คือขอเล่าเรื่องก่อนน้ะครับผมชอบน้องผู้หญิงคนนึงตอนผมอยู่ม.4น้องเค้าอยู่ม.3น้องเค้าก็จบไปเรียนที่อื่นแต่ตอนปัจฉิมผมซื้อคิดตี้และดอกไม้ให้วาดรูปให้ด้วยเลยนัดกับเพื่อนสนิทที่หล่อให้มันเอาไปให้555เบ้าหน้าตัวเองไม่ดีแต่ผิดแผนเพื่อนอีกคนดันบอกน้องเค้าว่าผมเป็นคนให้เวนเลยทีนี้แต่น้องเค้าทักแชทมาขอบคุณผม ยิ้มทั้งวันเลยเหมือนกัญชาดีๆเลย55เลยคุยกันยาวพอสมควรแต่พอคุยๆไปผมเริ่มดูถูกตัวเองเลยหยุดคุยไปนานเลยแล้วล่าสุดผมก็ไปอวยพรวันเกิดน้องเค้าทางแชทเลยกลับมาคุยอีกแต่เมื่อวันที่10ตุลาคมผมเจอน้องเค้าที่เซ็นทรัลน้องเค้ามาดูหนังกับเพื่อนน้องเค้าดูรอบ11.30เหมือนผมแต่คนล้ะโรงผมก็พยายามอย่าเจอน้องเค้าเขิลอาย555แต่สุดท้ายต้องมาเจอตอนนั่งสองแถวกลับบ้านตอนแรกผมก็ไม่รุ้ว่าใครคิดว่าคนขึ้นสองแถวปกติมานั่งข้างผมชิดด้วยตอนนั้นสักพักน้องเค้าคุยโทรศัพท์จำเสียงได้คือแบบรีบขยับออกเลย555ไม่ไหวเขิลและ
ตอนนั้นนั่งดูสตอรี่น้องเค้าอยู่ด้วยในใจจิงส่องดูตลอดว่าน้องเค้ากลับบ้านยังอยากกลับพร้อมน้องเค้า555สมใจอยากเลยแต่ปัญหาคือพอเจอจิงๆไม่กล้าคุยไม่กล้ามองทำเป็นไม่เห็นและน้องเค้าก็เหมือนอยากให้ผมทักแต่ผมพูดไม่ออกใจนี้เต้นยิ่งกว่ารถ4สูบนั่งนิ่งมองไปหน้าอย่างเดียวทั้งๆที่อยากคุยมากๆแต่แอบมองเวลาน้องเค้าเผลอๆคือแบบตายเลย555คือบ้านน้องเค้าอยู่ในซอยส่วนบ้านผมอยู่หน้าถนนก่อนถึงซอยบ้านน้องเค้าเลยทำเป็นลืมกดกริ่งแล้วไปลงหน้าซอยพร้อมน้องเค้าเพราะตอนนั้นเวลา7.30ตอนค่ำเผื่อแม่น้องเค้ายังไม่ออกมารับจะตีเนียนรอเป็นเพื่อนหน่อยแต่ผิดแผนแม่น้องเค้ามารอนานแล้วรีบวิ่งเลยครับ555งั้นขอถามครับว่าถ้าเจอคนที่เคยให้ของเคยคุยด้วยเคยยิ้มให้แต่พอเจอตัวจิงเค้านั่งเงียบจะคิดยังใง