สวัสดีครับผมขอเนะนำตัวก่อนครับ ผมชื่อนาย ธฤต ทองขาว อายุ 26 ปี ชื่อเล่นชื่อเฟริสครับ อยู่ กทม ครับ ผมอยากสร้างแคมเปนจ์แบบช่วยเหลือเพื่อนร่วมทางเวลาเราเดินทางไปไหนครับไม่ว่าจะไปทำงาน กลับจากทำงานหรือไปทำอะไรต่างๆ ท้าวความเลยครับ ผมเป็นคนชอบช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ครับเวลาเห็นเขาเดือดร้อนมีมีปัญหาอะไรถึงแม้ผมจะไม่รู้จักเขาก็ตาม ผมทำแบบนี้ทุกๆครั้งที่ได้เจอ ผมว่ามันรู้สึกดีมากครับ ส่วนมากที่ผมเจอก็จะเป็นรถเสียบ้าง หลงทางบ้างหรือเหตุการอุบัติเหตุทุกๆเหตุ
แล้วทุกๆการช่วยเหลือผมจะตอบพี่ๆน้องๆทุกคนกลับไปว่าแทนคำขอบคุณที่ให้ผม เอาเป็นถ้าพี่มีโอกาสอยากให้พี่ได้ช่วยเหลือคนอื่นๆแบบผมบ้างครับ ผมพยายามอยากทำให้สังคมมันน่าอยุ่ครับ ทุกครั้งผมจะคิดเสมอว่าวันนึงถ้าครอบครัวผมเกิดปัญหาขอให้เขามีพี่ๆท่านอื่นได้ช่วยเหลือบ้างครับ ผมรู้ครับว่าสังคมสมัยนี้บางคนเขาไม่ได้สนใจหรอกเรื่องแบบนี้เขาคิดว่าไม่ใช่เรื่องของเขาผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นเลยครับ ถ้าเขาเกิดมีลูกขึ้นมาเขาจะสั่งสอนลูกแบบที่เขาเป็นรึเปล่าแล้วมันก็เป็นไปเรื่อยๆครับ
ผมเล่าประสบการณ์การเลยดีกว่าครับ วันนั้น00.20น. ผมเลิกงานครับผมไปทำพนักงานเสริฟแถวรามอินทรา ผมขับมอเตอร์ไซผมกลับ ซึ่งผมพักอยู่ดอนเมืองครับ ผมก็ขับกลับตามปกติผมสังเกตุเห็นคุณลุงเข็นมอเตอร์ไซอยุ่ข้างถนน ด้วยถนนเส้นนั้นมันใช้ความเร็วครับ ผมได้ขับเลยไปแต่สายตาผมยังอยู่ที่คุณลุงเขา ผมเลยมาทางชิดซ้ายแล้วย้อนขึ้นฟุตบาทมาหาคุณลุงครับ พอผมถึงผมก็ถามรถเป็นอะไรครับคุณลุง อายุแกน่าจะประมาณ 65 แกบอกมันสตาทไม่ติเลยหนุ่มลุงขับมาออกจากสวนสยามมาหน่อยลุงทำงานแถวนั้น ผมก็บอกคุณลุง แล้วคุณเข็นมาถึงตรงนี้เนี้ยนะครับ ลุงแกบอกแกเข็นมาตั้งแต่ 21.30 น. ผมถามคนขับรถผ่านไปผ่านมาเขาไม่ถามลุงเลยหรอครับว่าลุงเป็นอะไร คุณแกบอกระหว่างทางไม่มีสักคน ผมนี่ถอนหายใจแต่ผมก็เข้าใจครับเราไม่สามารถให้ใครคิดแบบที่เราคิดได้หมดหรอก ลุงแกยังมีถุงยาของโรงพยาบาลเเขวนไว้หน้ารถเลยลุงแกบอกพึ่งไปหาหมอมาตอนเช้าไอหนุ่ม ยาแกเยอะมากคนแก่อะเนอะผมเข้าใจ ผมเลยถามแกกินน้ำกินท่าก่อนไหมครับเดียวผมถีบไปส่งให้
