ผมติดตามบอลมาเลฯ ชุดนี้มาตั้งแต่ ซูซูกิคัพ มาจนถึงฟุตบอลโลกรอบคัดเลือกในหนนี้ (อาจจะดู ไม่ได้ทุกเกม) แต่ก็พอมองเห็นอะไรอยู่บ้าง ผมว่าข้อดีของเขาคือ เสียงเชียร์ ดังกระหึ่ม(มาก)ยามเล่นในบ้าน และตัวอันตรายของเขาคือปีกทั้ง 2 ข้าง คือ เบอร์ 13 Mohamadou Sumareh และ เบอร์ 11 Safawi Rasid (ตัวนี้เด่นมาก ตอนซูซูกิคัพ เท้าซ้ายอันตราย) หากปีก 2 ตัวนี้ทำงานได้ ลูกบอม ลูกครอสจากริมเส้นเล่นงานเราได้แน่ บวกกับในแดนหน้ายังมี เสือเฒ่าอย่าง Norshahrul ก็ยังพอมีพิษสงอยู่บ้าง แต่เบาลงไปเยอะหากเทียบกับเมื่อก่อน ส่วนการเข้าบอลก็หนักถึงลูกถึงคนเหมือนเดิม ส่วนข้อด้อย ผมว่ามี 1.เรื่องความฟิต 2.เกมรับก็ไม่แน่นมาก 3.คุณภาพผู้เล่นด้อยกว่าของไทยชัดเจน 4.แผงมิดฟิลด์ไม่มี ซาฟิค ราฮิม คุมเกมในแดนกลางเหมือนเมื่อก่อน การคอนโทลเกมคงเป็นรองเราซะส่วนใหญ่ บวกกับเรามี เต้ กับ ตัง คิดว่าเกมแดนกลางส่วนใหญ่ เราคงคุมไว้ได้หมด 

ทีนี้มามองที่ช้างศึกของเรา อันนี้ไม่ต้องบรรยายเพราะพวกเราได้เห็นกันแล้วใน 3 นัดที่ผ่านมาว่า บอลทีมชาติไทยเราเปลี่ยนไป ตั้งแต่อ.นิชิโนะเข้ามา ทั้งสปีดบอลที่เร็วขึ้น ทีมเวิร์คเยี่ยม การเข้าทำเร็ว การเพรสซิ่งขยับเข้าหาคู่แข่งได้เร็วขึ้น การขึ้นบอลจากแดนหลังของทอม เบียร์ ดีมาก พอแกตัดบอลได้ แกแทงขึ้นบนได้แม่นและทันที มันส่งผลให้เราสามารถโต้กลับได้เลย ในขณะที่ฝั่งนั่นยังจัดระเบียบเกมรับยังไม่ทัน  ถ้าเป็นเมื่อก่อนกว่าเราจะเซตบอลโต้กลับมาได้ เขาลงไปรักษาตำแหน่งตัวเองทันแล้ว 55+ เอาล่ะๆ เท่านี้ก่อน ผมว่าถ้าเราไม่เล่นผิดฟอร์มตัวเอง ผมว่าเราบุกทุบเสือเหลืองได้แน่นอน 

คิดเห็นอย่างไร แชร์ได้ครับ แฟนบอลช้างศึก