ตอนนี้เราอยู่ม.5 โรงเรียนประจำจังหวัดเเห่งหนึ่งในตัวเมืองบุรีรัมย์
ชื่อสมมติของเราคือวาฬล่ะกันนะเกริ่นนำ... คืองี้ เรื่องมันมีอยู่ว่า เราชอบเพื่อนคนนึงในห้องเดียวกันน เทอเป็นคนนิ่งๆใส่เเว่นสูงๆ คือเราชอบเขาตั้งเเต่เข้าม.4มาใหม่ๆเเล้วนะ เเล้วก็เริ่มมาชอบจริงจังในตอนม.4เทอม2 ตอนนั้นโรงเรียนมีงานไรซักอย่างนี่เเหละ เเล้วทางวงดนตรีโรงเรียนก็มาเล่นบนเวที เราก็ไปยืนโดดหน้าเวทีกับเพื่อน5555เเล้วอยู่ดีๆเทอก็มาอยู่ใกล้ๆเรา เเล้วเราก็กอดคอกัน โดดอยู่หน้าเวที(สนุกมากกก55) เราเเอบมองหน้าเทอ//เทอยิ้มน่ารักมากก เหมือนเราจะโดนตกตอนนั้น ใจเราเต้นตุบๆตับๆเลยล่ะ จนกระทั่งเรากลับมาบ้าน เราก็เอ๋อเลย เขิน ยิ้มตั้งเเต่ตอนขึ้นรถกลับบ้าน เดินก็ยิ้ม เเม่เรียกกินข้าวก็ยิ้ม555จนเช้าวันถัดมา เป็นวันเศาร์ เราก็จับมือถือ เเล้วก็เห็นเขาออนเเมสเสดอยู่ เราอยากทักไปมากก เเต่ก็ทำได้เเค่กดเข้าๆออกๆไม่กล้าทักไป5555 เเปลกใจมาก อีกประมาณ3นาทีเขาก็ทักมา เเล้วเราก็คุยกัน นิดหน่อย...เขินนนน55555หลังจากนั้นเวลาไปโรงเรียนเราก็เริ่มเเกล้งกัน ฮรุกกกก เขินมากเวลาได้เเตะเนื้อต้องตัวเขาาได้อยู่ใกล้ๆถึงเเม้จะเป็นรูปเเบบเเตะเนื้อต้องตัวในver.ตบตีกันก็เถอะ5555ล่ะก็มาถึงวันซ้อมปัจฉิมพี่ม.6 มันก็ยืนข้างเราเเล้วก็ร้องเพลงกับเรา ตอนได้กอดคอบูมเพลง โครตฟินเลยย เเต่จะเกินหน้าเกินตาไม่ได้ ตอนกอดคอเราก็ชอบกดคอเเกล้งมันเพื่อไม่ให้ตัวเองเขินเกร็งเกินไป อ่ะ มาถึงตอนขึ้นม.5กัน เราว่ามันเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เปิดเทอมมาเราได้อยู่ใกล้ชิดกันบ่อยมากขึ้น มันเริ่มเข้ามาใกล้ เข้ามาเเกล้งเรามากขึ้น เเละก็เกิดสิ่งฟินๆขึ้นทุกวันน^^ไม่ว่าจะเป็นตอนนั้น ตอนที่เราทักเเชทไปหามันเเต่มันไม่ตอบ ล่ะตอนเช้ามันก็มาบอกกับเราว่า เอ้อเนี้ย ขอโทษนะที่เค้าลืมตอบเเชทอ่ะ คือมันดูเป็นคำธรรมดานะ เเต่สำหรับเรามันคือความใส่ใจเล็กๆน้อยๆอ่ะ น่ารักดี ล่ะเราก็ไปเรียนพิเศษที่เดียวกัน นั่งข้างกัน มันก็เเกล้งทุกคาบอ่ะ เเล้วก็เริ่มเเกล้งกันหนักขึ้นทุกวัน...จนวันนึงเราเผลอเเกล้งมัน น่าจะเเรงไปมั้ง วันต่อมามันไม่คุยด้วยเลย เเล้วเราก็เลยไม่คุยเหมือนกัน ล่ะเพื่อนเราก็ถามสองคนนี้เป็นไรกันอ่ะ เราก็ปากเเข็ง ไม่พูด เกลียดตัวเองตอนนั้นมากก ก็คืองอนเขาที่ไม่พูดกับเราทั้งๆที่เราผิด555 ล่ะเเบบเวลาเจอเขานั่งอยู่ตรงทางเดินที่เราจะเดินผ่าน เราก็เเกล้งทำเป็นก้มหน้า เเล้วไม่สนใจ 555เเต่จบสวยนะ สึดท้ายเขามาง้อเรา เเล้วมีคำหนึ่งที่ประทับใจมากก คือเขาพูดว่า เราอ่ะงอนเป็นเด็กไปได้ กรี้ดดดดดดน่ารักมากกกกก555ไปๆมาๆก็กลับมาเเกล้งกันเหมือนเดิมจนกระทั่ง...