เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนได้ 7 เดือน ถ้านับวันคุยก็ 10 เดือนเศษๆ ยังไม่ได้มีไรกัน
แต่ผู้ชายเขาก็ยอมรับกับเรานะว่าเขาอยากมีอะไรด้วย แต่เราก็คอยหลีกเลี่ยงเท่าที่ได้
แต่เขาก็ไม่ได้บังคับหรือขืนใจเรานะ เขาก็รอจนกว่าเราจะโอเค
(เราเป็นสาวบริสุทธิ์เลยไม่ค่อยกล้าเรื่องพวกนี้น่ะ ชอบปิดกั้นหลายๆ อย่างกลัวคนที่เข้ามาไม่จริงใจด้วย)
คือว่าเราทั้งคู่ อยู่ปี 4 รุ่นเดียวกันแต่ต่างสาขา ก็คบกันมานานแล้ว
แต่เขาไม่มีวี่แววคุยกับเราเลยเรื่องไปพบครอบครัวเขา จากที่ดูแล้วแม่เขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราคบกัน
เขาเคยเล่าว่า แม่เขาดุ เหมือนหวงลูก เราก็ไม่รู้จะทำไง คือเราอยากถามนะแต่ไม่รู้จะตั้งคำถามให้มันดูดียังไง (ลึกๆ ก็ไม่กล้าด้วย)
และที่แย่ที่สุดคือ เราชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับแฟนเก่าเขา
เพราะเขาเล่าให้ฟังว่า ตอนพวกเขาสองคนทะเลาะจนเลิกกัน
แฟนเก่าได้โทรไปหาแม่เขา และไปหาที่บ้าน ก็แสดงว่า
เขาพาแฟนเก่าไปพบแม่ถึงที่บ้าน คือได้ไปที่บ้านเขา ไปหาแม่เขา ถึงแม่เขาจะไม่ชอบก็ตาม แต่แม่เขาก็ยอมรับในส่วนที่ว่าลูกโตแล้ว
แล้วเราก็กลับมาดูตัวเอง ว่าผู้หญิงคนนั้นทำยังไง ฝ่ายชายถึงพาไปพบแม่
คิดแล้วเราแมร่งก็โครตเสียใจนะเว้ย เราเคยเห็นรูปคู่แฟนเรากับแฟนเก่าเขาอ่า
พาไปกินเที่ยวกันบ่อย มีรูปคู่ ดูมีความสุขอ่า แต่เราอ่า แทบไม่มีโมเม้นแบบนั้นเลย
มีไปดูหนัง กินข้าวข้างทางธรรมดา ซึ่งต่างจากแฟนเก่า ร้านกาแฟ ร้านอาหาติดแอร์
รอยยิ้มนั้น....
ถามจริง ต้องทำยังไงหรอ ต้องพูดแบบไหนผู้ชายถึงเข้าใจเรามากกว่านี้
ถึงทำอะไรแบบนี้กับเราบ้าง
จะบอกเราโง่ก็ได้นะ เพราะเราก็พึ่งมีแฟนคนแรก ไม่รู้ควรทำตัวยังไง
เราได้แต่ทำตัวนิ่งๆ ตามใจเขา จะบอกเราว่า ทำไมไม่ถามไปตรงๆ
เพราะคุยทีเหมือนเริ่มจุดประเด็นทะเลาะกัน ทะเลาะบ่อยมันน่าเบื่อ
เมื่อ 7 เดือนก่อน ฝ่ายชายคุยกับเรา ที่รักบ้างล่ะ คิดถึงนะ อยากกอด
อยากจุ๊บ ง้องแง้ง อ้อนเราสารพัด แต่เดี๋ยวนี้ ไม่ได้ยินเลยคำว่าอยากกอด
อยากจุ้บ มีแต่อยากเตะ (คำพูดเล่นๆ) แบบนี้เขาเบื่อเราแล้วใช่ไหม
ช่วงนี้ก็เริ่มรู้สึกว่าห่างกัน ทุกทีแทบทักแชท คอลกันทุกเวลา
รู้สึกได้ว่าทะเลาะกันบ่อย หลังๆ มาเขาเริ่มไม่เหมือนเดิม
ช่วงแรกที่ทะเลาะกัน เขาก็อธิบายเหตุผลให้เราสารพัดว่ารักนะ ถึงทำแบบนี้ให้ อย่างงั้นงี้ คือยื้อเราอย่างเต็มที่
