มันเป็นความทรงจำที่ดีหรือ เป็นความทรงจำที่แย่กันแน่??
พอดีไปเจอกระทู้ที่เกี่ยวกับแฟนเพื่อน แต่ละเรื่องรุนแรงเหลือเกิน ซึ่งผมเองก็เคยนะ มันเป็นตราบาปถึงทุกวันนี้
แต่เราไม่ถึงขั้นมีอะไรกัน แค่ได้มาเป็นแฟนกัน
.
.
.
ย้อนกลับไปตอนอายุ15 เหตุการณ์เริ่มจาก ที่ผมต้องไปเป็นพ่อสื่อให้เพื่อน เนื่องด้วยเพื่อนแอบชอบ ผญ.คนนึง ซึ่งผมก็พอรู้จักบ้างนิดน่อย
.
.
เจตนาของผมตอนนั้น คือ อยากติดต่อให้เพื่อน อยากให้ผญ.เห็นความดีของเพื่อนเรา ว่ามันชอบเธอจริงๆ
.
.
ผมคุยกับเธอ ช่วงปิดเทอมใหญ่ ด้วยโปรแกรมMsn และHi5 (เก่ามากกแต่ยุคนั้นมาแรงครับวัยรุ่นนิยมชมชอบมากๆ)
และช่วงนั้นเองเพื่อนผมมันก็ยังไม่เข้าถึงเทคโนโลยีมากเท่าไหร่นัก ผมจึงต้องทำการติดต่อให้ และเพื่อนผม มันก็ให้ผมเป็นคนช่วยสื่อให้มันอีกแรงครับ
.
.
แรกๆก็ไม่เท่าไหร่ครับ ผมก็ถาม ทำไมเธอไม่ชอบเพื่อนเราหรอ นู้นนี้ มันดีนะ มันจริงใจ บอกไปตามประสา คนรักเพื่อน
ซึ่งผญ.ก็บอกตรงๆว่า เธอไม่ชอบเพื่อนผม ประมานนั้น ครับ
.
.
ถามบ่อยๆ เธอก็คงรำคาน และตัวเราก็รู้คำตอบที่ชัดเจนแน่หละว่า เธอไม่ชอบเพื่อนผมชัวร์ ๆ แต่ผมเองก็ยังไม่อยากที่จะบอกเพื่อนครับ อยากให้มันไปจีบด้วยตัวมันเองอีกทีตอนเปิดเทอม ของแบบนี้มันไม่แน่ไม่นอน
.
.
จากนั้น เธอกับผม เราก็พอคุยกันบ้าง มีปรึกษากันนิดน่อย ตามประสาคนเล่นแชท คุปเรื่อยย
.
.
มารู้ตัวอีกทีไม่ทราบว่าตอนไหน แต่ก็พอจำได้ว่า เหมือนเธอจะเริ่มหยอดผม เช่น ถ้าเป็นเพื่อนนายเราไม่คุย แต่ถ้าเป็นนายเราคุยได้ทั้งวัน รวมไปถึงประโยค เธอกินข้าวยัง ทำไรอยู่ นอนห่มผ้าด้วยนะ หนักหน่อย ก็บอกคิดถึงผม ฝันดีที่รัก เป็นต้น
.
.
ตอนนั้นตัวผมเองก็ไม่เคยมีแฟนมาก่อน แล้วพอมีผญ.มาคุยด้วยแบบนี้ แน่นอนครับ หวั่นไหว
บางทีก็มีหยอดกลับไปบ้าง จนทำให้ลืมตัวเลยว่า เธอคนนี้เป็นผญ.ที่เพื่อนสนิทเราแอบชอบอยู่
.
.
คุยกันบ่อยๆก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น แต่ใจผมก็ยังไม่คิดอะไรไปไกลครับ เพราะเหมือนเธอก็มีคนที่ชอบอยู่แล้ว ผมแค่ตอบไปตามประสาผู้ชาย หยอกล้อเล่นกันกันปกติ แต่จริงๆก็มีปลื้มๆเธอนะน่ารักดี แถมคุยกันแทบทุกวัน เรียกได้ว่า เป็นเพื่อนผญ.อีกคนที่คุยสนุกเลย
.
.