เดือนก่อนสอบสดๆร้อนๆนี่เองง คือเอางี้นะ คือเราก็ไม่ได้ชอบมันคนเดียว...คือเราก็คุยกับพี่ผญ.ในรร.คนนึงอยู่~เเต่ก็คุยกันหลายเดือนล่ะ เเต่ๆๆๆเรายอมรับนะว่าเคยชอบ เเต่ตอนนี้เราไม่ชอบเเล้ววว เราชอบซันมากกว่าา^^ล่ะช่วงนั้นเราเลิกคุยกับพี่เขาา เเล้วเราก็เฮิร์ทอ่ะร้องไห้เป็นอาทิตย์(เคยมีครั้งนึงที่เรานั่งคนเดียวเเล้วมันมากวนเราเรื่องพี่เขาจนเราร้องอ่ะ โกดมันมากกก555) เออเข้าเรื่องกันนะหละงจากที่เราเฮิร์ทจากพี่เขา เราหายดีเเล้ว...เรื่องนี้ก็เริ่มขึ้น คืองี้...(ขอเเทนมันว่าซันนะ) วันนั้นเราเรียนเคมีกายภาพ ล่ะซันนั่งหลังเรา เราก็เเปลกใจว่าทำไมซันนไม่เเกล้งเรา ปกติถ้าเราเดินเข้ามา ซันจะด่าเรา เเต่พอเราเห็นมันไม่ด่า เราก็เลยเฉยๆ ไม่หันไปคุยด้วย...จนเรียนเสร็จ ตอนกำลังเดินไปเรียนวิชาต่อไป ซันก็นั่งอยู่ล่างทางเดิน เราก็เดินลงบรรไดมาเจอซัน(ปัญหาเรื่องเพื่อน)ซันก็ถามเราเรื่อง...ปัญหาเรื่องเพื่อน...ล่ะซันก็ทำหน้านิ่งๆ//น่ากัวมากกใจเราตุบตับๆเลยล่ะเราก็เลยหน้านิ่งใส่ซัน มองหน้าซัน เเล้วซันก็ถามว่ามองทำไม เราก็ทำหน้านิ่งเเล้วพูดไปว่า ป่าวเเล้วมันก็พูดคำที่เกี่ยวกับปัญหาเรื่องเพื่อนอ่ะ เเล้วเราก็เลยโมโหซัน เดินไปนั่งศาลา เเล้วซันก็เดินมานั่งด้วย เเล้วศาลานั้นก็เกิดรังสีอำมหิตเเผ่มาจากตัวเราเเละตัวซัน ทำให้เพื่อนซันอีกคน เเละเพื่อนเราอีกคนก็เกร็งไปด้วย (เพื่อนเราอีกคนก็โกธรซันที่พูดเเบบนั้นเหมือนกันนะ) เเละเราก็เดินไปโรงอาหาร พอถึงก็เเยกกันนั่งคนล่ะโต๊ะ เเล้วเราก็ไม่คุยกันอีก เราโมโหมากกวันนั้น พอวัดถัดมา เราก็ไอด้นเเคร์อ่ะ พอผ่านไป3วัน จากที่เคยนั่งเล่นที่โดมด้วยกัน ก็ไม่มีอีกเเล้วค่ะ!! นั่งเเยกกัน พอวันที่4,5,6เราคิดถึงมัน...เเต่ก็ยังโกธรพยายามบอกตัวเองว่า อย่า!!ไป!!คิดถึงซัน!!! เเล้วเราก็ฝันเห็นซันติดต่อกันหลายวันมากกก จนกระทั่ง...มาถึงวันครบรอบที่ทะเลาะกัน1อาทิตย์ที่ไม่ได้คุยกันเลยยย...วันนั้นเป็นวันเรียนพิเศษที่เราเรียนที่เดียวกัน ล่ะเวลาไปเราจะไปกับเพื่อน หรือไม่ก็ซัน เพื่อนซัน วันนั้เราเเคปเเชทซัน เเล้วปิดชื่อปิดโปรไฟล์มัน เหลือเเค่สติกเกอร์อันเดียว ล่ะอยู่ๆเพื่อนมันก็ตอบกลับสตอรี่เราว่า เเน๊ๆใครอ่ะ เราก็รู้ทันทีเลยว่ามันส่องเฟสเราผ่านเพื่อนมัน เเละเราก็รู้นานเเล้ว เพราะ เพื่อนมันไม่เคยมาดูตอรี่เราเลย เเต่พอวันทะเลาะกัน ทำไมถึงมาดูตอรี่ชั้นนนน!!!