ผมชอบเพื่อนสนิทครับ  เเต่เค้ามีเเฟนอยู่เเล้ว เเละรู้ว่าผมชอบเเต่ยังคงเป็นเพื่อนกันอยู่ ก่อนหน้านี้ผมอาการหนักมาก เวลาเค้าคุยกับเเฟนเค้าเราเลือกที่จะเงียบใส่เค้าในเวลาเค้าคุยด้วย ยอมรับครับว่างี่เง่า พอเวลาผ่านผมเริ่มปลงเเละ ทำใจได้ก็กลับไปปกติ เเต่ เพื่อนสนิทผมกลับทำตัวไม่ปกติ เวลาเเหนเเชทมาชอบรอผมอยู่ห่างๆค่อยตอบ เวลาคุยถึงเรื่องเเฟนเค้าผมไม่รู้สึกอะไรเเล้ว เเต่เค้ากลับทำหน้าเหมือนหงุดหงิด ผมเลยถามตรงๆ คำตอบเค้าคือ เค้าไม่อยากพูดถึงเเฟน เพราะกลัวผมเสียใจ ผมเลยบอกเค้าว่าผมโอเคไม่เป็นไรเเล้ว เค้าเลยเล่าให้ผมฟังว่าเค้าทะเลาะกะเเฟน ผมเลยถามว่าเพราะอะไรถึงทะเลาะกัน พอฟังจบ ผมเเนะนำเค้ายาวเหยียดว่าควรปรับตัวกันยังไง ถึงจะอยู่กะเเฟนเค้าได้    เเละให้เค้าไปง้อเเฟนเพราะเรื่องเล็กน้อยมาก ไม่อยากให้เค้าเสียใจทีหลัง  พอผมเเนะนำจบ เค้าถามผมมาประโยคนึงว่า ทำเเบบนี้ไม่เจ็บเหรอ โอเคจริงๆเหรอ  ผมบอกว่าโอเคดิกูไม่คิดอะไรเเล้วไม่เชือมองตาดูดิ  ผมจ้องตากับเค้าเเทนที่เค้าจะโล่งใจที่ผมตัดใจได้เเล้ว สายตาเค้ากลับเศร้าเเบบบอกไม่ถูก  ผมเลยเสริมว่า มีคนมาจีบผม ทำให้ผมรู้สึกดีมากกว่าอยู่กับเค้า  สายตาเค้าก็ยังเหมือนเดิม อันที่จริงผมโกหกเค้าครับเพื่อให้เค้าสบายใจขึ้น ผมเจ็บนิดหน่อยที่ต้องพูดให้เค้าไปคืนดีกับแฟน เเตืผมมีความสุขมากกว่าการที่จะต้องเห็นเค้าเสียใจ ผมกำลังหาวิธีเลิกคิดมากกว่าเพื่อนอยู่ครับ ใครมีวิธีเเนะนำบ้างครับ