สมัยเรียนอยู่ปี 3 ผมได้เจอรุ่นน้องคนนึงครับ เธออยู่ปี 2 บอกเลยว่าชอบตั้งแต่แรกเห็น จนส่งเพื่อนไปหลอกถามว่าชื่ออะไร มีแฟนหรือยัง แต่ก็ได้แค่ชื่อครับ น้องเขามีแฟนแล้ว แถมยังเป็นถึงดาวคณะอีกต่างหาก 555(รู้สึกถึงความแตกต่างห่างชั้นเลย) แต่ก่อนผมก็คอยติดตามเฟสบุ๊คน้องมาตลอด ไม่ว่าจะโพสรูปกับแฟนบ้าง ผมก็ยังไปกดถูกใจอยู่เรื่อยๆ 5555 คือเป็น fc จริงๆ เห็นน้องเค้ามีความสุขเราก็ดีใจครับติดตามมาเรื่อยๆจนเราเรียนจบก็ออกมาทำงานแต่ก็ยังไม่เลิกติดตามเขานะครับ คอยส่องตามเฟสอยู่บ่อยๆจนผมกลับไปรับปริญญา เพื่อนของผมที่รู้จักกับน้องก็ถามผมว่า ยังชอบ...อยู่หรือเปล่า ผมก็ตอบแบบไม่ลังเลเลย ว่าชอบสิ มันก็บอกว่าน้องเค้าเลิกกะแฟนแล้ว ผมบอกเลยว่าก็แปลกใจ เพราะน้องยังคงดูสดใสดี ไม่ได้เพ้ออะไรในเฟสเลย แต่ก็ไม่เห็นโพสกับแฟนมานานแล้วเหมือนกัน ผมก็ถามเพื่อนต่อไปว่า เขาเลิกกันนานยัง เพื่อนผมก็บอกว่าเกือบ 2 ปีแล้ว ในใจตอนนั้น เชี่ย!!กูพลาดอะไรไปตั้งนานขนาดนั้นเลยเหรอ ก็เลยบอกๆเพื่อนไปว่าติดต่อให้กูหน่อย มันก็บอกว่า คนนี้ต้องจีบ ต้องคุยตั้งแต่แรกเท่านั้น ผมก็คิดว่าแล้วกูจะไปจีบไงวะ ทำงานกันคนละที่เลย ผมก็ได้แต่หวังว่าสักวันจะมีโอกาสเอง ก็ติดตามน้องเค้าเรื่อยๆแบบที่น้องเค้าคงไม่ได้สงสัยอะไร เพราะคนกดไลค์รูปแต่ละทีอย่างต่ำก็ 200-300 จนผ่านไปเกือบ 2 ปี ผมได้ย้ายที่ทำงานและบังเอิญที่น้องเค้าก็ได้ย้ายมาอยู่ที่ใกล้ๆกันด้วย คราวนี้แหละได้เจอตัวจริงบ่อยๆละ 5555 แต่ก็ไม่เคยมีโอกาสเข้าไปคุย จนวันนึงผมกับเพื่อนก็ไปนั่งฉลองกันปกติ พระเจ้า!น้องคนนั้นเดินมาสวัสดีเพื่อนผมพร้อมถามไถ่กันปกติ แล้วน้องก็เดินออกไปนั่งโต๊ะของตัวเอง คราวนี้ผมสะกิดเพื่อนใหญ่เลย บอกเห้ย คราวนี้ต้องทำให้กูได้รู้จักแล้วแหละ เพื่อนผมสำลักเหล้าเลย แล้วถามผมว่าที่ไม่มีแฟนสักทีเพราะรอจีบแต่น้องเค้าเลยเหรอวะ ผมบอกเพื่อนไปว่าก็ส่วนนึง แต่เพราะงานที่ผมต้องเดินทางตลอดด้วย เลยไม่ค่อยได้มีเวลาไปจีบใคร มันก็บอกว่าได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะลองชวนไปนั่งเล่นด้วยกัน