ก่อนหน้านี้...เราเป็นคนขอเลิกกับแฟนเก่าเองค่ะ เหตุผลที่บอกตอนขอเลิกก็คือ เราไม่อยากมีแฟนแล้ว (เห็นแก่ตัวเองมากๆๆๆ ตอนนั้นเรารู้สึกแบบนี้ ) แต่เหตุผลที่เราไม่ได้เค้าไปเพราะว่าก่อนหน้านี้เราไปบ้านเพื่อนของเรามา ซึ่งเพื่อนเรากับพี่เค้าบ้านอยู่ใกล้กันมากๆค่ะ แต่เค้าก็ยังไม่คิดจะมาหาเราเลย...เราก็อื้มนะเค้าคงเขินแหละเราก็ปล่อยผ่าน พอใกล้ถึงวันลอยกระทงปีทีแล้วคุยกันนะว่า จะไปลอยกระทงด้วยกันนะ แต่สุดท้ายเราก็ลอยคนเดียวอยู่ดี ทั้งๆที่เราเห็นเค้านะ และเราก็คิดว่าเค้าก็เห็นเราอ้ะแต่ยังไม่มาทักกันคงเพราะเค้าอยู่กับแหละ เค้าเลยไปลอยกับเพื่อน...  แต่เราก็ยังไม่บอกเค้าเค้าก็ไม่ขอโทษนะ หรือเค้าไม่เข้าใจเราก็ไม่รู้อ้ะ เราก็ปล่อยผ่านอีกครั้ง นานๆเข้าเรารู้สึกว่ามันจืดจางจังความรัก เราเลยคิดว่าไม่มีดีกว่ามั้ง เราเลยตัดสินใจบอกเลิกไป 
 ผ่านไปได้เดือนนึงเค้าก้ทักมาถามนะ ทำไรอยู่ถามนู่นนี่เราก็ตอบแบบห้วนๆอ้ะ เราอยากให้เค้าเลิกราเลิกขาดกับเราอ้ะ เพราะเรามันนิสัยไม่ดีด้วยแหละ เพราะตอนที่เราคบกับเค้า เรายังคิดถึงคนอื่นอยู่ ...
***จนมาวันนี้เราเจอเค้าค่ะ เพื่อนเราก็เชียร์นะว่า กลับมาคบกันเถอะ แต่เราไม่รู้อ้ะมันลังเล ความรู้สึกดีๆมันก็มีแหละ แต่เราอยากได้ความรู้สึกที่เจอหน้ากันมากกว่าไม่ใข่คุยกันผ่านตัวอักษรบอกรักกันผ่านสติกเกอร์ ไม่รู้อ้ะพอคอลกันมันก็อืดๆเดดแอร์บ่อยไม่รู้จะคุยอะไรกัน ถ้เรากลับไปก็ต้องเจอแบบนี้อีกแน่ๆเลย...
เราอยากรู้ว่าควรกลับไปดีมั้ยคะ?