สวัสดีครับ  ผมอายุ18ปี ยังเรียนอยู่ครับ  ที่รักของผม เค้าอายุ19 ผมแอบชอบเค้ามา 3 ปีครับ ตั้งแต่เห็นครั้งแรก ที่เค้าเข้ามาเรียนใหม่ๆ ผมเฝ้ามองเค้าแบบห่างๆทุกวัน เป็นเวลา1ปีที่เราอยู่ รร เดียวกัน ผมต้องไปเรียนต่อ โรงเรียนช่างที่ผมอยากเรียน แต่ยังอยู่ในจังหวัดเดียวกัน แต่ผมก็ยังแอบชอบเค้าเหมือนเดิมครับ จนผ่านไป 3 ปี ผมต้องเห็นเค้าโพส อกหัก เสียใจ อยู่ตลอด. ผมไม่อยาก ไม่กล้าที่จะจีบ ที่จะบอกความในใจ เพราะว่าผมรู้ตัวเองดี ว่ายังไม่พร้อมที่จะดูแลใคร ไม่อยากำาเค้ามาลำบากด้วย จนตอนนี้ผมมั่นใจว่า ตัวเองพร้อมที่จะดูแล คนที่เรารักและรักเรา  เราได้คบกันเพราะความแอบชอบผมมันพุ่งปรี้ด จนบอกความในใจไป เหตุผลทั้งหมด เราก็คบกันได้ไม่ถึง7วัน ก็ต้องห่างกันเป็นเดือน เค้าเป็นคนแถวๆภาคเหนือครับ แต่ใช้ชีวิตส่วนใหญ่ใน กรุงเทพ แต่ลงมาอยู่ใต้ ที่ผมอยู่ เพราะว่าแม่เค้ามาปลูกบ้านที่นี้    แต่เราก็รักกันมาก เค้าก็ไปทำงาน ผมก็ทำงานจ พาทไทม์ วันละ300 แล้วเค้าก้็มาปรึกษา คุยกับเรา ว่าเค้าอยากเรียน ผู้ช่วยพยาบาล ค่าเทอมประมาน60,000 ตอนนั้นผมเครียดมาก หมกมุ่น ว่าจะทำยังไงดี เรารักเค้า คนคนนี้มาก เค้าก็แสดงออกว่าเค้าก็รักเรา
ผมก็เลยตัดสินใจเอาเงินทั้งหมดที่ผมไปทำงานพาทไทม์มาลงทุนขายของ ที่ตลาดกลางคืน เพราะผมสามารถขายหลังเลิกเรียนได้ ไม่ต้องเป็นลูกจ้างใคร
ผมก็ส่งเงินให้เค้าตลอด ทั้งค่าเทอม ค่ากินเวลาเค้าบอกว่าไม่ค่อยมีตัง  จนเค้ากลับลงมาเพราะว่าคิดถึงบ้าน คิดถึงเรา ผมก็ต้องหางานให้เค้า พยายามอยู่หลายวันกว่าจะได้ จนได้งานล้างจานวันละ300+ หลังจากนั้นคือความสุขที่สุดในชีวิตผม ผมไปส่งเค้า ผมเรียนเสร็จก็เตรียมของไปขาย ขายเสร็จก็ไปรับเค้าส่งบ้าน นั่งกินข้าวด้วยกันที่บ้านคนทุกคืนกัน2คน ผมทำแต่ละวัน ผมเหนื่อยมากครับ เรียนช่าง 8 ชม. ต้องจัดการของทั้งหมด เตรียมของ ขึ้นซาเล้งไปขาย ไปยืนขายอยู่คนเดียว ไม่เคยอายครับ ผมทำเพื่อแฟนผม คนที่เรารักมาก แค่ได้เจอหน้า ได้กินข้าวด้วยกัน บอกรักกันในทุกวัน แค่นั้นผมก็หายเหนื่อยครับ
