ก่อนอื่นเลยนะครับความรักไม่จำกัดเพศ,วัย,และอายุทุดคนต่างก็ไม่ผิดหากเรียกว่ารัก
   ผมกับแฟนเราเปิดใจคบกันมาสักระยะหนึ่งซึ่งแฟนผมเธออายุ30ปีเธอมีลูกติดกะบสามีเก่าแต่ผมก็รักลูกของเธอไม่ได้คิดเกลียดหรือคิดอย่างอื่นส่วนตัวผม 26 ปี ไม่มีลูกติด เราก็คุยกันหลายเรื่องจนมาคุยเรื่องอยากจะสร้างครอบครัวด้วยกันเพราะต่างคนต่างต้องแก่กันไปเรื่อยๆเราก็วางแผนกันว่าเราจะทำอะไรต่างๆร่วมกันในอนาคตแต่....พอผมถามเรื่องลูกว่าเธอสามารถมีลูกให้ผมอีกสักคนนึงได้หรือไม่ครั้งแรกที่ถามเธอบอกว่า  ไม่เธอบอกว่าเธอแก่แล้วไม่อยากมีลูกแล้วแต่ผมก็ยังอยากมีลูกของผมอีกสักคนถามครั้งแรกคำตอบที่ได้ออกมาว่าไม่ก็ไม่เป็นไร เราก็รักกันว่าเรื่อยๆอยู่กินกันเหมือนเป็นครอบครัวเลย เมื่อโอกาศเหมาะผมก็จะถามคำถามเดิมคือเธอสามารถมีลูกกับผมอีกคนได้หรือไม่เธอก็ตอบมาว่า(คราวนี้คำตอบเปลี่ยนไปคือ...เธอบอกว่าไม่อยากมีลูกอีกเพราะเธอไม่อยากให้ลูกของเธอรู้สึกเหมือนโดนแย่งความรักและยังบอกต่ออีกว่าไม่ว่าผมจะถามอีกสักกี่รอบจะอีก 5 ปีหรืออีก 10 ปี ข้างหน้าคำตอบก็จะเหมือนเดิมเสมอ) ผมก็นอยๆนิดๆ แต่ก็ยังไม่หมดหวัง จนครั้งล่าสุด ผมถามเธออีกครั้งคำตอบนั้นเหมือนเดิม คือไม่และไม่อยากให้ลูกรู้สึกเหมือนโดนแย่งความรัก ด้วยเรากันเหมือนผัวเมียเราก็ต้องมีเรื่องอย่างว่าบ้างผมเลยถามเธอไปว่า แล้วถ้าวันนึงเราพลาดเกิดท้องขึ้นมาเธอจะทำยังไงกับลูกของผม เธอตอบแบบไม่ลังเลเลยว่า "ก็เอาออกเธอจะไม่ยอมให้ลูกของเธอรู้สึกเหมือนโดนแย่งความรัก" ผมอึ้งไปสักครู่ เลยถามใหม่อีกรอบ "จะเอาออกจริงๆหรือเพราะลูกในท้องก็ลูกของเธอเหมือนกัน คำตอบคือ ใช่
ผมเลยอยากจะถามและถือโอกาศปรึกษาเพื่อนๆพี่ๆว่า ผมควรพอแค่นี้หรือหาคนที่พร้อมจะสร้างครอบครัวและมีลูกไปด้วยกัน
หรือพวกพี่ๆเพื่อนๆมีอะไรอยากแนะนำก็บอกได้นะครับ
หรือจะด่าก็ได้ครับ