สวัสดีค่ะ จริงๆเราก็เเค่อยากมีเพื่อนคุยเฉยๆ เพราะเรื่องเเบบนี้มันไม่เหมาะที่จะคุยกับคนอื่นที่รู้จักเราหรือครอบครัวเรา คือเรื่องมันเริ่มตั้งเเต่ตอนที่เค้า(กิ๊กเเม่)มาโอนเงินที่ร้าน หลังจากนั้นเค้าก็ทักไลน์คุยกันเรื่อยๆ จนเเอบนัดเจอกัน เค้าก็คงรู้สึกชอบกันจริงๆเเหละ555 ช่วงนั้นคือทุกคนสังเกตเห็นความเปลี่ยนเเปลงหมดเพราะเเม่เล่นโทรศัพท์บ่อยมาก เเต่ก็เเค่คิดว่าคุยเล่นๆเฉยๆ(เเม่เรายังสาวละกหฝ็ยังสวยอยู่) เเต่มันมีจุดที่สำคัญก็คือ ช่วงปิดเทอมเรากับพี่ไปเรียนพิเศษที่ค่ายอยู่ขอนเเก่น เเล้ววันกลับเเม่มารับ เเต่วันที่เเม่มาถึงเเม่โทรมาบอกว่า เเม่ไม่เข้าไปหานะ จะเข้ามารับทีเดียวพรุ่งนี้เลย ถ้ายายหรือพ่อโทรมาก็ให้บอกว่าเเม่อยู่กับเรากับพี่ที่หอ คือตอนนั้นเราก็งงๆ เเต่ก็คิดว่าเเม่คงอยากเที่ยวยังไม่อยากมาหาเพราะนานๆเเม่จะได้ไปไหนมาไหนเพราะที่บ้านเป็นร้านขายของ ก็เข้าใจว่าเเม่ควเบื่อกว่าจะได้ออกมา

   พอวันถัดมาเเม่ก็มารับ เเต่เเม่ไม่ได้มาคนเดียว เเม่มีผู้ชายคนนึงนั่งมาด้วย(ไม่หล่อ ออกอวบๆผิวดำ) เราก็ถามว่าใคร เเม่ตอบว่าเป็นคนรู้จัก รถเค้าเสียเเล้วเจอกันพอดีก็เลยอาษาพากลับบ้านด้วย (คือตอนนั้นเรากับพี่เริ่มตะหงิดๆใจเเล้ว เเต่ก็พยายามไม่คิดมาก จริงๆไม่ใช่ไม่คิดมากหรอก เเต่มันไม่อยากคิดต่างหากเพราะกลัวมันจะเป็นอย่างที่คิด) ขนของเสร็จ เเม่โยนกุญเเจให้มันขับละก็ยิ้มเหมือนเเกล้งกัน คือตอนนั้นเราก็ตกใจ เพราะคนพึ่งเจอกันทำไมกล้าโยนเล่นเหมือนไม่มีมารยาทเเบบนั้น เเต่ก็ไม่ได้เก็บมาคิดมาก (ขอข้ามเรื่องบ้าง จริงๆดีเทลมันเยอะมาก) พอขับรถก็เเวะปั๊ม เเม่ลงไปซื้อน้ำที่อะเมซอน ละคือเเม่กับมันกินน้ำเเก้วเดียวกันหลอดเดียวกัน. คือตอนนั้นนอยมากเเต่เราไม่กล้าพูดอะไร พอมาถึงตลาดเเถวบ้านมันก็ลงจากรถพร้อมกระเป๋าเป้ใบเดียว(มันเอาเสื้อผ้ามานอนกับเเม่เราคืนที่เเม่มารับเรา จริงๆตอนนี้เราจะเรียกเเม่เรายังเรียกได้ไม่เต็มปากเลย. มันเป็นความรู้สึก อธิบายไม่ถูกอ่ะ) เเต่ตอนนั้นเรายังไม่รู้ว่าเเม่มีชู้ 