จนมาวันหนึ่ง วันที่ผมเริ่มมีใจ เธอดันมาขอผมเป็นแฟนสะงั้น ซึ่งก็สรุปง่ายๆเลยครับ ผมตกลงคบกับเธอ ในช่วงที่จะเปิดเทอมพอดี
.
.
คราวนี้ ความกลุ้มใจตกอยู่ที่ผมเต็มๆ ผมคิดอยู่เสมอว่า ถ้าเพื่อนสนิทผมรู้ว่าเราคบกันมันคงเสียใจมากๆ และผมเองก็กลัวเสียเพื่อนที่สุด ผมโคตรๆๆๆๆๆกังวลเลยตอนนั้น
แต่ทำไงได้ใจ
ก็ดันเผลอหลงรักเธออย่างจังๆ เพราะ เธอน่ารักจริงๆ ตราบจนทุกวันนี้ แม้จะผ่านมา10ปีแล้วก็ยังน่ารักสำหรับผม ที่สำคัญ "เธอคือแฟนคนแรกของผม"
.
.
มีครั้งหนึ่ง เกือบจะโป๊ะแตก เมื่อเพื่อนๆ แฟนผมที่ รร.ที่เล่นHi5 แล้วมันเห็นว่าผมคบกับเธอ มันก็เริ่มแซว ๆ สเตตัสที่ผมตั้ง เช่น ชื่อผมกับชื่อผญ. จะรักกันตลอดไป
.
.
คราวนี้เพื่อนสนิทผมมันก็สงสัย ทำหน้า งงๆ เริ่มมองหน้าผม แต่ผมก็เงียบๆเบี่ยงไปเรื่องอื่นบ้าง เพราะเชื่อว่ายังไง มันก็ไม่เข้าใจ เพราะมันไม่เล่นออนไลน์ไม่เป็น
.
.
ผมไม่เคยคิดว่า เพื่อนผมโง่
ผมมีแต่ความรู้สึกผิดและเสียใจอยู่เต็มอก และกังวล อยู่ทุกเวลา
.
.
จนในที่สุด ผมก็ตัดสินใจว่า ผมจะไปบอกความจริงกับเพื่อนสนิทตรงๆให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย เป็นไงช่างมัน อย่างน้อยๆ เราได้สบายใจ และไม่ต้องปิดบังใครอีก
.
.
ผมบอกความจริงกับมัน ในวันที่ดูดหรี่ในห้องน้ำ รร. กันอยู่สองคน ภาพวันนั้นมันอย่างกับในละคร
" เพื่อนน...กูคบกับ ผู้หญิงที่ชอบอยู่วะ กูขอโทดด" (ผมบอกเป็นชื่อของเธอไป)
บุหรี่ที่พึ่งจุดดูด ก็ร่วงออกจากมือเพื่อนผมทันที สิ่งที่ผมสัมผัสได้ มันนิ่ง มันช้อตไปหมด มันลุกหนีไปจากผม และวิ่งขึ้นไปต่อยกระดานดำในห้องเรียนอยู่หลายหมัด ผมตามไปติดๆ และก็ห้ามมันไว้ ตอนนั้นผมน้ำตาไหล แต่ไม่ถึงกับร้องไห้ ได้แต่ขอโทษๆๆมันอย่างเดียว
.
.
นับตั้งแต่วันนั้น ผมก็คบกับเธอมาโดยตลอดเป็นระยะเวลา 8 เดือน แน่นอนครับ รักมากๆแฟนคนแรก ผูกพันทุกอย่าง แต่ก็มาเลิกกันเพราะย้าย รร. เธอเป็นแฟนคนแรกของผม เป็นความทรงจำที่ดีถึงทุกวันนี้ก็จริง
แต่ผมว่า ผทก็โชคดีมากกว่าอะไร เพราะปัจจุบันผมก็ยังคงคบกับเพื่อนของผมมาจนถึงเป็นเวลา10ปีแล้ว แม้จะแย่งมา แต่เราไม่แตกหักกันเพราะผญ.
สุดท้ายสิ่งที่ผมอยากบอก คิดจะจีบใคร ให้จีบเองเลยครับ อย่าไปไว้ใจให้ใครไปเป็นแม่สื่อ หรือ พ่อสื่อ โดยเด็ดขาดด!! แม้แต้เพื่อนรักของคุณเองก็ห้ามเลยเด็ดขาด!!
