ศักดิ์บินไปลงที่โอซาก้า เพื่อไปพบผู้ปกครองสมัยศักดิ์เรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่ที่โอซาก้า ศักดิ์พักอยู่ที่นิปโป้นบาชิ ซึ่งเป็นห้องส่วนตัวของผู้ปกครองอีกที่หนึ่งซึ่งเขาก็มีบ้านเดี่ยวอยู่ต่างหากอยู่ที่อิม่าซาโตะ ศักดิ์ได้ปรึกษาเรื่องผู้หญิงญี่ปุ่นทั้งสองคนว่า ผมพบผู้หญิงสองคนเป็นชาวญี่ปุ่นในเวลาไร่เรี่ยกันต้องเลือกตามลำดับไหม?ว่าพบใครก่อนและพบใครหลัง จำเป็นไหมต้องคบคนแรกก่อน?ผู้ปกครอง บอกว่า “ไม่จำเป็น อยู่ที่เธอชอบคนไหนมากกว่ากัน...เลือกคนนั้นได้เลย.ไม่ต้องดูว่าพบใครก่อนหรือหลัง.”

  หลังจากนั้นศักดิ์ได้ขึ้นรถไฟชินกังเซนมาที่โตเกียวมาพักกับเพื่อนชายที่ คะมิโนะเหงะ จึงได้โทรนัดอะกิโกะและมะซะโกะ เขานัดอะกิโกะพบกันที่สถานีรถไฟโตเกียว เพื่อนั่งรถไปท่องเที่ยวคะมะคุระ ที่มีพระพุทธรูปองค์ใหญ่ๆ แบบเช้าไปเย็นกลับ สองคนพบกันรู้สึกตื่นเต้นที่ได้ท่องเที่ยวด้วยกันที่ญี่ปุ่น ดูเหมือนสาวญี่ปุ่นจะแปลกใจการแต่งตัวของศักดิ์เพราะขณะอยู่ที่เกาะเขาใส่แต่กางเกงขาสั้น ใส่ร้องเท้าแตะ มาญี่ปุ่นใส่กางเกงขายาวเสื้อรองเท้าหนัง ส่วนมะซะโกะนัดพบที่อุเอโน อนุเสาวรีย์ นักรบซามุไร ซัยโงตะคะโมริ ไปนั่งกินข้าวและคุยกันหลังจากนั้นก็ไปเดินเล่น



       ที่เกาะพาราไดซ์  แก่นเป็นคนขับเรือซึ่งมาจากเกาะอื่นมาได้เมียที่เกาะพาราไดซ์แก่นอายุ 20 กว่ามีครอบครัวลูกสาว 1 คนแล้วเมียของแก่นทำงานร้านอาหาร แก่นเรียนจบป. 6 เขามาขับเรือช่วงที่มีชาวต่างชาติมาท่องเที่ยวที่เกาะแห่งนี้ ภาษาอังกฤษพอพูดได้เป็นตัวเลขค่าเรือ จำๆจากเพื่อนที่เป็นคนขับเรือหรือไปถามคนที่พูดภาษาอังกฤษได้แล้วจดใส่กระดาษไว้ บางครั้งก็ใช้ภาษามือปนเปกันไป ฝรั่งก็พอเข้าใจ

             เขาฟังๆและจำๆจากเพื่อนๆคนขับเรือด้วยกันไม่รู้ก็มีเพื่อนๆช่วยพูดให้ คำที่ใช้พูดหรือจำอยู่ทุกๆวันซ้ำๆซากๆ เช่น ขับเรือไปส่งท่าเรือเท่าไร? ขับเรือรอบเกาะวันละเท่าไร?ภาษาที่ใช้ในการหาเงินส่วนใหญ่จะได้ การแต่งตัวของแก่นนั้นแต่งแบบไม่มีรูปลักษณ์อะไรมากใส่แต่กางเกง หลายครั้งไม่ใส่เสื้อ ไม่สวมรองเท้าแตะ เขาขับเรือมาหลายปี ก็ได้แฟนสาวเป็นแหม่ม 1คนเป็นชาวฝรั่งเศสแฟนของแก่นอายุ 20 ปี กว่ารูปร่างเล็ก แหม่มฝรั่งคนหน้าตาจัดได้ว่าสวยพอๆกับนางเอกหนังไทยลูกครึ่ง พอเมียซึ่งเป็นคนไทยรู้ก็เลิกลากันไป

               ที่เกาะนี้พอฝรั่งทั้งชายหญิงเข้ามามากๆ หลายครอบครัวต้องเลิกลากันไป เงินที่ได้จากนั้นท่องเที่ยว จากการทำบังกะโล ให้เช่าที่ดิน ขายที่ดินบนเกาะซึ่งเงินเข้ามามากๆในอดีตไม่เคยมีเงินหรือมีก็น้อยจึงใช้เงินซื้อความสุขต่างๆได้ ผู้หญิงจากภาคอื่นๆที่มาอยู่และเป็นเมียเก็บของเจ้าของที่ก็แนะนำเพื่อนจากภาคเดียวกัน มาเป็นเมียน้อยของเจ้าของที่ดินหรือเจ้าของกิจการต่าง ซึ่งพวกเขาก็มีครอบครัวมีลูกๆกันแล้ว ปัญหาครอบครัวจึงเกิดขึ้นมาเรื่อยๆไม่รู้จบ เพราะสมัยที่นักท่องเที่ยวยังไม่ได้มาเกาะนี้เจ้าของที่ดินไม่ค่อยมีเงินมากต้องสอยมะพร้าวตากแห้ง เอาไปขายที่ฝั่ง บางคนก็หาปลา พอได้ปลาก็ตากแห้งเอาไปขายที่ฝั่ง เรื่องเงินเรื่องทองเรื่องโทรทัศน์ เรื่องสาวๆสวยๆไม่ต้องพูดถึง เงินไม่มีซะอย่างสิ่งที่อยากได้จะมีได้อย่างไร?

