คือเราคบก้บเเฟนคนนี้ นามสุมมติ เอ เรากับเอคบๆเลิกๆกันมาหลายครั้งมากก่อนหน้านี้เป็นเพื่อนร่วมห้องเรียนกันมา เเล้วตกลงคบกันครั้งเเรกเเต่คือก็ไปไม่รอดเลิกกันไปคบกันได้ไม่ถึงเดือนอ่ะอย่าเรียกว่าคบเลย ตอนนั้นก็เสียใจเเหละเเต่ยังเด็กน้อยอยู่ผ่านไปไม่กี่เดือนเราก็มีเเฟนใหม่เราก็รักแฟนใหม่เรามากอ่ะ  บี(แฟนใฟม่)มันก็ไม่ชอบหน้าเอเลยเพราะทุกครั้งที่เราเริ่มต้นใหม่เอจะมาวุ่นวายตลอดจนเกือบมีเรื่องกะบี ช่วงเเรกๆที่เราคบกะบีเอก็ไม่เคยหยุดราวีอ่ะชอบเอาเราไปพูดเสียๆหายๆกับเพื่อนไม่ให้เกียติ์เราเลยเเต่เราก็พยายามไม่สนใจพยามไม่เอามาโกรธเพราะเรียนอยู่ห้องเดียวกันเลยไม่อยากมีปัญหาเ ขนเวลาผ่านไปเกือบปีที่เราคบกะบี เราก็ทะเลาะกะบีบ่อยขึ้นเพราะบีไม่เชื่อใจเราเพราะเราเรียนห้องเดียวกันอ้ะทะะเลาะหนักขึ้นจนเลิกกันไป เอก็กลับมาคุยตอนนั้นยอมรับเลยว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเอเเล้วรู้สึกแบบเพื่อนอ่ะ เเต่เพื่อนของเอก็ชอบมาบอกว่าเอมันยังรอยังอยากกลับมาเราก็ลองคุยมาเรื่อยๆจนไม่นานก็กลับไปคบกับเออีกรอบ คิดเอาไว้ว่ามันต้องดีกว่ารอบเเรกมากๆเราน่าจะรู้นิสัยกันมากขึ้นน่าจะโตมากขึ้น เอเป้นคนที่อารมร้อน เอาเเต่ใจ ขี้หงุดหงิดโวยวายที่เรื่อง ไม่ย้อมใครเลย คือเรื่องอารมยกให้เอที่1 เลย คือเราคบกับเอมาใช้คำว่ารักคำเดียวไม่รอดเลยอะมันต้องอดทนเเบบอดทนมากๆๆๆๆๆๆๆๆ คบเเรกก็ชอบเผลอหงุดหงิดเผลอเหวี่ยงใใส่ตะคอกใส่ บางเรื่องที่เล็กๆไม่ควรทะเลาะมันก็ทะเลาะทุกเรื่อง เรากลายเป็นคนที่ยอมทุกอย่างเเละเงียบมาตลอดเพราะเคยพูดเเล้วทะเล่าะหนักกว่าเดิม เเรกๆมันก็เเรงเเต่ก็ไม่มาจนคบมานานขึ้นมันก็เริ่มเเรงขึ้นเรื่อยๆเลย เอเป็นคนที่ติดเกมอ่ะเเบบติดเกมมากๆเรียนในห้องยังนั่งเล่นเกมเลยคือทุ้มให้เกมไปหมดเเล้วตื่นมาก็เข้าเกมเลยบางวันที่หยุดก็ไม่หลับไม่นอนเล่นเกมทั้งวันข้าวปลาไม่กิน เเล้วก็ชอบมาหัวร้อนมาหงุดหงิดมาพาลเราตลอดอ่ะเราเเบบบางทียังไม่รํเรื่องอะไรก็โดนด่าโดนเหวี่ยงใส่อยู่บ่อยๆ เราคบกะเอเรางอนเรายังพูดไม่ได้เลยเคยลองพุดไปเเล้วโดนด่ากลับมายับเลยเเถมยังหงุดหงิดใส่เราด้วยเวลาเราทะเลาะกันเราจะไม่คุยกันเลย ครั้งเเรกที่เราเริ่มไม่คุยกับเราจำได้ว่าเราไม่คุยกัน 5 วันเลยอ่ะ เราก็มานั่งน้อยใจนั่งคิดนะว่ามีคู่ไหนเป็นเเบบเราบ้างอ่ะที่โกรธกันเเล้วไม่ยุ่งไม่คุยกันเลย 5 วัน จนเอทักมาเเต่ทักมาด่าเหมือนหงุดหงิดที่เราไม่ตาม