แฟนคนแรกของผม คือ ผญ.ที่เพื่อนรักแอบชอบ ใครเคยเป็นหรือผ่านเหตุการณ์แบบนี้บ้าง??
พอดีไปเจอกระทู้ที่เกี่ยวกับแฟนเพื่อน แต่ละเรื่องรุนแรงเหลือเกิน ซึ่งผมเองก็เคยนะ มันเป็นตราบาปถึงทุกวันนี้
แต่เราไม่ถึงขั้นมีอะไรกัน แค่ได้มาเป็นแฟนกัน
.
.
.
ย้อนกลับไปตอนอายุ15 เหตุการณ์เริ่มจาก ที่ผมต้องไปเป็นพ่อสื่อให้เพื่อน เนื่องด้วยเพื่อนแอบชอบ ผญ.คนนึง ซึ่งผมก็พอรู้จักบ้างนิดน่อย
.
.
เจตนาของผมตอนนั้น คือ อยากติดต่อให้เพื่อน อยากให้ผญ.เห็นความดีของเพื่อนเรา ว่ามันชอบเธอจริงๆ
.
.
ผมคุยกับเธอ ช่วงปิดเทอมใหญ่ ด้วยโปรแกรมMsn และHi5 (เก่ามากกแต่ยุคนั้นมาแรงครับวัยรุ่นนิยมชมชอบมากๆ)
และช่วงนั้นเองเพื่อนผมมันก็ยังไม่เข้าถึงเทคโนโลยีมากเท่าไหร่นัก ผมจึงต้องทำการติดต่อให้ และเพื่อนผม มันก็ให้ผมเป็นคนช่วยสื่อให้มันอีกแรงครับ
.
.
แรกๆก็ไม่เท่าไหร่ครับ ผมก็ถาม ทำไมเธอไม่ชอบเพื่อนเราหรอ นู้นนี้ มันดีนะ มันจริงใจ บอกไปตามประสา คนรักเพื่อน
ซึ่งผญ.ก็บอกตรงๆว่า เธอไม่ชอบเพื่อนผม ประมานนั้น ครับ
.
.
ถามบ่อยๆ เธอก็คงรำคาน และตัวเราก็รู้คำตอบที่ชัดเจนแน่หละว่า เธอไม่ชอบเพื่อนผมชัวร์ ๆ แต่ผมเองก็ยังไม่อยากที่จะบอกเพื่อนครับ อยากให้มันไปจีบด้วยตัวมันเองอีกทีตอนเปิดเทอม ของแบบนี้มันไม่แน่ไม่นอน
.
.
จากนั้น เธอกับผม เราก็พอคุยกันบ้าง มีปรึกษากันนิดน่อย ตามประสาคนเล่นแชท คุปเรื่อยย
.
.
มารู้ตัวอีกทีไม่ทราบว่าตอนไหน แต่ก็พอจำได้ว่า เหมือนเธอจะเริ่มหยอดผม เช่น ถ้าเป็นเพื่อนนายเราไม่คุย แต่ถ้าเป็นนายเราคุยได้ทั้งวัน รวมไปถึงประโยค เธอกินข้าวยัง ทำไรอยู่ นอนห่มผ้าด้วยนะ หนักหน่อย ก็บอกคิดถึงผม ฝันดีที่รัก เป็นต้น
.
.
ตอนนั้นตัวผมเองก็ไม่เคยมีแฟนมาก่อน แล้วพอมีผญ.มาคุยด้วยแบบนี้ แน่นอนครับ หวั่นไหว บางทีก็มีหยอดกลับไปบ้าง จนทำให้ลืมตัวเลยว่า เธอคนนี้เป็นผญ.ที่เพื่อนสนิทเราแอบชอบอยู่
.
.
คุยกันบ่อยๆก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น แต่ใจผมก็ยังไม่คิดอะไรไปไกลครับ เพราะเหมือนเธอก็มีคนที่ชอบอยู่แล้ว ผมแค่ตอบไปตามประสาผู้ชาย หยอกล้อเล่นกันกันปกติ แต่จริงๆก็มีปลื้มๆเธอนะน่ารักดี แถมคุยกันแทบทุกวัน เรียกได้ว่า เป็นเพื่อนผญ.อีกคนที่คุยสนุกเลย
.
.