ถุงแกบอกไม่เป็นไรหนุ่มลุงเกร็งใจแต่แกก็ไม่ไหวและผมสังเกตุ ผมเลยไปซื้อน้ำมาให้แกกินขวดนึง พอเสร็จแล้วผมบอกลุงขึ้นเลยครับเดียวผมถีบไปส่ง
ถามว่าระยะทางไกลไหม ไกลครับมีขึ้นสะพานลงสะพานประมาณ เกือบๆ20โล เอาเล่าตอนจบเลยผมถึงหน้าบ้านคุณลุง ผมก็บอกลุงผมไปและนะครับ ดูแลสุขภาพครับลุง ลุงแกจับแฮนมอเตอร์ไซ แล้วแกควักเงินในกระเป๋าให้ผม 300 บาทซึ่งแกมีอยุ่ 350 บาทแกบอกช่วยค่าน้ำมัน ผมบอกไม่เป็นไรครับลุงแกก้ยัดให้ผมก็ไม่เอา ผมเลย50บาทล่ะกันครับผมจะไปเติมน้ำมันพอครับ แกก็ให้พรผมเยอะมาก แกบอกแกไม่เคยเจออะไรแบบนี้เลย แกเข่าใจว่าเดียวนี้คนทุกคนเขาต่างเอาตัวรอดไม่ได้มาสนใจอะไรหรอก
ผมก็ครับแล้วบอกแกว่าผมจะพยายามช่วยคนไปเรื่อยๆครับ เท่าที่ผมจะพอช่วยได้ครับผมจะไม่หยุดทำผมอยากให้สังคมไทยมันน่าอยู่ครับ ผมมีเรื่องราวแบบนี้อีกเป็นร้อยเรื่อง ครับแต่ถ้าพิมพ์น่าจะใช้ระยะเวลาเป็นเดือน555
*****เข้าเรื่องที่ผมอยากจะขอให้พวกพี่ๆที่ยังพอมีกำลังได้แชร์แล้วช่วยสนับสนุนผมหน่อยครับ คือผมอยากทำมาตั้งนานแล้วครับ เวลาผมขับรถไปบนท้องถนนนี่เวลาผมเห็นรถที่ไม่มีไฟหน้าไฟหลังนี่มันอันตรายมากนะครับ ผมเคยช่วยมาแล้วก็หลายท่านอยู่คือขอให้พี่เขาจอดเซเว่นหรือจุดที่มีแสงไฟผมจะเปลี่ยนให้ฟรี ผมว่ามันสามารถลดอุบัติเหตุได้ มากๆเลยครับ แต่ประเด็นหลักคือผมไม่มีทุนทรัพย์พอสำหรับการช่วยเหลือครับ ซึ่งผมเจอแทบทุกวันรถที่ไม่มีไฟท้ายไฟหน้า ผมก็เด็กธรรมดาคนนึงที่หาเช้ากินค่ำ แต่อยากจะช่วยเหลือเพื่อนๆร่วมทางครับ ผมอยากจะบอกว่าสิ่งที่ผมจะทำเห็นผลจริงครับจับต้องได้แล้วได้ช่วยอีกหลายคนหลายชีวิตครับ ลดอุบัติเหตุบนท้องถนนได้ไม่มากก็น้อยครับ ผมอยากให้พี่ๆมองเวลาทำบุญบริจาคบางท่านอาจจะเป็นร้อยเป็นพัน ผมขอคนล่ะ10 20 บาทก็พอครับ อย่างน้อยถ้าพี่ๆหลายคน มันก็พอให้มีทุนไปซื้ออุปกรณ์ครับ และบางส่วนผมก็สามารถนำไปช่วยเหลือพี่ๆข้างถนน ช่วยๆกันไปครับถ้าพี่ท่านใดสนใจที่จะช่วยเหลือ ก็ตามเลขบัญชีนี้เลยครับ 0098299718 กสิกรไทยครับ
Facebook: tharit thongkaw