พวกเเกกมันสายสืบบ ล่ะตอนที่จะไปเรียนพิเศษเว้ย เพื่อนมันก็มาถามว่าจะไปตอนไหนนน จะไปยังง จะได้ไปด้วยกัน(ปกติเราจะไปกับเพื่อนมัน)เราก็อือ ไปตอนไหนก็ได้ เเต่ซันซึ่งปกติจะไปกับเพื่อนมัน ซันก็ก็พูดขึ้นว่า วันนี้เค้าไม่ไปนะ(ปกติมันไม่เคยขาดเรียนนน) เเล้วก็เดินหน้านิ่งกลับบ้าน พอซันเดินไป เพื่อนซันก็ถามเราว่า พวกเป็นไรกัน ไมไม่คุยกัน เราก็ปากเเข็งว่า ป๊าว ไม่ได้เป็นไร๊ ล่ะเพื่อนซันก็ทำสายตาประมาณว่า ใช่หร๊ออเเกกก ล่ะเพื่อนซันก็พูดว่าเเชทที่ลงตอรี่อ่ะ เเชทซันป่าวว เราก็เออ รู้ได้ไง ล่ะเพื่อนซันก็เล่าว่ามันมาให้กูกดดูตอรี่ตลอดเลยนะ ล่ะมันก็ถามพวกกูตลอดเลยว่าเมื่อไหร่จะคุยกับซันซักที ล่ะตอนที่มันพูดคำนั้นออกมาอ่ะหลังจากนั้นมันก็เอาเเต่ถามว่าพูดเเรงไปป่าวๆๆๆกับพวกกูทุกวันเลยนะ พอเราได้ยินเเบบนั้น เราก็เอ้ออ ยิ้มดิค้าบบบ ไม่ปากเเข็งล่ะ ก็เราคิดถึงเเกเหมือนกันนะ คิดว่าเเกจะไม่ใยดีกับเราอีกล่ะ เราอยากเเกล้งเเกอยากด่าทุกวันเลยรู้มั้ย คิดมากจนสมองเเทบจะระเบิดออกมาอยู่เเล้วนะ เเล้วเราก็ยิ้มทั้งวัน5555ดีใจ5555 ตอนไปเรียนพิเศษเพื่อนซันก็ประมาณว่า เหมือนจะรู้เเล้วนะว่าเราชอบซันอ่ะ เเบบตอนนั้นเราดีใจมีความสุขเกินหน้าเกินตาอ่ะ5555ล่ะเพื่อนซันก็ เเน๊ เเซววว5555จนวันต่อมา คาบไทย เราก็พยายามเลี่ยงไม่เจอหน้ามันทั้งๆที่คิดถึงเป็นบ้าเเต่ก็นั่นเเหละถ้าเจอเราคงรักษาอาการไม่ไหวเเน่ๆ เเละก็เป็นไปตามที่คาด เราเดินขึ้นมา เเละมันก็เดินมาทางอีกฝั่งพอดี...เเละเราก็...หุบยิ้มไม่ได้!!!พยายามเก๊กเเล้ว เเต่ทำไม่ได้จริงๆ!!!ล่ะเพื่อนมันก็ประมาณพูดกับซันว่า นั่นๆมันยิ้มเเล้วว เขินอ่ะดิ เราก็ได้เเต่ก้มหน้าเเล้วพูดในใจว่า ไอ่เห้ยยยย ตรูได้ยินนะเฟ้ยยย เเล้วเราก็ทำเป็นหาเพื่อนมาคุยเเล้วก็หัวเราะกลบเกลื่อน5555จนเข้าไปในห้อง เราก็นั่งลง อยู่ดีๆมันก็มานั่งหลังเรา เเล้วเราก็ได้ยินเพื่อนซันพูดว่า ร้ายไม่เบาเลยนะ ล่ะอาจารย์ก็เอากระดาษมาให้ เเล้วเราต้องส่งไปด้านหลัง เราก็ ฟ้าคคคคล่ะ...เลยเก๊กหน้า3วิ เเล้วกลั้นใจหันหน้ายื่นกระดาษให้ซัน พอมองหน้า...หน้าก็หุบยิ้มไม่ได้ มันก็ยิ้มเหมือนกัน เเต่หน้าซันดูเเดงๆ ทั้งๆที่อากาศไม่ร้อนนะ กรี้ดดดด อย่ามาทำให้เราคิดดิซันน (ลืมบอก มันก็รู้เหมือนกันนะว่าเราชอบผญ.) เจอพอออกจากห้อง มันก็ออกมาตามเรา เเล้วก็...ถามว่า..