[ ผมขายของกิน กำไรวันละ500-800บาท ขายไม่เกิน5ชม.ครับ สบายกว่าไปเป็นลูกจ้างเขาเยอะเลยครับ ผมทำได้ทุกคนก็ทำได้ครับ ต้องนึกเสมอว่า เรากำลังเพื่ออะไร เพื่อใครอยู่ ]  จนวันนึง ผมไปแอบเห็นเค้าคุยกับแฟนเก่าที่ผมไม่ชอบมากที่สุด มันมองผู้หญิงเป็นแค่สิ่งของสำหรับมัน เราตกลงกันว่าคุยกับใคร ที่สมควรที่จะต้องบอกกัน ให้บอก แต่เค้าไม่บอก จนเราไปแอบเห็นไลน์เด้งมาครับ  แอบเห็นครับ มันเจ็บมากๆๆ  เค้าบอกว่าคุยกันเรื่องงาน จะอะไรหนักหนา ผมก็พูดกลับไป จนต่างฝ่ายต่างเงียบ แต่ไอ้ตัวผม ไม่มีทางลืมได้ครับ คิดดูครับ คนเราเห็นอะไรแบบนั้น ใครจะทนได้ แต่ผมทนได้ครับ

 จนวันนึงผมแอบเปิดมือถือเค้าดู ก็เจอสิ่งที่ทำให้เจ็บใจอีกครับ ไปเจอวันเค้าไปคุยกับคนอื่นในไลน์อีกตอนเราคบกันใหม่ๆ ตอนที่เราห่างกันแรกๆ ไม่ใช่คุยกันธรรมดาด้วยครับ คุยแบบเหมือนเขามาจีบ มามั่วไรงี้ แต่แฟนผมเค้าดันไปเล่นด้วย ทั้งส่งรูปตอนทำงาน รูปเดียวกับที่เค้าส่งมาให้เรา มันเจ็บจี้ดขึ้นหัวมากครับ คำที่เค้าบอกกลับมาว่า นั้นมันอดีต ตอนนั้นเราคบกันได้กี่วันเอง เป็นคนที่ผมให้ผมอยากชกหน้าให้หลับไปเลยครับ โคตรเจ็บใจ ที่ได้ยินคำนั้น หลังจากวันนั้นที่ผมแอบเห็นเค้าคุยกับแฟนเก่า ผมก็ระแวงเค้ามาโดยตลอด ความไว้ใจ เชื่อใจ มันหายไปเกือบหมดตั้งแต่วันนั้นครับ หลังจากนั้นเราก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้นเพราะว่าระแวงผมบ้าง ความงี่เง่าของเราทั้ง2 เค้าชอบบอกเลิกผมบ่อยๆ ผมใจหายทุกที แต่เค้าบอกว่า บอกเลิกไปงั้นแหละ แต่ห้ามเลิกนะ เค้าบอกว่าเราเป็นเหมือนคนสุดท้ายที่พึ่งพา ที่จะฝากชีวิต ฝากทุกอย่างไว้ได้ จนวันนึง เค้าไปต่างจังหวัด โดยไม่แม้ตแต่จะบอกผมสักคำ ตอนพักเที่ยง ผมจะไปหาเค้าทุกวัน ผมก็จะไปเค้าแล้ว แต่เห็นโพสของพี่เค้า ว่าอยู่ต่างจังหวัด อ้างนู้นนี้ว่าติดต่อไม่ได้ ไม่มีสัญญาน จะบอกแล้วแต่ไม่ทันบ้าง ผมหัวร้อนมาก จนตอนขายของเสร็จผมแกล้งบอกเลิกเค้าไป ทำเหมือนจะเลิกจริงๆ เค้าร้องไห้หนัก เสียใจมาก เค้าพร่ำว่า อยากเลิกได้มั้ย เยอะมากพูดทั้งน้ำตา ผมก็บอกไปว่า ไม่เลิกหรอก แต่ขอร้อง ทีหลัง ไม่อยากเห็นอะไรที่ปวดใจอีก หลังจากนั้นเค้าก็เปลี่ยนไป