ไปเดินเที่ยวตลาดหลายๆที่เห็น จานชามโฟม พลาสติก คิดในใจกว่าจะย่อยสลายใช้เวลานานกี่ปีแสง อยากให้บ้านเมืองเรากลับมาเป็นแบบเมื่อก่อนที่ยังไม่มีขยะ และมลพิษมากขนาดนี้ ถ้าทุกคนร่วมมือกันรักษาสิ่งแวดล้อม บ้านเมืองเราคงน่าอยู่ขึ้น และเราสลดใจจากข่าวการตายของสัตว์ป่าบนเขาใหญ่ พวกกวางที่กินถุงพลาสติก และล่าสุดน้องมาเรียมต้องมาจบชีวิตเพราะขยะที่ลอยในทะเล ด้วยฝีมือมนุษย์ที่สร้าง และทำลายอย่างพวกเรา 
**เราอยากเห็นตลาดที่ใช้จานชาม กล่องโฟม หรือพลาสติก ให้น้อยลง เพราะบางอย่างก็ยังจำเป็น อยากให้หันมาใช้วัสดุธรรมชาติ อย่างใบตอง กระบอกไม้ไผ่ กะลา หรือกล่องอาหารที่ทำจากเยื่อไผ่ ชายอ้อย วัสดุ ธรรมชาติย่อยสลายได้ ก็เริ่มเห็นหลายๆที่ใช้กัน อยากขอบคุณ ทุกคนที่เริ่มใส่ใจสิ่งแวดล้อม และอย่างให้ทุกคนเริ่มจากตัวเองจุดเล็กๆได้ ด้วยการงดใช้หรือใช้พลาสติก โฟม ให้น้อยลง  เท่านี้ขยะก็ลดลงแล้ว เริ่มที่ตัวเรานะคะ