โดยส่วนตัวเราเป็นผู้หญิงที่ชอบคิดเล็กคิดน้อย ขี้น้อยใจเก่ง นอยด์คนง่าย ประเด็นคือกับที่บ้านเนี่ย เรามีพี่น้อง 3 คน เราเป็นพี่คนโตสุด เราเบื่อกับปัญหาที่ว่า คนที่บ้านส่วนมากรักน้องคนกลางมากกว่าเรา คือบางคนอาจจะคิดว่าเล็กน้อย แต่สำหรับเรามันทำให้เรารู้สึกว่าเห้ย เราก็ลูกก็หลานป่ะ มันควรจะทำให้มันดูเท่าเทียมอ่ะ ไม่ใช่แสดงออกจนเรารู้สึกได้ มันมีหลายเหตุการณ์มากที่ทำให้เราคิดแบบนี้  เช่น เราขอไปเที่ยว คนที่บ้านก็โทรตามจนเราเซง เรามีความรู้สึกว่าเราโตแล้ว เรา23 แล้วนะ มันควรจะมีอิสระมากกว่านี้ แต่กับน้องคนกลางเราคือ ไม่เคยโทรตามเลย กลับดึกก็ไม่โกรธ แต่กับเรานี่โกรธเราไม่พอยังลามมาโกรธเพื่อนเราต่อ ว่าทำไมถึงชวนกันกลับดึก คือเหตุการณ์แบบนี้มันไม่ใช่ครั้งเดียว และทุกครั้งก็จะเป็นแบบนี้ตลอด จนบางทีเราทนไม่ไหวเราก็แบบ ทำไมถึงไม่รักลูกรักหลานให้มันเท่ากันหล่ะ พอเราพูดแบบนี้เค้าก็บอกว่า ทำไมถึงคิดแบบนี้ เราก็แบบ เห้ย!! ก็ทำให้เราต้องคิดเองป่ะวะ คือถ้าทำให้เท่าเทียมตั้งแต่แรกเราจะคิดแบบนี้ป่ะ คือเราไม่รู้ว่าใครเคยเจอแบบเดียวกับเรามั้ย แต่เราเบื่อมากที่ทำไมมันต้องมาเกิดขึ้นกับเรา ถ้ามันไม่มีเหตุการณ์แบบนี้ เราจะไม่น้อยใจเลย