากค่ะ เพราะเทอมหน้าเพื่อนๆที่สนิทของเราจะเรีบนจบหมดแล้วคะ เราต้องอยู่ที่มหาลัยต่ออีก1ปีถึงจะเรียนจบ จากใจนึกภาพตัวเองในเทอมหน้าไม่ออกเลยคะ ไหนจะเรื่องงานกลุ่มอีกต้องลงวิชาฉายเดี่ยวทุกวิชาไปอีก1ปีคะ

เราควรทำยังไงดีคะ รบกวนช่วยแนะนำเราด้วยคะ ; - ;