         หลังจากศักดิ์ได้กลับมาถึงเกาะอีกครั้ง พี่นพได้แนะนำศักดิ์ให้รู้จักเพื่อนฝูงเขาเป็นคนปักษ์ใต้เหมือนกัน ชื่อ เกชาและโชค โชคเป็นคนรูปร่างเล็กสูงประมาณ 160 ซ.ม.กว่าๆทั้ง 2 คนผมยาวถึงบ่า ศักดิ์เดินเล่นย่านตลาด ย่านบาร์ต่างๆเห็นแหม่มฝรั่งได้แฟนเป็นหนุ่มไทยกันหลายคู่ หนุ่มไทยส่วนใหญ่เป็นคนผิวคล้ำๆผิวไม่ขาวเหมือนคนทำงานในที่ร่มหรือห้องแอร์ หนุ่มไทยพวกนี้ก็ไม่เห็นจะตัวโตเท่าฝรั่งตัวใหญ่ๆ หนุ่มฝรั่งก็ได้แฟนเป็นสาวไทยเหมือนกันส่วนใหญ่จะผิวคล้ำๆ ฝรั่งจะชอบเป็นพิเศษ  

             คนที่มีแฟนฝรั่งทั้งหนุ่มทั้งสาวพอพูดภาษาอังกฤษได้ ไม่รู้หรือพูดไปได้ทุกๆเรื่อง เพราะฝรั่งที่มาที่เกาะแห่งนี้ บางคนมาจากประเทศที่พูดภาษาอังกฤษเป็นหลัก ส่วนใหญ่พูดกันพอเข้าใจก็ ฝรั่งหลายๆคนก็ไม่ใช่ว่าจะพูดภาษาอังกฤษเก่งแบบเจ้าของภาษาไปเสียทุกๆคน

          มีหมอผู้ชายคนหนึ่งชื่อ หมอต๋อย เขาชอบสาวฝรั่งเป็นพิเศษ หมอเป็นคนใต้เชื้อสายจีน หุ่นป้อมๆมีพุงผิวไม่ค่อยคล้ำ สมัครมาทำงานที่อนามัยที่เกาะหวังว่าจะได้แฟนเป็นแหม่มฝรั่ง เพราะเขาเคยเห็นหนุ่มใต้หลายๆคนควงสาวฝรั่งแล้วอยากได้บ้างสักคน  งานการของเขาอยู่ในห้องที่อนามัย ไม่ค่อยได้มีโอกาสพบสาวฝรั่งเลย หมอมาอยู่ที่นี่ 2 ปีกว่าแล้วยังไม่ได้แฟนเลย (จะไปได้อย่างไรเล่าพี่เล่นอยู่แต่ในห้องตรวจโรค) รู้สึกเครียดๆวันหนึ่งมีคนพาแขกเข้าห้องพักหรือโรงแรมแล้วได้เปอร์เซนต์จากการพาเข้าห้องพัก มาแนะนำหมอว่า หมอต้องซื้อหนังสือนวนิยาย มาไว้ที่ห้องมากๆแล้วชวนสาวฝรั่งมาอ่านนวนิยาย หมอต๋อยลงทุนซื้อหนังสือนวนิยายภาษาอังกฤษหมดเงินไปเยอะ แต่ผลที่ได้คือสูญเปล่า เพราะไม่มีโอกาสพบ ถึงพบแล้วไปชวนฝรั่งมาอ่านหนังสือนวนิยาย สาวมาบางคนอาจจะมา บางคนอาจจะไม่กล้ามาที่ห้องของหมอต๋อย นึกว่ามาแล้วจะไม่ได้อ่านหนังสืออย่างเดียว 

            หมอต๋อย เหมือนสินค้าที่ไม่ได้จัดแสดงอยู่หน้าร้าน เก็บในกล่องวางไว้ในโกดังซึ่งมีกล่องสินค้าอื่นๆวางซ้อนทับอยู่ ลูกค้าไม่เคยได้เห็นเลย(แหม่มฝรั่งสาวๆ)ถ้าเห็นแล้วจะถูกสเป๊คสาวฝรั่งไหมหนอ? คนที่อยู่ที่เกาะถ้ามีโอกาสพบฝรั่ง จะมีโอกาสได้แฟนฝรั่งมากกว่าคนที่ไม่มีโอกาสเลย แต่ต้องดูว่าเราเข้าตาฝรั่งรึเปล่า คนที่มีโอกาสพบฝรั่งคือ พนักงานเสริฟอาหาร พนักงานบาร์ เด็กควงกระบองไฟ เด็กเหวี่ยงโซ่ไฟ คนขับเรือ คนหาแขกให้คนขับเรือ คนขายเครื่องเงิน พนักงานขายทัวร์ คนสอนปีนเขา ครูสอนดำน้าฯลฯ พนักงานล้างจาน หั่นผัก กุ๊กทำอาหาร คนทำบัญชี คนประเภทนี้ไม่ค่อยได้มีโอกาสได้พบฝรั่งแม้อยู่ในย่านฝรั่งอยู่ก็ตาม....
เรื่องแบบนี้ อย่าได้คาดหวัง อย่าคิดเหมารวมว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ทั้งหมด สิ่งที่ศักดิ์พบและเห็นและฟังมาอาจจะไม่ใช่กับสิ่งที่ทุกๆท่านพบเห็น เป็นเพียงหยดน้ำไม่กี่หยดในมหาสมุทร