๐๐๐จนจนชิน ชินจนจน๐๐

..

๐ ฝืดเคืองแทบทั่วทั้ง   พารา
ชาวไร่แลชาวนา   บ่นเศร้า
หากินช่างระอา   อยากก่น
รายจ่ายมากเก็บเข้า   ไป่ได้ใครเป็น ฯ

๐ เห็นจิตวอนก่อนให้   เวลา
พอตื่นยามลืมตา   ก่อหนี้
ดอกไยวิ่งนำมา   เร็วแล่น
ขาดส่งยากหลีกลี้   ท่วมต้นจนใจ ฯ

๐ เงินเดือนใดส่งเกลี้ยง   หมดตัว
มาม่าเหลือติดครัว   อยู่ได้
ชีวิตห่วงเกรงกลัว   กรรมเก่า
เจ็บป่วยลูกเมียไร้   ปล่อยทิ้งริมทาง ฯ

๐ เงินจางจนต่ำช้า   มาเยือน
ทุกสิ่งปลิวลบเลือน   ล่วงสิ้น
ยาจกเพื่อนแชเชือน   ไสส่ง
ชีพอยู่มิดับดิ้น   ต่อสู้เดียวดาย ฯ 

..
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  แต่งกลอน บทกวี กลอนไทย โคลง โคลงสี่สุภาพ
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่