ทำไมไม่คุยกับกู บลาๆ เราโครตเขินอ่ะ เเล้วก็มองหน้ากันเเล้วก็ยิ้ม มันก็ถามว่ามองอะไร เเล้วก็ยิ้มจนตอนเที่ยงมันก็เอ่ยปากชวนเราไปกินข้าว เราก็ไปกิน...ล่ะเรากผ้นั่งโต๊ะเดียวกัน ล่ะมันก็นั่งตรงข้ามเรา (คิดในใจ ไอ่บ้าาาเเล้วตรูจะกินข้าวลงป่ะเนี้ยยย)เราก็สั่งก๋วยเตี๋ยวร้านเดียวกันมากิน ล่ะมีโมเม้นนึงที่เรากินก๋วยเตี๋ยวล่ะค่อยๆเฟลือบมองหน้ามันเเล้วคิดในใจว่าทำไมน่ารักเเบบนี้นะ เเล้วก็ค่อยๆเงยขึ้น เเละเห็นว่ามันก็มองเราอยู่ล ะซันก็ถามว่า มองไรร(ยิ้มๆ)5555ป๊าววว ถถถ ล่ะมันก็กินเตี๋ยวต่อเเล้วเราก็มองไปที่เพื่อนซัน ล่ะเราก็เลยถามเพื่อนซันว่ามองไร เพื่อนซันก็พูดเเบบยิ้มๆว่า มองมิตรภาพพพพวกไง555ซักพักเพื่อนซันก็ทักเรากะว่า ทำไมกินน้อยจังอ่ะ เกร็งไรรึป่าววว เราก็เขินเเล้วรีบเดินไปห้องน้ำกับเพื่อนเรา555 พอไปเรียนคาบบ่าย ซันก็ซื้อโตเกียวมาฝาก เเต่เราไม่กิน เพราะเขิน555 มันมานั่งหลังเราอีกเเล้วว ล่ะก็วันศุกร์สุดสัปดาห์ก็จบลงเเบบเเฮปปี้ๆ555 เเล้วต่อมามันก็เริ่มทำให้เรารู้สึกมากขึ้นทุก โดยที่เราก็ไม่เเน่ใจ 1.วันนั้นวันที่เราขึ้นประชุม ล่ะเรากับซันกับเพื่อนซันก็มานั่งล่ะเพื่อนซันก็เริ่มพูดเรื่อง18+ซึ่งตอนเเรกซันก็พูด18+อยู่นะ เเต่เหมือนนางเห็นเราเงียบๆอยู่ดีๆนางก็บอกเพื่อนว่าเออเนี่ย นางก็ไม่ชอบเรื่องเเบบนี้เฟมือนกันนะ (ตามความรู้สึกเราก็เหมือนว่า เราไม่ชอบเรื่องเเบบนี้ นางก็เลย ไม่ชอบด้วย555)2.ตอนไปเรียนพิเศษ เรามีความรู้สึกว่าซันเริ่มเอนตัวมาใกล้ๆเรา เวลาเราเขียนอยู่ ซันก็ชอบเนียนเอาเเขนซันมาโดนเเขนเราอ่ะ(เราว่าเราไม่ได้คิดไปเองนะ)3.เราว่าช่วงนี้ซันจ้องตาเรา มองเราบ่อยขึ้น4.ซันมันเเเกล้งเรามากขึ้นเพิ่มเติมคือซันมันหน้าเเดง เเละรอยยิ้มสดใสนั่น!!มันอะไรกันนอ้ากกกก!!5.เพื่อนซันพูดเเซวซันบ่อย เรารู้สึกได้นะ ว่าพูดถึงซันกับเราจริงๆ 6.เราเองก็ฝันถึงซันบ่อย 7.ซันมาอยู่ใกล้เราบ่อยๆ
ทั้งหมดนี้คือโมเม้นที่เราชอบมากๆ นึกขึ้นทีไร เขินตีตัวเองทุกทีเลยยย เราอยากรู้ว่า จริงๆเเล้วซันคิดยังไงกับเรา เราไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย เราก็อยากจะสารภาพซันว่าชอบจริงๆเเล้วนะ อยากอยู่ใกล้ๆอยากจับซันมาเป็นเเฟนจริงๆเเล้วนะ ทุกคนนนน อันนี้คือเรื่องจริงเหตุการณ์จริง เราไม่ได้โมเม หรือเกริ่นนิยายเเต่อย่างใดนะ เราอยากรู้เเค่ว่า เรื่องทั้งหมดนี้เราคิดไปเองหรือเปล่า เราพอจะมีสิทธิ์เป็นมากกว่าเพื่อนกับซันหรือเปล่าถ้าสารภาพรักออกไป เเล้วเราควรสารภาพรักกับเขายังไง!!