ผมก็ตั้งหน้าตั้งรอเพื่อนทักมาแล้วตอนหกโมงเย็นมันทักมาจริงๆบอกผมว่าเห้ย เย็นนี้เตะบอลหญ้าเทียมกัน พวกกูจองไว้แล้ว ผมก็ถามมันเลยว่า อ้าว แล้วงานที่กูให้ไปว่าไง มันบอกว่า มันชวนแล้ว แต่น้องยังไม่ตอบ สงสัยยังไม่เลิกงาน ผมนิใจไม่ดีแล้ว กลัวน้องเค้ารู้ว่าเป็นแผนของผมแน่ๆเลยไม่อยากไป พอไปสนามบอลเพื่อนก็เอาโทรศัพท์ให้ดูแล้วบอกผมว่า น้องเค้าจะไปด้วยนะ มีเพื่อนไปด้วยอีก 2 คน ผมดีใจมากๆแต่ทำท่าเก็บอาการ จนเตะบอลเสดอาบน้ำแต่งตัวไป ปรากฎว่าน้องเค้าไปรอที่ร้านแล้ว แต่เพื่อนผมยังไม่ไป(ผมคงรีบเกิน555)มันก็บอกว่าเข้าไปก่อนเลย กูบอกน้องเค้าแล้วว่าถ้าเพื่อนไปก่อนให้เรียกไปนั่งด้วย ผมก็ชิปหายละ ใจปลาซิวขึ้นมาทันทีไม่กล้าเข้าไป แถมกลัน้องเค้าเห็นก่อนด้วย 5555 คอยแบๆจนเพื่อนมาแล้วเดินเข้าไปนั่งพร้อมกันก็ทักทายกันปกติแนะนำตัว(จริงๆผมรู้ชื่อน้องเค้าอยู่แล้วแหละ แต่ทำเป็นเนียน)พอนั่งไปด้วยสักพักก็เริ่มคุยกันมากขึ้น(น้องเค้าเริ่มคุยกับผมแล้ว)แล้วเพื่อนผมมันก็รู้งานมาก 555 มันก็ถามว่า...เอ็งมีแฟนใหม่ยังวะ น้องเค้าตอบมาทันทีว่าไม่มี อยากมีมาก พี่...หาให้หนูหน่อย มันหันมันทางผมเลยแล้วบอกน้องเค้าว่าเพื่อนพี่ไง ไอ้นี่ก็โสดมานานละ อยากมีแฟนเหมือนกัน ไปลองคุยกันดูมั้ยหละ น้องเค้าก็เขินๆก่อนจะถามว่าจริงเหรอ ผมก็ตอบว่าจริงสิ มาดูในเฟสได้เลย น้องเค้าก็ขอเฟสผมเลย แล้วบอกว่า อ้าวเป็นเพื่อนกันอยู่แล้วนิ มหาลัยเดียวกันด้วย(ขำตัวเองหนักมาก เราไม่เคยอยู่สายตาเลยจริงๆ5555)ผมก็ตอบแบบเขินๆไปว่าพี่คุ้นหน้าน้องอยู่เมื่อวานวันนี้ก็มั่นใจว่าใช่แล้วว่าเคยเรียน ม.เดียวกันน้องเค้าก็ยิ้มแล้วอ๋อ ส่วนเพื่อนผมมันก็ยิ่งรู้งานไปอีก มันก็ทำเสียงดังบอกว่าเอ้า!มีเฟสกันแล้ว แลกเบอร์แลกไลน์กันเลย น้องเค้าก็ยิ้มๆไม่ได้พูดอะไรผมก็ขอเบอร์เลย แล้วน้องเค้าก็ให้ด้วย ปรากฎว่า 4 ปีที่ผมแอบชอบน้องเค้า เริ่มจะมีหวังแล้วจากนั้นก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆไม่ได้จู่โจมอะไรมากจนกลับ ผมก็โทรไปเลย 5555 น้องเค้าก็รับสายเร็วมากแล้วก็ถามว่ารับเร็วจังรู้ปะว่าใครโทรหา น้องเค้าบอกทำไมจะไม่รู้เมมชื่อไว้แล้ว