พอช่วงี้สิ ไม่อธิบายไรเลย ได้แต่บอกว่า คิดแบบนี้อีกแล้วนะ แล้วบอกว่า
ตัวเขาเองยังรู้สึกเหมือนเดิม
คนหนึ่งคิด อีกคนหนึ่งไม่คิดอะไรเลย มันแย่มากนะ เราเป็นผู้หญิงสัมผัสได้ถึงความรู้สึก การกระทำที่เปลี่ยนไป
พอเราคุยแชทกัน เราก็พิมพ์หยอกเขาว่า อุ้ย 23:23 มีคนคิดถึงแน่ะ แต่เอ้.. คงไม่ใช่ไออ้วนแน่เลย แล้วก็นิ่ง..ไป
ตอบมาอีกทีก็ขึ้นเรื่องใหม่เลย
จนบางทีเราอยากหยุด เราเจ็บ เสียใจอ่า ได้แต่ถามในใจว่าทำไม
ช่วงนี้แฟนเราก็ติดทำงานที่มหาลัยบ่อย และเราเองก็น้อยใจบ่อย จนมันสะสม
พูดแล้ว
ชีวิตรักเหมือนเรื่อง "รักฉุดใจนายฉุกเฉิน" เลย แต่ขัดตรงเราไม่มีมือที่สามให้ปิ๊ง
ส่วนพ่อแม่ฝ่ายหญิงของเรา เขาก็หวงนะ รักเรามากและไม่อยากให้เรามีแฟน
แต่ด้วยที่ว่าเราโตแล้ว เหมือนเขาเริ่มเข้าใจเราอ่า คือเขาก็ยอมรับให้เรามีแฟนได้
ในความคิดเรานะ เราคบใครเราก็จริงจัง จริงใจ ไม่รู้จะคบนานแค่ไหน
แต่ก็จะทำให้มันดีที่สุด มีไรเราก็ช่วยเหลือเขา คอยอยู่เคียงข้างเขา แต่เวลาเขาทะเลาะ
มีปัญหาในครอบครัวไม่เห็นมาปรึกษาหรือบอกเราเลย เป็นเพราะคิดว่าเราช่วยไรไม่ได้หรอ ?? ก็อยากปลอบ อยากให้คำแนะนำ
แฟนเราเป็นคนขี้กลัว ไม่กล้าพบพ่อแม่เรา เพระเขาทำตัวไม่ถูก แต่ผู้ชายโตแล้วก็ควรกล้าหน่อยไหม
งี้จะปกป้องดูแลเราได้อย่างไรกัน ถูกไหม
ตอนนี้เราก็ชวนเขาไปหาแม่เรานะ พอดีแม่มาเที่ยวหาที่หอพอดี แต่ยังหาจังหวะมาเจอไม่ได้เลย
แต่ถ้าแฟนเรามา เราก็จะจับมือเขาไว้ เป็นกำลังใจว่าอย่ากลัวเลยนะ มีเราอยู่ตรงนี้ทั้งคน
เรื่องพ่อแม่เรา เราไม่รู้ว่าพ่อแม่เราจะชอบเขาไหม หากพ่อแม่ไม่ชอบ
ก็ขึ้นอยู่ที่ตัวฝ่ายชายว่าจะสู้ต่อไหม ทำให้พ่อแม่เราชอบ เอาใจงี้
ถ้าเขาสู้ เราก็จะสู้ไปพร้อมกัน
ชีวิตที่มีรัก มันช่างทุกข์นัก หากไม่มี เราคงเข้มแข็งกว่านี้
เราเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง บางเรื่องเราอยากให้เขารู้ด้วยตัวเองสิ่งที่ฝ่ายชายควรทำ อย่างเช่นการให้เกียรติ ไปพบพ่อแม่
การแสดงความจริงใจ การแสดงความเป็นผู้นำ ปกป้องดูแลเรา แต่น่าผิดหวังเราไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีเลย
เราเด็ดเดี่ยวพอน่ะ ที่ว่า หากเขาไม่มีใจให้เรา แม้เรารักแทบตาย ก็จะขอจบกันเพียงเท่านี้
แต่ดั้นน ถาม 3 รอบ คำตอบคือ รักเหมือนเดิม ปัญหาคือ พฤติกรรมที่ต่างกันอาจเพราะ หมดโปรงี้ก็น่าจะใช่มั้ง
อยากถามค่ะ มีแฟนแบบนี้ ควรทำไงดี
ถ้าให้คุยกันถามกัน ควรตั้งคำถามหรือเปิดประเด็น ยังไงให้มันโอเค ราบรื่นดีคะ
