ต้องขอชื่นชมผู้เขียนบท ตัวละครไม่ขาวไม่ดำ ทุกคนล้วนเทาๆ 
ตอนจบอาจไม่ถูกใจบางคนแต่ชีวิตจริงมันก็มี คู่ที่คบกันมานานแต่เลิกกันง่ายดาย
พระเอกไม่จำเป็นต้องคู่กับนางเอกเสมอไป มันเรียล มันคือชีวิตคนจริงๆ

จะขอพูดถึงแค่ปมของหมอเป้งกับทานตะวันนะว่า ทำไมทานตะวันถึงไม่เลือกหมอเป้ง

เห็นหลายคนด่าทานตะวัน แล้วเออ ถ้าเป็นเราจะทนมั้ย 
กับผช.ที่ไม่ใส่ใจ พูดไม่ดีใส่ตลอดเวลา ไม่เคยให้กำลังใจ พฤติกรรมแบบนี้กับข้อดีข้อเดียวคือเขา’ไม่เคยนอกใจ’ 
ผญ.หลายคนต้องทนพฤติกรรมแย่ๆต่างๆ ของผช.เพราะข้อดีข้อเดียวข้อนี้ 
จนแต่งงานมีลูกก็ต้องทนไปเรื่อยๆเพราะเขา’ไม่เคยนอกใจ’ 
ถ้าเรารักตัวเองมากกว่านี้ เราจะไม่ต้องทนและบริหารความสัมพันธ์ได้ดีกว่านี้ 

เราก็คบแฟนมา 15 ปีก่อนแต่ง แต่เรารักตัวเองมากกว่ารักแฟนอ่ะ ถ้าเรารักตัวเองก่อน
เขาจะรักเรา ให้เกียรติเรา ไม่ทิ้งๆขว้างๆ ไม่เห็นเราเป็นของตาย 
ชีวิตจริงผช.เขาไม่ชอบของตายแบบทตว.หรอก ข้อนี้หมอเป้งก็ไม่ผิดที่รำคาญทตว.แบบนั้น  
ถ้าทตว.รักตัวเองมากกว่ารักหมอเป้ง ทตว.จะรู้สึกได้เองว่า เขาเริ่มรำคาญเราล่ะ ต้องเริ่มถอยมานิดนึง 
อย่าไปตามเขามาก แกล้งลืมเขาบ้าง แกล้งผิดนัดบ้าง สัญชาตญาณนักล่าของผช.จะเริ่มทำงาน 
หมอเป้งจะเริ่มใส่ใจทตว.มากขึ้น อาจไม่มากถึงขนาดเปลี่ยนตัวเองแบบตอนท้ายเรื่อง
แต่ทตว.จะไม่มาถึงจุดที่โดนบอกเลิก และต้องเป็นตัวเลือกระหว่างคนไข้กับตัวเธอ 
นั่นคือการบริหารความสัมพันธ์ 
แต่ก็โทษทตว.ไม่ได้เหมือนกันที่มีนิสัยแบบนั้นเพราะขาดความรักจากพ่อแม่ในวัยเด็ก
นางเลยเกาะติดอยู่กับหมอเป้งแค่คนเดียว 

เอาเป็นว่าเราเข้าใจทานตะวัน มีความสัมพันธ์อันยาวนานแบบทานตะวัน
ถ้าเป็นเรา ต่อให้นานแค่ไหน เราก็จะไม่ทนถ้าเจอเรื่องที่ไม่ไหวจริงๆ
ตอนท้ายหมอเป้งกลับมาทำดี มันก็สายไปแล้ว ใจทานตะวันไปแล้วไง

น้องหมอทีแรกก็เข้ามาแบบไม่ได้ตั้งใจก็ไม่ผิดนะ มันช่วงจังหวะเวลาที่เขาบอกเลิกกันพอดี
แต่จะผิดก็ช่วงหลังที่เหมือนตั้งใจแย่ง อันนี้คนเลยด่าเยอะนิดนึง 😂

ต้องขอบคุณผู้เขียนบท ผู้กำกับ นักแสดงทุกท่าน ที่ทุ่มเททำละครดีๆเรียลๆ ออกมาให้ดู
เรื่องการแพทย์ก็ทำได้ดีมาก นี่เป็นบุคลากรทางการแพทย์เหมือนกัน
เป็นละครเรื่องแรกที่ดูแล้วไม่ตะขิดตะขวงใจเลยเวลามีฉากรักษาคนไข้ ทำได้ดีมากค่ะ ปรบมือ 👏🏻