จนมาวันหนึ่ง วันที่ผมเริ่มมีใจ เธอดันมาขอผมเป็นแฟนสะงั้น ซึ่งก็สรุปง่ายๆเลยครับ ผมตกลงคบกับเธอ ในช่วงที่จะเปิดเทอมพอดี
.
.
คราวนี้ ความกลุ้มใจตกอยู่ที่ผมเต็มๆ ผมคิดอยู่เสมอว่า ถ้าเพื่อนสนิทผมรู้ว่าเราคบกันมันคงเสียใจมากๆ และผมเองก็กลัวเสียเพื่อนที่สุด ผมโคตรๆๆๆๆๆกังวลเลยตอนนั้น
แต่ทำไงได้ใจก็ดันเผลอหลงรักเธออย่างจังๆ เพราะ เธอน่ารักจริงๆ ตราบจนทุกวันนี้ แม้จะผ่านมา10ปีแล้วก็ยังน่ารักสำหรับผม ที่สำคัญ "เธอคือแฟนคนแรกของผม"
.
.
มีครั้งหนึ่ง เกือบจะโป๊ะแตก เมื่อเพื่อนๆ แฟนผมที่ รร.ที่เล่นHi5 แล้วมันเห็นว่าผมคบกับเธอ มันก็เริ่มแซว ๆ สเตตัสที่ผมตั้ง เช่น ชื่อผมกับชื่อผญ. จะรักกันตลอดไป
.
.
คราวนี้เพื่อนสนิทผมมันก็สงสัย ทำหน้า งงๆ เริ่มมองหน้าผม แต่ผมก็เงียบๆเบี่ยงไปเรื่องอื่นบ้าง เพราะเชื่อว่ายังไง มันก็ไม่เข้าใจ เพราะมันไม่เล่นออนไลน์ไม่เป็น
.
.
ผมไม่เคยคิดว่า เพื่อนผมโง่
ผมมีแต่ความรู้สึกผิดและเสียใจอยู่เต็มอก และกังวล อยู่ทุกเวลา
.
.
จนในที่สุด ผมก็ตัดสินใจว่า ผมจะไปบอกความจริงกับเพื่อนสนิทตรงๆให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย เป็นไงช่างมัน อย่างน้อยๆ เราได้สบายใจ และไม่ต้องปิดบังใครอีก
.
.
ผมบอกความจริงกับมัน ในวันที่ดูดหรี่ในห้องน้ำ รร. กันอยู่สองคน ภาพวันนั้นมันอย่างกับในละคร
" เพื่อนน...กูคบกับ ผู้หญิงที่ชอบอยู่วะ กูขอโทดด" (ผมบอกเป็นชื่อของเธอไป)
บุหรี่ที่พึ่งจุดดูด ก็ร่วงออกจากมือเพื่อนผมทันที สิ่งที่ผมสัมผัสได้ มันนิ่ง มันช้อตไปหมด มันลุกหนีไปจากผม และวิ่งขึ้นไปต่อยกระดานดำในห้องเรียนอยู่หลายหมัด ผมตามไปติดๆ และก็ห้ามมันไว้ ตอนนั้นผมน้ำตาไหล แต่ไม่ถึงกับร้องไห้ ได้แต่ขอโทษๆๆมันอย่างเดียว
.
.
นับตั้งแต่วันนั้น ผมก็คบกับเธอมาโดยตลอดเป็นระยะเวลา 8 เดือน แน่นอนครับ รักมากๆแฟนคนแรก ผูกพันทุกอย่าง แต่ก็มาเลิกกันเพราะย้าย รร. เธอเป็นแฟนคนแรกของผม เป็นความทรงจำที่ดีถึงทุกวันนี้ก็จริง
แต่ผมว่า ผทก็โชคดีมากกว่าอะไร เพราะปัจจุบันผมก็ยังคงคบกับเพื่อนของผมมาจนถึงเป็นเวลา10ปีแล้ว แม้จะแย่งมา แต่เราไม่แตกหักกันเพราะผญ.
สุดท้ายสิ่งที่ผมอยากบอก คิดจะจีบใคร ให้จีบเองเลยครับ อย่าไปไว้ใจให้ใครไปเป็นแม่สื่อ หรือ พ่อสื่อ โดยเด็ดขาดด!! แม้แต้เพื่อนรักของคุณเองก็ห้ามเลยเด็ดขาด!!