#ปล.อิจฉาแฟนเก่าเขาจัง
ฝ่ายชายไม่พาไปพบพ่อแม่สักที แต่แฟนเก่าเขาได้ไปพบ และตอนคบแฟนเก่าจะดูมีความสุขกว่าเราอีก เขาจริงจังกับเราแค่ไหนกัน
แต่ผู้ชายเขาก็ยอมรับกับเรานะว่าเขาอยากมีอะไรด้วย แต่เราก็คอยหลีกเลี่ยงเท่าที่ได้
แต่เขาก็ไม่ได้บังคับหรือขืนใจเรานะ เขาก็รอจนกว่าเราจะโอเค
(เราเป็นสาวบริสุทธิ์เลยไม่ค่อยกล้าเรื่องพวกนี้น่ะ ชอบปิดกั้นหลายๆ อย่างกลัวคนที่เข้ามาไม่จริงใจด้วย)
คือว่าเราทั้งคู่ อยู่ปี 4 รุ่นเดียวกันแต่ต่างสาขา ก็คบกันมานานแล้ว
แต่เขาไม่มีวี่แววคุยกับเราเลยเรื่องไปพบครอบครัวเขา จากที่ดูแล้วแม่เขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราคบกัน
เขาเคยเล่าว่า แม่เขาดุ เหมือนหวงลูก เราก็ไม่รู้จะทำไง คือเราอยากถามนะแต่ไม่รู้จะตั้งคำถามให้มันดูดียังไง (ลึกๆ ก็ไม่กล้าด้วย)
และที่แย่ที่สุดคือ เราชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับแฟนเก่าเขา
เพราะเขาเล่าให้ฟังว่า ตอนพวกเขาสองคนทะเลาะจนเลิกกัน
แฟนเก่าได้โทรไปหาแม่เขา และไปหาที่บ้าน ก็แสดงว่า
เขาพาแฟนเก่าไปพบแม่ถึงที่บ้าน คือได้ไปที่บ้านเขา ไปหาแม่เขา ถึงแม่เขาจะไม่ชอบก็ตาม แต่แม่เขาก็ยอมรับในส่วนที่ว่าลูกโตแล้ว
แล้วเราก็กลับมาดูตัวเอง ว่าผู้หญิงคนนั้นทำยังไง ฝ่ายชายถึงพาไปพบแม่
คิดแล้วเราแมร่งก็โครตเสียใจนะเว้ย เราเคยเห็นรูปคู่แฟนเรากับแฟนเก่าเขาอ่า
พาไปกินเที่ยวกันบ่อย มีรูปคู่ ดูมีความสุขอ่า แต่เราอ่า แทบไม่มีโมเม้นแบบนั้นเลย
มีไปดูหนัง กินข้าวข้างทางธรรมดา ซึ่งต่างจากแฟนเก่า ร้านกาแฟ ร้านอาหาติดแอร์
รอยยิ้มนั้น....
ถามจริง ต้องทำยังไงหรอ ต้องพูดแบบไหนผู้ชายถึงเข้าใจเรามากกว่านี้
ถึงทำอะไรแบบนี้กับเราบ้าง
จะบอกเราโง่ก็ได้นะ เพราะเราก็พึ่งมีแฟนคนแรก ไม่รู้ควรทำตัวยังไง
เราได้แต่ทำตัวนิ่งๆ ตามใจเขา จะบอกเราว่า ทำไมไม่ถามไปตรงๆ
เพราะคุยทีเหมือนเริ่มจุดประเด็นทะเลาะกัน ทะเลาะบ่อยมันน่าเบื่อ
เมื่อ 7 เดือนก่อน ฝ่ายชายคุยกับเรา ที่รักบ้างล่ะ คิดถึงนะ อยากกอด
อยากจุ๊บ ง้องแง้ง อ้อนเราสารพัด แต่เดี๋ยวนี้ ไม่ได้ยินเลยคำว่าอยากกอด
อยากจุ้บ มีแต่อยากเตะ (คำพูดเล่นๆ) แบบนี้เขาเบื่อเราแล้วใช่ไหม
ช่วงนี้ก็เริ่มรู้สึกว่าห่างกัน ทุกทีแทบทักแชท คอลกันทุกเวลา
รู้สึกได้ว่าทะเลาะกันบ่อย หลังๆ มาเขาเริ่มไม่เหมือนเดิม
ช่วงแรกที่ทะเลาะกัน เขาก็อธิบายเหตุผลให้เราสารพัดว่ารักนะ ถึงทำแบบนี้ให้ อย่างงั้นงี้ คือยื้อเราอย่างเต็มที่