เค้ากลายเป็นคนที่ยอมผมเเทบทุกเรื่อง พยายามทำให้รู้ว่าเค้ารักเรามากนะ แต่ก็มีทะเลาะกันบ้าง น้อยบ้าง หนักบ้าง จนถึงวันที่เราต้องห่างกันอีก เค้าต้องขึ้นไปเรียนที่กรุงเทพ ที่ที่เราทั้ง2ช่วยกันเงินส่งเค้าเรียน ผมร้องไห้ ฟูมฟายหนักมาก ผ่านไปหลายวัน จนมาถึงวันที่แตกหัก วันนั้นคาบเรียนผมว่าง เค้าก็ไม่มีเรียน ผมคิดว่าเราน่าจะได้คุยกันนานๆ วันนั้นเราก็ทะเลาะกันตั้งแต่ตอนเช้า พอตอนบ่าย คุยกันอยู่ดีๆ เค้าก็หายวึบไปเลย ผมหัวเสียอีก หลุดคำแรงๆไป จนเค้าแบบว่า ไม่ชอบมากๆๆ เหมือนว่าเค้าจะแบบ พอกันที ไม่เอาแล้ว 
เค้าบล้อกเฟส บล้อกเบอร์ บล้อกทุกอย่าง ก็มีใจอ่อนบ้าง แต่ไม่100% จนบล้อกบ้าง ปลดบล้อกบ้าง จนถึงวันนี้ครับ ตั้งแต่วันที่26 สิงหา 62 เค้าทำเหมือนจะทิ้งผมไปจริงๆ จนถึงวันนี้ เค้าตัดขาดผมทุกทางมา2อาทิตแล้วครับ วันนี้ 15 ตุลา 62 เป็นช่วงที่ผมทรมานมากที่สุดในชีวิต

 เค้าเป็นคนที่เราแอบชอบมา3ปี ผมรักเค้ามาก พร้อมที่จะทุกอย่างเพื่อเค้า เค้าบอกว่า เราหลงเค้ามากเกินไป รักมากไป ผมอยากรู้ว่า ผมผิดขนาดนั้นเลยเหรอครับ ผมทุ่มสุดตัวกับเค้ามาก จนร่างกายผมแทบจะแย่ จะเป็นลมวูบอยู่ทุกวัน เมื่อก่อนเรารักกันมากๆๆ เราต่างเป็นเหมือนคำตอบสุดท้ายของกันและกัน อีกอย่างเค้าก็เป็นแฟนคนแรกของผม ผมพูดกับตัวเองเสมอว่า ผมขอมีแฟนแค่คนเดียว รักแค่คนเดียวในชีวิต จนได้เป็นแฟนกับเค้า ได้รักเค้า
ผมรักเค้ามาก ห่วงและระแวงมาก เพราะสิ่งที่ผมเคยเห็น สิ่งที่เค้าเคยทำ มันยังฝังใจผม
ตอนนี้ เค้าไม่อยากแม้แต่จะเห็นหน้าผม ทั้งๆที่2อาทิตก่อน เค้าลงมาบ้าน นั่งรถทัวมาลงอีกจังหวัดหนึ่งใกล้ๆ เพราะเค้าอยากมากับเพื่อน ผมก็ต้องไปรับเค้าตั้งแต่ตอนเช้ามืด ขับมอไซไปคนเดียว80กว่าโล ผมยังพาเค้าไปซื้อของที่ต้องใช้ ค่ารถไป-กลับ ผมก็ออกให้ตลอด ขอแค่ให้เค้าลงมา ได้เจอหน้า จนเค้าเหมือนจะกลับมาเป็นคนเดิม ตอนนั้นผมมีความสุขมากๆๆ หลังจากที่เศร้า เสียใจ ทรมานมานาน แค่5วัน เค้าก็ขึนไปอีก ผมถามเค้าว่า ระหว่างทางได้กินอะไรบ้างมั้ย แต่เค้ากลับด่าผม ประมานว่า จะกินอะไรก็เรื่องของกุ จำเป็นต้องบอกด้วยเหรอ ประมานนนี้  อีกวัน เค้าพาเพื่อนไปหางาน แต่เค้าไม่ได้บอกว่า เค้าชาจมือถือไว้ที่หอ ผมติดต่อเค้าไม่ได้ -นั้นปลดบล้อกแล้ว- ทั้งเฟส ทั้งเบอ ตอนนั้นผมจิตตกมาก เพราะเค้าไปกับเพื่อนแค่2คน เพื่อนก็ผู้หญิง ผมโทรหาเค้านานมาก จนเห็นแกลงรูปตัวเองลงในสตอรรี่ของเพื่อนที่ไปด้วย ผมก็โทรไปที่เฟสของเพื่อนเค้า พอเค้ามาที่หอ ได้คุยกัน เค้าก็ด่ารัวๆ ว่าอะไรของหนักหนา เราก็บอกไปว่า ก็เทอไม่บอกว่าชาจมือถือไว้ที่ห้อง ผมเป็นห่วงมากนะ เค้าก็ไม่สนคำพูดเราเลย บอกว่า กูผู้ใหญ่แล้ว คิดแบบเด็กอยู่เลย ผมอายุน้อยกว่าเค้า เวลาทำอะไรก็โดนมองว่าเป็นเด็กตลอด ผมพูดดีๆ แต่เค้าทั้งด่า ทั้งขึ้นเสียง จนเค้าบล้อกผมทุกทางอีกเหมือนเดิม เค้าบอกจะบล้อก1อาทิต จนตอนนี้2อาทิตละครับ ผมแทบจะไม่อยากทำอะไรสักอย่าง พอกลายเป็นนี้ ผมก็สมัครเฟสปลอม เอาไว้ส่องเค้า สิ่งที่เค้าโพส สิ่งที่เค้าทำอยู่ มันไม่มีความเป็นผู้ใหญ่เลย ผมก็หาทางติดต่อเค้าทางเฟสของเพื่อนเค้า พยายามอธิบายให้เค้ารู้ ว่ายังไง จนตอนนี้นโดนบล้อกเหมือนกัน ผมเหมือนหมดหวังในชีวิต เค้ามาเติมเต็มหลายอย่างในชีวิตผมมากครับ

 เค้าเคยบอกผมว่า เราเป็นครอบเดียวกันแล้วนะ ผมไปบ้านเค้าบ่อยๆมากๆๆ ที่บ้านเค้าก็ชอบผม
ผมรักเค้ามากๆ ยอมทุกอย่างเพื่อเค้า ผมจะคอยถามเสมอว่า วันนี้เป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ยที่รัก สู้ๆนะ อดทนหน่อยนะ ความฝันเทอ นึกถึงมันไว้นะ ผมจะบอกเค้าทุกวันครับ

ผมอยากรู้ว่า ผมผิดขนาดนั้นเลยเหรอครับ สิ่งที่ผมทำมาทั้งหมด ตอนนี้เหมือนไร้ค่าครับ ผมโดนมองเหมือนคนนอกไปแล้ว
ผมไม่เคยเสียดายที่ผมรักเค้า ที่ผมให้เค้า ผมทำไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อเค้าครับ ผมเอาเงินที่ขายของมาใช้น้อยมากครับ
ผมสัญญากับตัวเองกับเค้า ครอบครัวเค้าว่า ผมจะรักแค่เค้าคนเดียว ไม่ว่าจะเป็นยังไง เค้าจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหน จะไม่น่ารักเหมือนเดิม ผมก็จะรักแค่เค้าตลอดไป  ผมไม่มีทางเลิกรักเค้า ไม่มีทางที่จะรักใครอีกแล้วครับ ผมอยากมีรักให้แค่คนคนเดียว คือเค้าครับ

ขอบคุณครับ