เมื่อก่อนเราก็ปกตินะคะ แต่เดี๋ยวนี้คนในบ้านชอบบอกเราว่าเรานิสัยเปลี่ยนไปมากเหมือนไม่ใช่เราเลย เมื่อก่อนเรานิสัยใจเย็น ไม่โกรธง่าย ไม่โมโหง่าย ร่าเริงตามภาษาวัยรุ่นอ่ะค่ะ แต่เดี๋ยวนี้น้องชายเราชอบบอกว่าเราเปลี่ยนไปมากอย่างเช่นชอบประชด ชอบโมโห ใจร้อน ไม่พอใจแล้วชอบประชดและปาของ น้องชายบอกว่านิสัยคือตรงกันข้ามกับเมื่อก่อนมาก แล้วตอนนี้เราเป็นโรคซึมเศร้าด้วยค่ะ เคยมีอยู่ครั้งนึงเรานั่งทำการบ้านอยู่ดีๆแล้วแม่ก็ให้เราไปซื้อของแต่ตอนนั้นเราเป็นอะไรก็ไม่รู้ เรากำลังจะลุกไปซื้อของให้แม่จู่ๆมีภาพเข้ามาในหัวซึ่งภาพในตอนนั้นคือเรากำลังโมโหมากแล้วปาของ แต่มันก็ทำให้เราคิดว่าเราเครียดหรือเปล่าเราเลยไม่สนใจ แต่พอนานวันเข้าภาพในหัวแบบนั้นกลับมาเข้ามาเรื่อยๆบางครั้งในภาพเราตะโกนบ้าง ร้องไห้บ้าง กรี๊ดบ้าง ปาของหรือไม่ก็ทำน้ายตัวเอง มันเป็นแบบนี้มานานมากแล้วจนมันทำให้นิสัยบางอย่างของเราเริ่มเปลี่ยนไปอย่างหงุดหงิดง่าย แล้วบ้างครั้งภาพในหัวเรามันชอบมาตอนเวลาเราไม่คิดอะไรแบบอยู่ดีๆก็แวบเข้ามาเอง บ้างครั้งมันทำให้เราโมโหง่ายมากจนคนในบ้านเริ่มบอกว่าเรานิสัยเปลี่ยนไป บางครั้งเวลามีภาพในหัวเรารู้สึกเหมือนมีอีกคนในร่างที่คอยบังคับให้เราทำแบบนั้น เรากลัวมากเหมือนโดนบังคับตลอด เรากลัวว่าถ้าเราหลุดทำเหมือนภาพในหัวเรื่องมันคงจะแย่มากๆ เราพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้หลุดตลอดแต่ถึงเราจะพยายามมากแค่ไหนบางอากาาก็หลุดออกมาก จนบ้างครั้งเราคิดว่าคงต้องมีสักวันที่หลุดแน่ๆ เรากลัวตัวเองมากๆ กลัวว่าจะเปลี่ยนไป กลัวว่าจะมีเรื่องแย่ๆเข้ามาเพราะตัวเอง สิ่งที่เราเล่ามันอาจจะฟังดูเหมือนเราโกหกแต่เราเป็นแบบนี้จริงๆ เราไม่อยากเห็นภาพแบบนั้นอีก เรากลัวมากๆ
**เราอาจจะพิมพ์งงไปหน่อยต้องขอโทษด้วยนะคะ**