[R E V I E W ทุ ก มิ ติ ] “กว่าจะได้มาเป็นสามัญวิศวกรเครื่องกล” - ฉบับ : คนมันต้องดิ้น อย่าสิ้นพยายาม –

...ผมได้คุยกับอาจารย์ท่านหนึ่งที่เคยเป็นที่ปรึกษาผม ตั้งแต่ตอนสมัยเรียนที่มหา’ลัยเอกชน(มหาวิทยาลัยที่ 2) ท่านให้คำแนะนำว่า “งานทางด้าน Inspector อาจใช้ผลงานอ้างอิงสำหรับเลื่อนขั้นยากหน่อยนะครับ” เอาเข้าจริงตัวผมเองก็สะอึกอยู่เหมือนกัน มันก็เป็นความจริงตามที่อาจารย์ท่านว่า แต่หากมองอีกมุม หากเราสามารถพยายามเอาชนะสิ่งที่ยากที่สุด จนประสบความสำเร็จได้หละ  เฮ้ยยยย!!!!....มันหล่อกว่าพระเอกหนังอีกนะ...



 “ความพยายาม” มันเป็นคำที่ใครพูดขึ้นมาได้ทั้งนั้นหละครับ เวลาพูดก็ง่ายแสนจะง่ายเหลือเกิน แต่เวลาทำนี่มันกลับตรงกันข้ามอย่างเห็นได้ชัดเลยหละ เพื่อนๆหลายคนที่ได้ดูได้ผ่านตากระทู้ของผมนั้น ก็มีหลากหลายแนวเสียเหลือเกิน แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องทั่วๆ ไป ออกแนวท่องเที่ยวเสียส่วนใหญ่ แต่ก็นะ...งานการมันก็ต้องมีทำกันบ้างหละ

ว่าแล้วกระทู้นี้ ก็จะเป็นการพูดถึงการพัฒนาตนเองในสายงานอาชีพครับผม ซึ่งผมจะขอเล่าถึงการพยายามที่จะสอบเลื่อนขั้นจาก “ภาคีวิศวกรเครื่องกล” จนสุดท้ายได้มาเป็น “สามัญวิศวกรเครื่องกล” ครับ ลองมาดูกันว่า คนที่ทำงาน เดินทาง ท่องเที่ยว ออกค่าย ตลอดแบบผมเนี่ย ผมต้องใช้ความพยายามถึง 7 ครั้ง กับการโดนปฏิเสธจากสภาวิศวกรถึง 5 ครั้ง จนสุดท้าย ก็ดิ้นรนจนได้ใบรับรองว่าเราเป็น “สามัญวิศวกรเครื่องกล” เสียที
 
เรื่อง - รูป - พิสูจน์อักษร - Photoshop : by StRoMdRaGoN
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่