คือพ่อกับแม่เราค่อนข้างหัวโบราณ เราเข้าใจแหละว่าเป็นห่วงแต่บางครั้งมันมากเกินไปจนดูเหมือนเราไม่มีอิสระในการไปไหนมาไหน ทั้งที่เราไม่เคยเกเรเลยนะ ไม่เคยมีเรื่องชู้สาวอะไรเลย แทนที่เขาจะเชื่อใจเราแต่กลับมาคอยห้ามเรา เราอยากให้ท่านปล่อยให้เราไปเจอโลกภายนอกบ้าง ไม่ใช่ให้ท่านปกป้องเราตลอดแบบนี้ เพราะปีหน้าเราก็ต้องไปต่อมหาลัย พอเราคิดแล้วเราก็รู้สึกอยากร้องไห้มากๆ555 ท่านน่าจะเข้าใจเราบ้างว่าเราก็มีเพื่อน บางครั้งเราก็อยากไปค้างบ้านเพื่อนแล้วคุยกันเรื่องเรียนต่อบ้าง เราอยากให้ท่านไว้ใจเรามากกว่านี้...

-ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ มาในเชิงระบายมากกว่า😂