สุดท้ายนี้ ขอบคุณสำหรับคนที่ตาเเข็งที่อุสาห์กดเข้ามาอ่านจนจบเเละคอมเม้นเเนะนำนะคะ~♡
เเอบชอบเพื่อนผู้หญิงด้วยกันค่ะ เเต่ไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงกับเรา;-;
ชื่อสมมติของเราคือวาฬล่ะกันนะเกริ่นนำ... คืองี้ เรื่องมันมีอยู่ว่า เราชอบเพื่อนคนนึงในห้องเดียวกันน เทอเป็นคนนิ่งๆใส่เเว่นสูงๆ คือเราชอบเขาตั้งเเต่เข้าม.4มาใหม่ๆเเล้วนะ เเล้วก็เริ่มมาชอบจริงจังในตอนม.4เทอม2 ตอนนั้นโรงเรียนมีงานไรซักอย่างนี่เเหละ เเล้วทางวงดนตรีโรงเรียนก็มาเล่นบนเวที เราก็ไปยืนโดดหน้าเวทีกับเพื่อน5555เเล้วอยู่ดีๆเทอก็มาอยู่ใกล้ๆเรา เเล้วเราก็กอดคอกัน โดดอยู่หน้าเวที(สนุกมากกก55) เราเเอบมองหน้าเทอ//เทอยิ้มน่ารักมากก เหมือนเราจะโดนตกตอนนั้น ใจเราเต้นตุบๆตับๆเลยล่ะ จนกระทั่งเรากลับมาบ้าน เราก็เอ๋อเลย เขิน ยิ้มตั้งเเต่ตอนขึ้นรถกลับบ้าน เดินก็ยิ้ม เเม่เรียกกินข้าวก็ยิ้ม555จนเช้าวันถัดมา เป็นวันเศาร์ เราก็จับมือถือ เเล้วก็เห็นเขาออนเเมสเสดอยู่ เราอยากทักไปมากก เเต่ก็ทำได้เเค่กดเข้าๆออกๆไม่กล้าทักไป5555 เเปลกใจมาก อีกประมาณ3นาทีเขาก็ทักมา เเล้วเราก็คุยกัน นิดหน่อย...เขินนนน55555หลังจากนั้นเวลาไปโรงเรียนเราก็เริ่มเเกล้งกัน ฮรุกกกก เขินมากเวลาได้เเตะเนื้อต้องตัวเขาาได้อยู่ใกล้ๆถึงเเม้จะเป็นรูปเเบบเเตะเนื้อต้องตัวในver.ตบตีกันก็เถอะ5555ล่ะก็มาถึงวันซ้อมปัจฉิมพี่ม.6 มันก็ยืนข้างเราเเล้วก็ร้องเพลงกับเรา ตอนได้กอดคอบูมเพลง โครตฟินเลยย เเต่จะเกินหน้าเกินตาไม่ได้ ตอนกอดคอเราก็ชอบกดคอเเกล้งมันเพื่อไม่ให้ตัวเองเขินเกร็งเกินไป อ่ะ มาถึงตอนขึ้นม.5กัน เราว่ามันเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เปิดเทอมมาเราได้อยู่ใกล้ชิดกันบ่อยมากขึ้น มันเริ่มเข้ามาใกล้ เข้ามาเเกล้งเรามากขึ้น เเละก็เกิดสิ่งฟินๆขึ้นทุกวันน^^ไม่ว่าจะเป็นตอนนั้น ตอนที่เราทักเเชทไปหามันเเต่มันไม่ตอบ ล่ะตอนเช้ามันก็มาบอกกับเราว่า เอ้อเนี้ย ขอโทษนะที่เค้าลืมตอบเเชทอ่ะ คือมันดูเป็นคำธรรมดานะ เเต่สำหรับเรามันคือความใส่ใจเล็กๆน้อยๆอ่ะ น่ารักดี ล่ะเราก็ไปเรียนพิเศษที่เดียวกัน นั่งข้างกัน มันก็เเกล้งทุกคาบอ่ะ เเล้วก็เริ่มเเกล้งกันหนักขึ้นทุกวัน...จนวันนึงเราเผลอเเกล้งมัน น่าจะเเรงไปมั้ง วันต่อมามันไม่คุยด้วยเลย เเล้วเราก็เลยไม่คุยเหมือนกัน ล่ะเพื่อนเราก็ถามสองคนนี้เป็นไรกันอ่ะ เราก็ปากเเข็ง ไม่พูด เกลียดตัวเองตอนนั้นมากก ก็คืองอนเขาที่ไม่พูดกับเราทั้งๆที่เราผิด555 ล่ะเเบบเวลาเจอเขานั่งอยู่ตรงทางเดินที่เราจะเดินผ่าน เราก็เเกล้งทำเป็นก้มหน้า เเล้วไม่สนใจ 555เเต่จบสวยนะ สึดท้ายเขามาง้อเรา เเล้วมีคำหนึ่งที่ประทับใจมากก คือเขาพูดว่า เราอ่ะงอนเป็นเด็กไปได้ กรี้ดดดดดดน่ารักมากกกกก555ไปๆมาๆก็กลับมาเเกล้งกันเหมือนเดิมจนกระทั่ง...