        มันมาสุดจริงๆตอนนี้ ตอนที่เเม่ขอไปเที่ยวก่อนช่วงปีใหม่ เรา น้องชาย3ขวบ กับพ่อ ก็ยอมเฝ้าร้านอยู่บ้าน(ตอนนี้รู้เเล้วว่าเเม่มีชู้ เเม่ก็รู้ว่าทุกคนรู้เเล้ว พ่อเลยให้พี่สาวเราที่อายุ17ปีไปด้วย ตอนนั้นเรา16 เพราะคิดว่าอย่างน้อยถ้ามีลูกไปด้วยก็คงไม่กล้าไปเที่ยวกับชู้) เเต่คุณรู้มั้ยว่าเเม่เราไปเที่ยวกับชู้เเล้วเอาพี่สาวเราไปด้วย ฝั่งนั้นเค้าก็เอาหลานสาวประมาณประถมมาด้วยเเล้วก็คนรู้จักเค้ามาอีก1คน คือ...มันสุดๆไปเลยเว้ย เราสงสารพี่เรามาก

      ช่วงที่เราเฝ้าร้านกับพ่อมันหลายวันมาก จะโทรไปเเค่ตอนถามราคาของหรือโอนเงิน  เเล้วช่วงหลังๆเรากับพ่อสงสัย เลยโทรไปหาพี่เเต่พี่ไม่รับ โทรไปหาเเม่ เเม่รับ เพราะคิดว่าถามราคาของ พอถามว่าทำอะไรอยู่ อยู่กับใคร เเม่ก็จะวางสาย พอโทรไปอีกก็จะไม่รับ มีครั้งนึงพี่เรารับสายเสียงดูทรมานมากไม่บอกก็รู้ว่ากลั้นน้ำตาอยู่ เพราะเราเป็นพี่น้องกันมา16ปี เราโกรธน้อยใจเเม่ใาก คุณรู้มั้ยว่าเเม่เราให้พี่เรานอนกับหลานสาวมัน ละเเม่เเท้ๆๆๆๆเราอ่ะไปนอนกับชู้ ลูกก็นอนอยู่ห้องข้างๆ เราว่าถ้าคนที่ไปวันนั้นเป็นเราเราคงฆ่าชู้เเม่เเล้วก็คงฆ่าตัวตายตามไปเเล้ว 

    วันที่31ธันวาคมปี61 พ่อปิดร้าน ไม่ขายเเล้วของ(คือพอรู้ว่าเเม่ไปกับชู้ เเล้วเรื่องอะไรต้องเปิดร้านหาเงินเอาไปให้เเม่กับชู้เที่ยว คนขายของจะรู้ดี คงไม่มีใครปิดร้านช่วงเทศกาลหรอก กำไรก็มาจาดฝกช่วงนี้ทั้งนั้น เหล้าเบียร์ขายได้เป็น10ๆลัง)  พ่อพาเรากับน้องชาย3ขวบ ปิดร้านละไปเที่ยวที่วัดผาซ่อนเเก้วที่เพชรบูรณ์ พ่อพูดตลอดทาง เราก็ร้องไห้ตลอดทาง เราสองคนร้องไห้.โดยที่มีน้องชาย1คนที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวนั่งอยู่ข้างหลัง ฟังทุกอย่างได้ยินทุกอย่าง เเต่ไม่เข้าใจเพราะมันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เรารู้สึกดีอยู่ลึกๆที่น้องยังเด็กเเละไม่รู้เรื่องนี้ เเต่ก็เศร้าที่น้องต้องมาเจอเเบบนี้ตั้งเเต่อายุน้อยๆ เราหลุดพูดคำนึง "น้อง...น่าสงสารจัง" น้องเราได้ยินเเล้วทำท่าจะร้องไห้เเล้วพูด"น้องโอมน่าสงสารจัง" เรารีบพูดเเก้ต่างว่าไม่ใช่ๆเเละหาเรื่องคุย เเต่น้องก็ยังพูดประโยคนั้นกับหน้าเศร้าๆอีก6-7ครั้ง  