เราก็ทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะทำตัวยังไงเพราะว่าไม่ว่าจะทำอะไรก็โดนด่าเหมือนเราน่าลำคานตลอดเวลาเลย เราทะเลาะกันหนักขึ้นเรื่อยๆบวกกะที่อารมเอเป็นคนใจร้อน เวลาอยู่ที่รร ในห้องเรียน เอก็ชอบโวยวายด่าเราขึ้นมากลางห้องเสียงดังๆ บางทีก็เตะโต้ะบ้างเควี้ยงทรสบ้างปาสมุดบ้างเรากลัวอะกลัวมาจะนั่งร้องไห้ตลอดเราเป็นเเบบนี้กันบ่อยๆมากกกกกจนเพื่อนๆในห้องชินไปเเล้ว นานเข้าเวลาทะเลาะกันเราก็ไม่ไหวอ่ะร้องไห้ไปปากก็บอกเลิกทุกครั้งที่บอกเลิกเอจะเข้ามากระชากเเขนมาตะคอกมาใส่อารม เพื่อนๆก็พากันห้ามเเต่ก็ไม่ค่อยมีใครอยากยุ่งเป้นแบบนี้อยู่บ่อยๆ มี่สองครั้งที่ทะเลาะกันเเบบนี้ในห้องเรียนเลยเเล้วเอมันมไ่ได้ทำเเค่กระชากเเขนอ่ะมันบีบคอเราด้วยตอนนั้นคือร้องไห้เสียใจเเล้วก็กลัวมากๆเลย เพื่อนก็เข้ามาห้าม เราอายุเเค่นี้เเต่เราโดนขนาดนี้ ตอนนั้นเอก็ง้อเราอยู่สักพักเลยเเต่เราไม่ยอมรักก็รักเเต่ก็กลัวโดนทำร้ายอีก เเต่ข้อเสียของผญ คือใจอ่อนให้คนที่รัก ใช่เราใจอ่อนยอมเอทุกรอบเลย เเต่เอก็เหมือนเป็นไบโพล่าคือง้อก็ง้อเเหละเเต่พอเราไม่คืนดีด้วยก็ด่าเราเสียๆหายสักพักก็มาขอโทษมาง้อใหม่ เป็นเเบบนี้อยู่บ่อยๆที่เราทะเลาะกัน เราเหนื่อยมากเลยเหมือนเราเเทบไม่เคยได้รับความรักอะไรจากเอเลย เราไม่สามารถเล่าเรื่องประจำวันของเราได้ไม่สามารถเล่าอะไรตลกๆให้เอฟังได้ เพราะทุกครั้งที่เราเล่าเอจะบ่นกลับมาตลอดว่าไม่ไได้ถามไม่ได้อยากรู้ เล่าให้ฟังทำไมเรื่องที่เล่าไม่ได้เกี่ยวกะเอ จนเราไม่กล้าเเม้เเต่จะเลาอะไรให้ฟัง เราเคยทะเลาะกับที่บ้านเเรงๆคือเราร้องไห้เสียใจมากเราก็ทักไปบอกเอเล่ให้เอฟังเยอะมาก เเต่เอตอบกลับมาว่าเราไม่มีมารยาทเลยรบกวนเอกำลังดูทีวี ตอนนั้นเราก็พยายามใจเย็นบอกเอว่าอยู่ปลอบเราก่อนได้ไหมคือหนังมันดูย้อนในเนตได้อะเเต่ตอนนั้นเราเเย่อยู่คุยกับเราหน่อยเเต่เอก็ตอบกลับมาเหมือนลำคานเรามากๆๆเราเลยทะเลาะกันเเต่เอไม่สนใจบอกเราว่าถ้าไม่หยุดพิมจะบล้อกลำคานจะดูทีวี เราเเบบพิมอะไรไม่ออกเลยได้เเต่นอนร้องไห้ เเล้วเอเป็นคนที่ติดเกมก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เราเเต่เราไม่เคยบ่นเลยนะเราพยายามเข้าใจมาตลอดเลยว่าเกมกับผช เป็นของคู่กับจะหายไปนานเท่าไหร่ก็ได้เเเต่เราขออย่างเดียวบอกให้เรารู้ก่อนเราจะได้ไม่คิดมากไม่เป็นห่วง บางทีก็น้อยใจเเหละเอก็เลยสอนเราเล่นเกมเกมอะไรที่เอเล่น