เพื่อนนำเรื่องมาปรึกษาแล้วรู้สึกคุ้นๆ เหมือนเพื่อนเป็นบะหมี่และทานตะวันในคนเดียวกัน

มุมทานตะวัน เรื่องมีอยู่ว่า เพื่อนรักกับแฟนมาสักพัก อยู่ไกลกัน ไม่ค่อยเจอ แฟนกับเพื่อนก็เหมือนจะไม่เข้าใจกัน ทัศนคติไม่ตรงกัน ทะเลาะกันบ่อย แต่คือรับรู้ได้ว่าฝั่งแฟนนี่จริงจังกับเพื่อนพอสมควร แต่เพื่อนก็รู้สึกว่าไม่อยากเลิกเลยทั้งๆที่ทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกัน ทีนี้พอมีคนมาเข้าใจ ทั้งๆที่ฝั่งนู้นก็ปกติของเขาคือคุยได้ทั่วเฉยๆ เพื่อนนี่ก็เหมือนจะหวั่นไหว แต่ก็ยังสะกดจิตตัวเองว่ายังรักแฟนตัวเองอยู่ แต่พอเวลามันเริ่มผ่านไปก็เริ่มจะรู้ว่าตัวเองชอบฝั่งนู้น แต่ก็พยายามดึงตัวเองกลับมานะ 

มุมบะหมี่ เพื่อนก็บังเอิญได้ไปคุยกับเพื่อนตัวเอง ที่เพิ่งห่างกับแฟนมาเหมือนกัน แต่ฝั่งนู้นชัดเจนว่าห่างกับแฟน เลิกแล้ว แต่เหมือนยังรักแฟนอยู่ แต่ก็อยากเข้าไปปลอบใจ อยากเจอ อยากคุย แบบได้แค่คุยทุกวันก็พอแล้ว แต่ก็มีหวังเล็กๆเหมือนกัน 

เพื่อนไม่อยากเป็นทั้งทานตะวันและบะหมี่เลย เพื่อนรู้ว่าทำแบบนี้เลวมากๆ 
จะทำยังไงให้เพื่อนก้าวผ่านความรู้สึกแบบนี้ได้บ้าง คือนางก็ไม่ได้อยากนอกใจแฟนนะ แต่ก็นะ ...