พอช่วงี้สิ ไม่อธิบายไรเลย ได้แต่บอกว่า คิดแบบนี้อีกแล้วนะ แล้วบอกว่า
ตัวเขาเองยังรู้สึกเหมือนเดิม
คนหนึ่งคิด อีกคนหนึ่งไม่คิดอะไรเลย มันแย่มากนะ เราเป็นผู้หญิงสัมผัสได้ถึงความรู้สึก การกระทำที่เปลี่ยนไป
พอเราคุยแชทกัน เราก็พิมพ์หยอกเขาว่า อุ้ย 23:23 มีคนคิดถึงแน่ะ แต่เอ้.. คงไม่ใช่ไออ้วนแน่เลย แล้วก็นิ่ง..ไป
ตอบมาอีกทีก็ขึ้นเรื่องใหม่เลย
จนบางทีเราอยากหยุด เราเจ็บ เสียใจอ่า ได้แต่ถามในใจว่าทำไม
ช่วงนี้แฟนเราก็ติดทำงานที่มหาลัยบ่อย และเราเองก็น้อยใจบ่อย จนมันสะสม
พูดแล้ว
ส่วนพ่อแม่ฝ่ายหญิงของเรา เขาก็หวงนะ รักเรามากและไม่อยากให้เรามีแฟน
แต่ด้วยที่ว่าเราโตแล้ว เหมือนเขาเริ่มเข้าใจเราอ่า คือเขาก็ยอมรับให้เรามีแฟนได้
ในความคิดเรานะ เราคบใครเราก็จริงจัง จริงใจ ไม่รู้จะคบนานแค่ไหน
แต่ก็จะทำให้มันดีที่สุด มีไรเราก็ช่วยเหลือเขา คอยอยู่เคียงข้างเขา แต่เวลาเขาทะเลาะ
มีปัญหาในครอบครัวไม่เห็นมาปรึกษาหรือบอกเราเลย เป็นเพราะคิดว่าเราช่วยไรไม่ได้หรอ ?? ก็อยากปลอบ อยากให้คำแนะนำ
แฟนเราเป็นคนขี้กลัว ไม่กล้าพบพ่อแม่เรา เพระเขาทำตัวไม่ถูก แต่ผู้ชายโตแล้วก็ควรกล้าหน่อยไหม
งี้จะปกป้องดูแลเราได้อย่างไรกัน ถูกไหม
ตอนนี้เราก็ชวนเขาไปหาแม่เรานะ พอดีแม่มาเที่ยวหาที่หอพอดี แต่ยังหาจังหวะมาเจอไม่ได้เลย
แต่ถ้าแฟนเรามา เราก็จะจับมือเขาไว้ เป็นกำลังใจว่าอย่ากลัวเลยนะ มีเราอยู่ตรงนี้ทั้งคน
เรื่องพ่อแม่เรา เราไม่รู้ว่าพ่อแม่เราจะชอบเขาไหม หากพ่อแม่ไม่ชอบ
ก็ขึ้นอยู่ที่ตัวฝ่ายชายว่าจะสู้ต่อไหม ทำให้พ่อแม่เราชอบ เอาใจงี้
ถ้าเขาสู้ เราก็จะสู้ไปพร้อมกัน
ชีวิตที่มีรัก มันช่างทุกข์นัก หากไม่มี เราคงเข้มแข็งกว่านี้
เราเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง บางเรื่องเราอยากให้เขารู้ด้วยตัวเองสิ่งที่ฝ่ายชายควรทำ อย่างเช่นการให้เกียรติ ไปพบพ่อแม่
การแสดงความจริงใจ การแสดงความเป็นผู้นำ ปกป้องดูแลเรา แต่น่าผิดหวังเราไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีเลย
เราเด็ดเดี่ยวพอน่ะ ที่ว่า หากเขาไม่มีใจให้เรา แม้เรารักแทบตาย ก็จะขอจบกันเพียงเท่านี้
แต่ดั้นน ถาม 3 รอบ คำตอบคือ รักเหมือนเดิม ปัญหาคือ พฤติกรรมที่ต่างกันอาจเพราะ หมดโปรงี้ก็น่าจะใช่มั้ง
อยากถามค่ะ มีแฟนแบบนี้ ควรทำไงดี
ถ้าให้คุยกันถามกัน ควรตั้งคำถามหรือเปิดประเด็น ยังไงให้มันโอเค ราบรื่นดีคะ
#ปล.อิจฉาแฟนเก่าเขาจัง