line : firstkissdon
ผมอยากจะสร้างกลุ่มแบบช่วยกันทำความดีอะครับอยากให้พี่ๆน้องๆได้ ปลูกฝังไปในตัวด้วยครับ ผมอยากพูดแค่นี้ครับ ขอบคุณที่อ่านผมยันจบนะครับ
แล้วผมจะไม่หยุดทำต่อไปเรื่อยๆครับ ขอบคุณครับ
อยากช่วยเหลือพี่ๆน้องๆบนท้องถนนครับ
แล้วทุกๆการช่วยเหลือผมจะตอบพี่ๆน้องๆทุกคนกลับไปว่าแทนคำขอบคุณที่ให้ผม เอาเป็นถ้าพี่มีโอกาสอยากให้พี่ได้ช่วยเหลือคนอื่นๆแบบผมบ้างครับ ผมพยายามอยากทำให้สังคมมันน่าอยุ่ครับ ทุกครั้งผมจะคิดเสมอว่าวันนึงถ้าครอบครัวผมเกิดปัญหาขอให้เขามีพี่ๆท่านอื่นได้ช่วยเหลือบ้างครับ ผมรู้ครับว่าสังคมสมัยนี้บางคนเขาไม่ได้สนใจหรอกเรื่องแบบนี้เขาคิดว่าไม่ใช่เรื่องของเขาผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นเลยครับ ถ้าเขาเกิดมีลูกขึ้นมาเขาจะสั่งสอนลูกแบบที่เขาเป็นรึเปล่าแล้วมันก็เป็นไปเรื่อยๆครับ
ผมเล่าประสบการณ์การเลยดีกว่าครับ วันนั้น00.20น. ผมเลิกงานครับผมไปทำพนักงานเสริฟแถวรามอินทรา ผมขับมอเตอร์ไซผมกลับ ซึ่งผมพักอยู่ดอนเมืองครับ ผมก็ขับกลับตามปกติผมสังเกตุเห็นคุณลุงเข็นมอเตอร์ไซอยุ่ข้างถนน ด้วยถนนเส้นนั้นมันใช้ความเร็วครับ ผมได้ขับเลยไปแต่สายตาผมยังอยู่ที่คุณลุงเขา ผมเลยมาทางชิดซ้ายแล้วย้อนขึ้นฟุตบาทมาหาคุณลุงครับ พอผมถึงผมก็ถามรถเป็นอะไรครับคุณลุง อายุแกน่าจะประมาณ 65 แกบอกมันสตาทไม่ติเลยหนุ่มลุงขับมาออกจากสวนสยามมาหน่อยลุงทำงานแถวนั้น ผมก็บอกคุณลุง แล้วคุณเข็นมาถึงตรงนี้เนี้ยนะครับ ลุงแกบอกแกเข็นมาตั้งแต่ 21.30 น. ผมถามคนขับรถผ่านไปผ่านมาเขาไม่ถามลุงเลยหรอครับว่าลุงเป็นอะไร คุณแกบอกระหว่างทางไม่มีสักคน ผมนี่ถอนหายใจแต่ผมก็เข้าใจครับเราไม่สามารถให้ใครคิดแบบที่เราคิดได้หมดหรอก ลุงแกยังมีถุงยาของโรงพยาบาลเเขวนไว้หน้ารถเลยลุงแกบอกพึ่งไปหาหมอมาตอนเช้าไอหนุ่ม ยาแกเยอะมากคนแก่อะเนอะผมเข้าใจ ผมเลยถามแกกินน้ำกินท่าก่อนไหมครับเดียวผมถีบไปส่งให้
ถุงแกบอกไม่เป็นไรหนุ่มลุงเกร็งใจแต่แกก็ไม่ไหวและผมสังเกตุ ผมเลยไปซื้อน้ำมาให้แกกินขวดนึง พอเสร็จแล้วผมบอกลุงขึ้นเลยครับเดียวผมถีบไปส่ง