เดือนก่อนสอบสดๆร้อนๆนี่เองง คือเอางี้นะ คือเราก็ไม่ได้ชอบมันคนเดียว...คือเราก็คุยกับพี่ผญ.ในรร.คนนึงอยู่~เเต่ก็คุยกันหลายเดือนล่ะ เเต่ๆๆๆเรายอมรับนะว่าเคยชอบ เเต่ตอนนี้เราไม่ชอบเเล้ววว เราชอบซันมากกว่าา^^ล่ะช่วงนั้นเราเลิกคุยกับพี่เขาา เเล้วเราก็เฮิร์ทอ่ะร้องไห้เป็นอาทิตย์(เคยมีครั้งนึงที่เรานั่งคนเดียวเเล้วมันมากวนเราเรื่องพี่เขาจนเราร้องอ่ะ โกดมันมากกก555) เออเข้าเรื่องกันนะหละงจากที่เราเฮิร์ทจากพี่เขา เราหายดีเเล้ว...เรื่องนี้ก็เริ่มขึ้น คืองี้...(ขอเเทนมันว่าซันนะ) วันนั้นเราเรียนเคมีกายภาพ ล่ะซันนั่งหลังเรา เราก็เเปลกใจว่าทำไมซันนไม่เเกล้งเรา ปกติถ้าเราเดินเข้ามา ซันจะด่าเรา เเต่พอเราเห็นมันไม่ด่า เราก็เลยเฉยๆ ไม่หันไปคุยด้วย...จนเรียนเสร็จ ตอนกำลังเดินไปเรียนวิชาต่อไป ซันก็นั่งอยู่ล่างทางเดิน เราก็เดินลงบรรไดมาเจอซัน(ปัญหาเรื่องเพื่อน)ซันก็ถามเราเรื่อง...ปัญหาเรื่องเพื่อน...ล่ะซันก็ทำหน้านิ่งๆ//น่ากัวมากกใจเราตุบตับๆเลยล่ะเราก็เลยหน้านิ่งใส่ซัน มองหน้าซัน เเล้วซันก็ถามว่ามองทำไม เราก็ทำหน้านิ่งเเล้วพูดไปว่า ป่าวเเล้วมันก็พูดคำที่เกี่ยวกับปัญหาเรื่องเพื่อนอ่ะ เเล้วเราก็เลยโมโหซัน เดินไปนั่งศาลา เเล้วซันก็เดินมานั่งด้วย เเล้วศาลานั้นก็เกิดรังสีอำมหิตเเผ่มาจากตัวเราเเละตัวซัน ทำให้เพื่อนซันอีกคน เเละเพื่อนเราอีกคนก็เกร็งไปด้วย (เพื่อนเราอีกคนก็โกธรซันที่พูดเเบบนั้นเหมือนกันนะ) เเละเราก็เดินไปโรงอาหาร พอถึงก็เเยกกันนั่งคนล่ะโต๊ะ เเล้วเราก็ไม่คุยกันอีก เราโมโหมากกวันนั้น พอวัดถัดมา เราก็ไอด้นเเคร์อ่ะ พอผ่านไป3วัน จากที่เคยนั่งเล่นที่โดมด้วยกัน ก็ไม่มีอีกเเล้วค่ะ!! นั่งเเยกกัน พอวันที่4,5,6เราคิดถึงมัน...เเต่ก็ยังโกธรพยายามบอกตัวเองว่า อย่า!!ไป!!คิดถึงซัน!!! เเล้วเราก็ฝันเห็นซันติดต่อกันหลายวันมากกก จนกระทั่ง...มาถึงวันครบรอบที่ทะเลาะกัน1อาทิตย์ที่ไม่ได้คุยกันเลยยย...วันนั้นเป็นวันเรียนพิเศษที่เราเรียนที่เดียวกัน ล่ะเวลาไปเราจะไปกับเพื่อน หรือไม่ก็ซัน เพื่อนซัน วันนั้เราเเคปเเชทซัน เเล้วปิดชื่อปิดโปรไฟล์มัน เหลือเเค่สติกเกอร์อันเดียว ล่ะอยู่ๆเพื่อนมันก็ตอบกลับสตอรี่เราว่า เเน๊ๆใครอ่ะ เราก็รู้ทันทีเลยว่ามันส่องเฟสเราผ่านเพื่อนมัน เเละเราก็รู้นานเเล้ว เพราะ เพื่อนมันไม่เคยมาดูตอรี่เราเลย เเต่พอวันทะเลาะกัน ทำไมถึงมาดูตอรี่ชั้นนนน!!!