เอก็สอนให้เราเล่นหมดเเรกๆพอเราเล่นเป็นเอก็ให้เราเล่นกับเอ เราก็เล่นไม่เก่งอะ โดนเอด่าตลอดเราไม่ได้อยากเล่นเลยเเต่เราเลิกเล่นไม่ได้อ่ะเพราะทุกครั้งที่โดนด่าเราก็ไม่มีอารมเล่นต่อเเล้วอ่ะ(ก็คนมันเล่นไม่เก่งนี่หว่า)เเต่พอจะเลิกเล่นเอก็หงุดหงิดอารมเเบบไม่ยอมอะตาเมื่อกี้เเพ้ต้องเล่นเเก้มือจนกว่าจะชนะ ละคือเราเล่นไม่เก่งไงโว้ยยยเล่นไปก็โดนด่าอะจะให้เล่นทำไม เเล้วทรส้รา้ป็นทรสกากๆอะที่เเบบเล่นเกมหนักๆเเล้วเครื่องมันจะช้าๆไม่ค่อยลื่น เราก็จะทะเลาะกับเอบ่อยมากๆเพราะเอชอบด่าเราว่าใช้ทรส กากอยากให้เราใช้ไอโฟนไรงี้เเต่คือตอนนั้นเรายังเด็กอะไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อขนาดนั้นพ่อเเม่ก็ไม่ได้ตามใจทะเลาะกันเรื่องทรสกันบ่อยมากๆช่วงนั้น จนเราทนไม่ไหวไปสมัคงานเซเว่นพาทไทม์ทำเสาร์อาทิตย์หรายได้เสริมจะเก็บเงินซื้อทรส ใหม่เราเรียนด้วยทำงานด้วยเหนื่อยมากๆอ่ะเราเรียนสายกิ้บเต้ดเลิกเรียนกว่าจะถึงบ้านก็ทุ่มกว่าตลอดเเล้วเสาร์อาทิตย์ตองมาทำงานอีกเลิกงานกว่าจะนั่งรถกลับบ้านก็เกือบสองทุ่มตลอกการบ้านก็เยอะเเต่ไม่มีเวลาทำต้องมารร เช้าๆมานั่งปั่นที่รร อยู่บ่อยๆ เเล้วช่วงที่เราทำงานมันใกล้ปิดเทอมพอดี พอปิดเทอมเราก้ทำงานเต็ม  7 วันไม่มีหยุดเลยเหนื่อยมากๆเหนื่อยจนนอยากร้องไห้บางวันทำงานเยอะได้กลับช้ารถหมดก็ต้องเดินกลับคือท้อมากๆเรากะเอไม่ค่อยได้คุยกันเลยคือเวลาไม่ตรงกันอะ เราเข้างานเช้าเเต่เอเล่นเกมกว่าจะนอนก็1ทุ่ม เเบบนี้ประจำ เเล้วจะมาตื่นตอนตี4ตี5 กว่าเราจะเลิกงานกลับบ้านมาเอก็หลับไปแล้วเราอยากงอเเงอยากได้กำลังใจมากๆอ่ะเเล้วก็คิดถึงด้วย เราทำงานไปได้อาทิตย์เเรกอ่ะเราเหนื่อยเราเลยไปบ่นๆว่าเหนื่อยจังวันนี้เดี๋ยวนี้เเทบไม่ได้คุยกันเลยวันๆคุยเเค่ ตื่นเเล้ว กินข้าวเเล้ว นอนเเล้วงฝันดี ทำไร มันมีเเค่นี้จริงๆคืออึดอัดมากๆเหนื่อยก็เหนื่อยพอเราไปบ่นเหนื่อยเอก็ตอบกลับมาว่ามาบอกเเล้วช่วยไรได้อ่ะเหนื่อยก็ไม่ต้องทำทำเเล้วก็มาบ่นเหนื่อยก็นอนอยู่บ้านไปทำงานเองเเล้วจะมาบ่นทำไมไอ้งานเซ่เว่นทำอีกกี่ชาติถึงจะรวยไร้สาระ คือเราโดนด่ากลับมาอ่ะ เราก็พูดดีๆว่าไม่ได้จะให้ช่วยอะไรเลยเเค่อยากได้กำลังใจสู้ๆไรงี้ เเล้วก็เหมือนเดิมเอก็ด่ากลับมาอีกเหมือนเดิม เอบอกว่าปยอ ไร้สาระคำว่าสู้ๆไม่ได้ช่วยอะไรใครได้มันก็แค่คำพูดมันไร้สาระอะไม่พูดหรอก เก็บไว้พูดกับพ่อเเม่เถอะ  เราเสียใจมาดอเเม้เเต่กำลังใจเราก็ไม่เคยได้(พักตรงนี้ก่อนเดี๋ยวมาต่อน้าา)