ถามว่าระยะทางไกลไหม ไกลครับมีขึ้นสะพานลงสะพานประมาณ เกือบๆ20โล เอาเล่าตอนจบเลยผมถึงหน้าบ้านคุณลุง ผมก็บอกลุงผมไปและนะครับ ดูแลสุขภาพครับลุง ลุงแกจับแฮนมอเตอร์ไซ แล้วแกควักเงินในกระเป๋าให้ผม 300 บาทซึ่งแกมีอยุ่ 350 บาทแกบอกช่วยค่าน้ำมัน ผมบอกไม่เป็นไรครับลุงแกก้ยัดให้ผมก็ไม่เอา ผมเลย50บาทล่ะกันครับผมจะไปเติมน้ำมันพอครับ แกก็ให้พรผมเยอะมาก แกบอกแกไม่เคยเจออะไรแบบนี้เลย แกเข่าใจว่าเดียวนี้คนทุกคนเขาต่างเอาตัวรอดไม่ได้มาสนใจอะไรหรอก
ผมก็ครับแล้วบอกแกว่าผมจะพยายามช่วยคนไปเรื่อยๆครับ เท่าที่ผมจะพอช่วยได้ครับผมจะไม่หยุดทำผมอยากให้สังคมไทยมันน่าอยู่ครับ ผมมีเรื่องราวแบบนี้อีกเป็นร้อยเรื่อง ครับแต่ถ้าพิมพ์น่าจะใช้ระยะเวลาเป็นเดือน555
*****เข้าเรื่องที่ผมอยากจะขอให้พวกพี่ๆที่ยังพอมีกำลังได้แชร์แล้วช่วยสนับสนุนผมหน่อยครับ คือผมอยากทำมาตั้งนานแล้วครับ เวลาผมขับรถไปบนท้องถนนนี่เวลาผมเห็นรถที่ไม่มีไฟหน้าไฟหลังนี่มันอันตรายมากนะครับ ผมเคยช่วยมาแล้วก็หลายท่านอยู่คือขอให้พี่เขาจอดเซเว่นหรือจุดที่มีแสงไฟผมจะเปลี่ยนให้ฟรี ผมว่ามันสามารถลดอุบัติเหตุได้ มากๆเลยครับ แต่ประเด็นหลักคือผมไม่มีทุนทรัพย์พอสำหรับการช่วยเหลือครับ ซึ่งผมเจอแทบทุกวันรถที่ไม่มีไฟท้ายไฟหน้า ผมก็เด็กธรรมดาคนนึงที่หาเช้ากินค่ำ แต่อยากจะช่วยเหลือเพื่อนๆร่วมทางครับ ผมอยากจะบอกว่าสิ่งที่ผมจะทำเห็นผลจริงครับจับต้องได้แล้วได้ช่วยอีกหลายคนหลายชีวิตครับ ลดอุบัติเหตุบนท้องถนนได้ไม่มากก็น้อยครับ ผมอยากให้พี่ๆมองเวลาทำบุญบริจาคบางท่านอาจจะเป็นร้อยเป็นพัน ผมขอคนล่ะ10 20 บาทก็พอครับ อย่างน้อยถ้าพี่ๆหลายคน มันก็พอให้มีทุนไปซื้ออุปกรณ์ครับ และบางส่วนผมก็สามารถนำไปช่วยเหลือพี่ๆข้างถนน ช่วยๆกันไปครับถ้าพี่ท่านใดสนใจที่จะช่วยเหลือ ก็ตามเลขบัญชีนี้เลยครับ 0098299718 กสิกรไทยครับ
Facebook: tharit thongkaw
line : firstkissdon
ผมอยากจะสร้างกลุ่มแบบช่วยกันทำความดีอะครับอยากให้พี่ๆน้องๆได้ ปลูกฝังไปในตัวด้วยครับ ผมอยากพูดแค่นี้ครับ ขอบคุณที่อ่านผมยันจบนะครับ
แล้วผมจะไม่หยุดทำต่อไปเรื่อยๆครับ ขอบคุณครับ