พวกเเกกมันสายสืบบ ล่ะตอนที่จะไปเรียนพิเศษเว้ย เพื่อนมันก็มาถามว่าจะไปตอนไหนนน จะไปยังง จะได้ไปด้วยกัน(ปกติเราจะไปกับเพื่อนมัน)เราก็อือ ไปตอนไหนก็ได้ เเต่ซันซึ่งปกติจะไปกับเพื่อนมัน ซันก็ก็พูดขึ้นว่า วันนี้เค้าไม่ไปนะ(ปกติมันไม่เคยขาดเรียนนน) เเล้วก็เดินหน้านิ่งกลับบ้าน พอซันเดินไป เพื่อนซันก็ถามเราว่า พวกเป็นไรกัน ไมไม่คุยกัน เราก็ปากเเข็งว่า ป๊าว ไม่ได้เป็นไร๊ ล่ะเพื่อนซันก็ทำสายตาประมาณว่า ใช่หร๊ออเเกกก ล่ะเพื่อนซันก็พูดว่าเเชทที่ลงตอรี่อ่ะ เเชทซันป่าวว เราก็เออ รู้ได้ไง ล่ะเพื่อนซันก็เล่าว่ามันมาให้กูกดดูตอรี่ตลอดเลยนะ ล่ะมันก็ถามพวกกูตลอดเลยว่าเมื่อไหร่จะคุยกับซันซักที ล่ะตอนที่มันพูดคำนั้นออกมาอ่ะหลังจากนั้นมันก็เอาเเต่ถามว่าพูดเเรงไปป่าวๆๆๆกับพวกกูทุกวันเลยนะ พอเราได้ยินเเบบนั้น เราก็เอ้ออ ยิ้มดิค้าบบบ ไม่ปากเเข็งล่ะ ก็เราคิดถึงเเกเหมือนกันนะ คิดว่าเเกจะไม่ใยดีกับเราอีกล่ะ เราอยากเเกล้งเเกอยากด่าทุกวันเลยรู้มั้ย คิดมากจนสมองเเทบจะระเบิดออกมาอยู่เเล้วนะ เเล้วเราก็ยิ้มทั้งวัน5555ดีใจ5555 ตอนไปเรียนพิเศษเพื่อนซันก็ประมาณว่า เหมือนจะรู้เเล้วนะว่าเราชอบซันอ่ะ เเบบตอนนั้นเราดีใจมีความสุขเกินหน้าเกินตาอ่ะ5555ล่ะเพื่อนซันก็ เเน๊ เเซววว5555จนวันต่อมา คาบไทย เราก็พยายามเลี่ยงไม่เจอหน้ามันทั้งๆที่คิดถึงเป็นบ้าเเต่ก็นั่นเเหละถ้าเจอเราคงรักษาอาการไม่ไหวเเน่ๆ เเละก็เป็นไปตามที่คาด เราเดินขึ้นมา เเละมันก็เดินมาทางอีกฝั่งพอดี...เเละเราก็...หุบยิ้มไม่ได้!!!พยายามเก๊กเเล้ว เเต่ทำไม่ได้จริงๆ!!!ล่ะเพื่อนมันก็ประมาณพูดกับซันว่า นั่นๆมันยิ้มเเล้วว เขินอ่ะดิ เราก็ได้เเต่ก้มหน้าเเล้วพูดในใจว่า ไอ่เห้ยยยย ตรูได้ยินนะเฟ้ยยย เเล้วเราก็ทำเป็นหาเพื่อนมาคุยเเล้วก็หัวเราะกลบเกลื่อน5555จนเข้าไปในห้อง เราก็นั่งลง อยู่ดีๆมันก็มานั่งหลังเรา เเล้วเราก็ได้ยินเพื่อนซันพูดว่า ร้ายไม่เบาเลยนะ ล่ะอาจารย์ก็เอากระดาษมาให้ เเล้วเราต้องส่งไปด้านหลัง เราก็ ฟ้าคคคคล่ะ...เลยเก๊กหน้า3วิ เเล้วกลั้นใจหันหน้ายื่นกระดาษให้ซัน พอมองหน้า...หน้าก็หุบยิ้มไม่ได้ มันก็ยิ้มเหมือนกัน เเต่หน้าซันดูเเดงๆ ทั้งๆที่อากาศไม่ร้อนนะ กรี้ดดดด อย่ามาทำให้เราคิดดิซันน (ลืมบอก มันก็รู้เหมือนกันนะว่าเราชอบผญ.) เจอพอออกจากห้อง มันก็ออกมาตามเรา เเล้วก็...ถามว่า..