สวัสดีค่ะ เราอายุ 25 คนที่เราแอบคุยอายุ 32 ค่ะ ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะต้องแอบคุย เพิ่งมารู้เมื่อเดือน มี.ค. ที่ผ่านมาว่าเขามีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว
เริ่มแรก เราเจอเขาผ่านการเล่นแคมฟรอกค่ะ (ถ้าใคาเคยเล่นก็น่าจะรู้ว่าแอพนี้ใช้เพื่อหาอะไร)​ เราเห็นเขาทักมา เลยลองกดดูกล้องเขา ก็เห็นว่าหน้าตาโอเค ดูดี ดูเขาไม่น่าหื่นกามเหมือนหลายๆคนในแคมฟรอก
ก็แลกไลน์กัน คุยกันทั้งวัน จนเรากลายเป็นติดการคุยกับเขาเลย คุยได้เดือนนึง เขาก็มาหาเรา ก็เจอกัน เราเขินมากที่เจอตัวจริง ตรงสเปคหลายๆอย่าง โดยเฉพาะการศึกษากับระบบความคิดของเขา
เขาก็ถามแหละ ไปคุยกันที่ไหนดี เราก็นะ ไวไฟ บอกเขาว่าไปเปิดห้องคุนกัน แต่ไม่คุยหรอกค่ะ ก็ลงเอยด้วยการมีอะไรกัน
พอเขากลับ ก็ส่งไลน์มาคุยกันต่อ เราก็ถามนะ ว่าที่เป็นอยู่ เป็นอะไรกัน เขาตอบว่าเป็นแฟนกัน เราก็ดีใจค่ะ
ก็คบคุยกันเรื่อยๆ จนกระทั่งเรารู้สึกว่าเขาเริ่มแปลกๆ คุยกันไม่ได้จนถึงดึกๆเหมือนที่เคยทำ พอสองทุ่ม ไลน์เงียบ แชตเงียบ ไม่ขึ้นออนใดๆ จะตอบเราอีกทีก็สายๆของวันต่อไปค่ะ
มันก็เป็นอย่างนี้จนเราสงสัย เราเลยถาม ก็ได้รู้ว่า เขามีแฟนแล้ว
เราเสียใจมาก ก็ถาม ทำไมทำงี้

ขอย้อนนิดนึงนะคะ คือก่อนหน้านี้ เราเลิกกับเขาแล้ว เราก็มีอะไรกับคนอื่น แนว one night stand โดยที่ยังคุยกับเขาอยู่ เขาก็รับรู้ เวลาเรานอนกับใคร เขาเคยต่อว่าเรานะคะว่าไม่รักตัวเอง แต่เราคิดว่า เราก็มีสิทธิทำอะ ตัวเรานี่ ซึ่งจริงๆที่เรานอนกับคนอื่น เราแค่เหงาค่ะ ลึกๆในใจยังหลงยังชอบเขา แต่แค่รู้สึกว่าเขาดูจับต้องยาก ดูไม่ค่อยจะอินกับการมีเราซักเท่าไหร่ เราเลยนอยด์ๆ

ทีนี้ พอเขารู้ว่าเรานอนกับคนอื่นบ่อยๆ เขาเลยเริ่มคิดหาแฟนใหม่ค่ะ เราเองก็เสียใจ ตอยแรก ก็คิดจะเลิกยุ่ง แต่ไปไหนไม่รอด ยังคิดถึงเขา เลยยอมเขา บอกเขาว่าให้เราเป็นไรก็ได้ แค่เขาอย่าทิ้งเราแค่นั้นพอ

ตอนนี้ก็จะสามปีแล้วค่ะ ก็คิดจะตัดใจ แต่ไม่คุยกับเขาครึ่งวัน เหมือนจะตายยังไงไม่รู้

ขนาดนอนกับคนอื่น ยังเผลอเรียกชื่อเขาเลย อาการแย่ขนาดไหน

แค่อยากหาทางหลุดพ้นค่ะ เพลียใจ