ตามหัวข้อเลยค่ะ เราเป็นผญ.นะคะไม่ได้เป็นทอมเเล้วเราก็เเอบชอบเพื่อนผู้หญิง กว่าจะยอมรับว่าตัวเองชอบผญ.ไม่ง่ายเลยค่ะผ่านความสับสนกับตัวเองมาพอสมควรจนตอนนี้มั่นใจ100%ค่ะว่าชอบผญ. ก่อนอื่นขอเล่าให้ฟังก่อนนะคะเรากับเค้าอยู่ห้องเดียวกันค่ะ เเต่คนละกลุ่มกัน ถามว่าเราสนิทกันมากมั้ย เราก็ไม่เเน่ใจเเต่รู้สึกว่าเค้าสนิทกับเรามากกว่าเพื่อนในกลุ่มเค้าอีกอาจจะเป็นเพราะว่าเราเข้าใจเค้าเเล้วใส่ใจเค้ามากกว่าคนอื่นมั้งค่ะ เราดูเเลเค้าเกือบจะทุกอย่างเลยค่ะเป็นห่วงเค้าตลอดก็มากกว่าเพื่อนอ่ะค่ะเเต่เราไม่เเน่ใจว่าเค้าคิดยังไงกับเราเพราะเค้าเป็นคนค่อนข้างจะไม่สุงสิ่งกับใครเท่าไหร่ คุยไม่เก่ง เเต่เเปลกตรงที่เค้าสนิทกับเรามากกว่าใครๆ ปิดเทอมเราชวนเค้าไปเรียนพิเศษเค้าก็ไปนะคะ เราก็เจอกันตลอด(เราหาเรื่องเจอเค้าเองค่ะเพราะคิดถึง55) เเต่เค้าเต็มใจมานะคะไม่ได้บังคับ เเต่การกระทำของเค้าก็มีหลายครั้งนะคะที่ทำให้เราสับสนว่าเค้าคิดยังไงกับเรา เช่น เค้าชวนเราไปดูหนังสือเป็นเพื่อน กลับบ้านพร้อมกัน ส่งสติกเกอร์รูปหัวใจมาให้ เวลาข้ามถนนก็จับมือเราเเล้วพาเราข้ามถนน(เรากลัวรถค่ะ555) คุยกันเกือบทุกวันเเต่ไม่ใช่เรื่องส่วนตัวนะคะปกติเรื่องเรียนมากกว่าเเละบางครั้งเรารู้สึกเหมือนเค้าจะเเอบมองเราเวลาที่เรานิ่งๆไปอ่ะค่ะ  ส่วนเรานั้นไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะดีกับเค้าทุกอย่าง(หยอดทุกวันค่ะเเต่ไม่รู้ว่าจะรู้รึเปล่า เช่น ซื้อคิทเเคทให้ ให้ลอกการบ้าน ติวหนังสือให้ อีกมากมายนับไม่ถ้วนเลยค่ะ555) 
  คือเราอยากถามทุกคนว่าจากที่เล่ามาทั้งหมดคุณคิดว่าเค้าจะรู้มั้ยค่ะว่าเราคิดยังไงกับเค้า เเล้วเค้าเองมีสิทธิที่จะรู้สึกดีกับเราบ้างมั้ยค่ะ ?
  ยาวหน่อยนะคะคนบ้ากำลังมีความรักคะ😆😆