      พอถึงวัดผาซ่อนเเก้ว(ชู้เคยพาเเม่มาเพราะมันมีญาติที่อยู่วัดนี้ พ่อบอกว่ามันพาเเม่มาทำความรู้จักกับญาติมันหมดเเล้ว มีหลายครั้งที่เเม่จะไปกับมัน เเต่ก็ไม่ไปเพราะห่วงลูก 555 ถึงจะพูดอย่างนัน้ก็เถอะ เเต่ตอนนี้เรารู้สึกเเค่ว่ายังอยู่เพราะควาทรับผิดชอบล้วนๆ)  เรามาไม่ได้บอกกับใครเลยว่าจะไปไหน ไปนายมั้ย จะกลับมั้ย พอเย็นๆ เราซื้อหมูปิ้งกินที่ปั๊ม กินนิดเดียวเพราะกินอะไรไม่ลง ขากลับมีสายโทรมาทั้งเเม่ทั้งพี่ทั้งยาย พ่อบอกไม่ต้องรับ เค้าทำได้เราก็ต้องทำได้ พ่อพูดตลอดทาง ทุกคำที่พูดมันน่ารำคานสำหรับเรามาก ที่น่ารำคานเพราะเเต่ละคำมันค่อนข้างฟังดูเจ็บปวด ตัดพ้อ น้อยใจ "พ่อผ่อนรถคันดำจนหมดงวด เเต่เเม่เอาไปให้มันนั่งทับที่พ่อ"  สุดยอดไปเลย มันเป็นประโยคที่5555สุดยอดว่ะ โคตร เลย ร้องไห้สิจ๊ะ พ่อถามว่าไปไหนดี ไปหาย่าดีมั้ย ย่าเราอย่าบุรีรัมย์ เราบอกไม่ไป กลับบ้านก่อนดีกว่า เเต่พ่อบอกจะพาไป ตอนนั้นเราค่อนข้างกลัวเเละไม่อยากไปเพราะไม่สนิทกับฝั่งญาติพ่อ เราร้องไห้เเละบอกว่าไม่ไป กลับบ้านเราก่อน เราพูดทั้งๆที่ไม่ได้ดูรอบข้างเราเลย เพราะจริงๆมันเป็นทางกลับบ้านเราเอง ตอนที่เราเห็นเราดีใจมากเเว็บนึง อย่างน้อยลึกๆเราก็ยังอยากฟังเหตุผลของเเม่...  กลับย้านมาพี่เราโกรธเรามาก บอกว่าอย่าเอาน้องเข้าไปเกี่ยว น้องยังเด็กอยู่ ถ้าจะไปไหนก็ไปกัน2คน สงสารน้อง    

    พ่อกับเเม่ขึ้นไปคุยกันบนบ้าน2คน  เราถามพี่เรื่องไปเที่ยวพี่เราไม่ตอบ เราเลยเดินไปตรงบันไดเพื่อเเอบฟังเเต่ก็จับใจควาทเรื่องไม่ได้ พอเดินไปเฝโต๊ะขายของเห็นพี่กินสปายอยู่  เราดฝเดินไปหยิบdouble black ขวดใหม่ในตู้มากินเลย กินเยอะมาก เป็นครั้งเเรกที่ดื่มแอลกอฮอล์ เราไม่รู้เค้สฝากินกันยังไง ตอนนั้นคือเทไปครึ่งเเก้วที่เหลือใส่สปายโซดา กระดกรวดเดียว กินอย่างนั้นประมาณ3-4เเก้ว ตอนนั้นรู้สึกอย่างเดียว ไม่อยากอยู่บ้านๆๆ เราโทรหาเพื่อนที่อยู่หมู่บ้านเดียวกันมารับ เละ วันนั้นคือเละมากภาพตัดที่บ้านเพื่อน ภาพตัดไปตัดมา เละ เรื่องตอนนี้ก็ผ่านมา10เดือนเเล้ว เเต่เเม่กับกิ๊กก็คุยกันเจอกันอยู่ เเละนันเเหละค่ะ ทุกคนรู้ เราอึดอันอัดอั้นมากเพราะเราพูดหรือปรึกษาคนนอกไม่ได้ ถึงจะเผลอพลั้งปากบอกเพื่อนไป2คน เเต่เรื่องมันก็มีมาเรื่อยๆ เราเลยไม่รู้จะจัดการกับเรือ่งเเบบนี้เเละความรู้สึกเรายังไง เราเคยคุยกับพี่หลายครั้ง พี่เราก็ไม่ได้ต่างอะไรจากเราเลย ตอนนี้ครอบครัวเเตกเเยกมากค่ะ พูดว่าครอบครัวยังกระดากปากเลย  เรารู้สึกถึงการมาเกิดของน้องเราเลย เพราะถ้าไม่มีน้องป่านนี้พ่อกับเเม่อาจจะทิ้งเรากับพี่ไปเเล้ว นี่ก็เพราะน้องยังอายุน้อยๆอยู่เลยเป็นสิ่งเดียวที่ยึดพ่อกับเเม่ไว้ เเต่มันดีเเล้วหรอ การอยู่ทั้งๆเเบบนี้น่ะ