ผมนี่กระโดดดีใจตัวลอยเลย เพราะน้องเค้าบอกว่าก็รู้สึกดีด้วย คุยด้วยสนุกดี แถมยังบอกอีกว่าปกติคนอื่นหนู่จะให้แค่ไลน์ ส่วนใหญ่ทักมาก็ไม่ค่อยได้คุยแต่พี่โทรมาเลยเหรอพร้อมกับหัวเราะ ผมก็บอกว่า ถ้าคุยผ่านตัวอักษรคงไม่รับรู้ความรู้สึกเท่าไร(หยอดไปก่อน555)ก็เลยถามว่าทำไมถึงให้เบอร์น้องเค้าก็บอกว่าเพราะเห็นเป็นเพื่อนพี่...(เพื่อนผมที่แนะนำให้)เป็นคนอื่นก็คงไม่ให้ แป่ว 5555 แต่ก็ดีครับ จากนั้นพอเริ่มคุยกันบ่อยๆก็บอกน้องเค้าว่าพี่จีบนะ ลองเปิดใจให้พี่หน่อยนะ น้องก็โอเค แล้วก็เริ่มคุยกันบ่อยครับ เลิกงานก็ไปกินข้าว ดูหนัง ด้วยกันกันบ่อยขึ้น คุยสายกันนานขึ้น ผมจีบน้องเค้าอยู่ 7 เดือน ผมก็ขอน้องเค้าเป็นแฟน เค้าก็ตอบตกลงครับ พร้อมถามด้วยด้วยว่านึกว่าไม่อยากเป็นแฟนหนูซะแล้ว เพิ่งมาขอตอนนี้ ผมก็บอกไปว่า ก็กลัวโดนปฏิเสธเหมือนกัน แล้วจะไม่ได้คุยได้เจอแบบนี้อีก เค้ายิ้มๆแล้วบอกว่าพอขอแล้วเป็นไงละ ได้เป็นแฟนมั้ย ผมบอกก็ได้เป็น น้องก็บอกแล้วก่อนหน้านั้นจะมัวกลัวทำไม ตอนนี้ยังกล้าเลย ผมก็ได้แต่ยิ้มแต่ก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่าวันนั้นทำไมกล้าขอ คบกันมาได้สักเกือบปีผมก็เฉลยให้เธอฟังทั้งหมดว่าผมแอบชอบตั้งแต่เมื่อไหร่ นานแค่ไหน วางแผนจีบเทอยังไง 5555 เทอก็พูดแบบหยอกๆว่าซึ้งจัง แต่ก็คงแบดีใจแหละ(มั้งนะ)แล้วเราก็คบกันมาเรื่อยๆครับ ตอนนี้ก็จะ 5 ปีแล้ว เรากำลังวางแผนจะแต่งงานกัน ตอนนี้ก็มีความสุขกับแฟนคนนี้มากๆดูแลช่วยเหลือกัน เข้าใจกันมาตลอด เลยรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่กำลังจะได้แต่งงานกับคนที่เราแอบชอบมานานที่สุดและใช้เวลาจีบนานที่สุด และก็จะรักเค้าให้นานที่สุดครับ ใครที่มีประสบการณ์คล้ายๆกันลองมาแชร์กันได้นะครับ ผมอยากจะบอกว่าใครที่แอบชอบใครอยู่มันไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ ผมแอบชอบดาวคณะคนนี้มาถึง 4 ปีผมยังไม่ยอมแพ้เลยจนวันนี้กำลังจะได้แต่งงานกัน ยังไงก็เป็นกำลังใจทุกคนที่เข้ามาอ่านแล้วกำลังเป็นแบบผมในตอนนั้นนะครับ ขอให้สมหวังกันทุกคน   ขอบคุณครับ