ทำไมไม่คุยกับกู บลาๆ เราโครตเขินอ่ะ เเล้วก็มองหน้ากันเเล้วก็ยิ้ม มันก็ถามว่ามองอะไร เเล้วก็ยิ้มจนตอนเที่ยงมันก็เอ่ยปากชวนเราไปกินข้าว เราก็ไปกิน...ล่ะเรากผ้นั่งโต๊ะเดียวกัน ล่ะมันก็นั่งตรงข้ามเรา (คิดในใจ ไอ่บ้าาาเเล้วตรูจะกินข้าวลงป่ะเนี้ยยย)เราก็สั่งก๋วยเตี๋ยวร้านเดียวกันมากิน ล่ะมีโมเม้นนึงที่เรากินก๋วยเตี๋ยวล่ะค่อยๆเฟลือบมองหน้ามันเเล้วคิดในใจว่าทำไมน่ารักเเบบนี้นะ เเล้วก็ค่อยๆเงยขึ้น เเละเห็นว่ามันก็มองเราอยู่ล ะซันก็ถามว่า มองไรร(ยิ้มๆ)5555ป๊าววว ถถถ ล่ะมันก็กินเตี๋ยวต่อเเล้วเราก็มองไปที่เพื่อนซัน ล่ะเราก็เลยถามเพื่อนซันว่ามองไร เพื่อนซันก็พูดเเบบยิ้มๆว่า มองมิตรภาพพพพวกไง555ซักพักเพื่อนซันก็ทักเรากะว่า ทำไมกินน้อยจังอ่ะ เกร็งไรรึป่าววว เราก็เขินเเล้วรีบเดินไปห้องน้ำกับเพื่อนเรา555 พอไปเรียนคาบบ่าย ซันก็ซื้อโตเกียวมาฝาก เเต่เราไม่กิน เพราะเขิน555 มันมานั่งหลังเราอีกเเล้วว ล่ะก็วันศุกร์สุดสัปดาห์ก็จบลงเเบบเเฮปปี้ๆ555 เเล้วต่อมามันก็เริ่มทำให้เรารู้สึกมากขึ้นทุก โดยที่เราก็ไม่เเน่ใจ 1.วันนั้นวันที่เราขึ้นประชุม ล่ะเรากับซันกับเพื่อนซันก็มานั่งล่ะเพื่อนซันก็เริ่มพูดเรื่อง18+ซึ่งตอนเเรกซันก็พูด18+อยู่นะ เเต่เหมือนนางเห็นเราเงียบๆอยู่ดีๆนางก็บอกเพื่อนว่าเออเนี่ย นางก็ไม่ชอบเรื่องเเบบนี้เฟมือนกันนะ (ตามความรู้สึกเราก็เหมือนว่า เราไม่ชอบเรื่องเเบบนี้ นางก็เลย ไม่ชอบด้วย555)2.ตอนไปเรียนพิเศษ เรามีความรู้สึกว่าซันเริ่มเอนตัวมาใกล้ๆเรา เวลาเราเขียนอยู่ ซันก็ชอบเนียนเอาเเขนซันมาโดนเเขนเราอ่ะ(เราว่าเราไม่ได้คิดไปเองนะ)3.เราว่าช่วงนี้ซันจ้องตาเรา มองเราบ่อยขึ้น4.ซันมันเเเกล้งเรามากขึ้นเพิ่มเติมคือซันมันหน้าเเดง เเละรอยยิ้มสดใสนั่น!!มันอะไรกันนอ้ากกกก!!5.เพื่อนซันพูดเเซวซันบ่อย เรารู้สึกได้นะ ว่าพูดถึงซันกับเราจริงๆ 6.เราเองก็ฝันถึงซันบ่อย 7.ซันมาอยู่ใกล้เราบ่อยๆ
ทั้งหมดนี้คือโมเม้นที่เราชอบมากๆ นึกขึ้นทีไร เขินตีตัวเองทุกทีเลยยย เราอยากรู้ว่า จริงๆเเล้วซันคิดยังไงกับเรา เราไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย เราก็อยากจะสารภาพซันว่าชอบจริงๆเเล้วนะ อยากอยู่ใกล้ๆอยากจับซันมาเป็นเเฟนจริงๆเเล้วนะ ทุกคนนนน อันนี้คือเรื่องจริงเหตุการณ์จริง เราไม่ได้โมเม หรือเกริ่นนิยายเเต่อย่างใดนะ เราอยากรู้เเค่ว่า เรื่องทั้งหมดนี้เราคิดไปเองหรือเปล่า เราพอจะมีสิทธิ์เป็นมากกว่าเพื่อนกับซันหรือเปล่าถ้าสารภาพรักออกไป เเล้วเราควรสารภาพรักกับเขายังไง!!
สุดท้ายนี้ ขอบคุณสำหรับคนที่ตาเเข็งที่อุสาห์กดเข้ามาอ่านจนจบเเละคอมเม้นเเนะนำนะคะ~♡