คือเรามีปัญหากับที่บ้านเยอะมาก คนในบ้าน ชอบที่จะดุด่าเรา เราอายุ24 แล้วค่ะ แต่ว่า ทุกคนในบ้านยังดุด่าเราเหมือนเราเป็นเด็กๆ เราไม่มีคนที่จะคุยหรือปรึกษาด้วยได้เลย เราเคยเล่าปัญหาให้เพื่อนฟัง มันบ่อยเกินไปจนเราเกรงใจที่จะระบายกับเพื่อน เหมือนเคาอาศัยอยู่กับคนที่มีปัญหาโรคประสาท ถ้าวันไหนเราจะออกไปจ้างนอกกับเพื่อน เช่นไปเดินถนนคนเดิน หรือไปกินข้าวกับเพื่อน เราต้องขออนุญาตคนในบ้านล่วงหน้าเป็นวันๆ เราต้องทำกับข้าวเตรียมไว้ตั้งแต่บ่าย เราถึงจะออกไปได้ในตอนเย็น บางครั้งพอเขารุ้ว่าเรามีนัดกัยเพื่อนเ เขาก็จะเริ่มบ่น เริ่มหาเรื่องมาด่าเรา จนช่วงหลังเพื่อนๆแถวบ้านไม่ค่อยมาชวนเราไปไหนมาไหนแล้วค่ะ เพื่อนจะรู้ว่าที่บ้านเราชอบเป็นแบยนี้ จนเพื่อนเราเคยถาม ว่า ทนอยู่แบบนี้ได้อย่างไร เราก็ได้แต่ยิ้ม เรามีหน้าที่ประจำค่ะ คือ ล้างจาน ทำงานย้านนิดหน่อย และทำกับข้าวเย้น แต่ ว่า เราจะชอบโดนด่าว่า ขี้เกียด ทำไม่เรียบร้อย เราโดนแบบนี้มาตลอดชีวิตเรา ซึ่งเราก้ทำดีแล้วนะคะ แต่คงยังไม่พอใจ เราเล่นโทรศัพท์เราก็จะโดนด่า โดนว่า โอเคที่เราพูดมาทั้งหมด ทุกคน คงคิดว่าเราสมควรโดน แต่ที่เราจะมาบอกคือ เราโดนจน เราไม่อยากจะทนแล้วค่ะ  โดนด่าคำหยาบ เช่น อีเชี้ย  อกตัญญู เนรคุณ เราโดนหมดค่ะ โดนแม้กระทั่ง เลือดชัว ลูกไม่มีแม่ ใช่ค่ะ เราไม่มีแม่ แม่เราเสียไปหลายปีแล้วค่ะ แม่กระทั่งไล่ให้เราไปตาย บอกตายวันนี้เลยพรุ่งนี้ก้เผา คนพูดเขาพุดง่ายมากเลยค่ะ  ด่าไปสัก ครึ่งชัวโมง พวกเขาหายโมโหก็ทำแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น. คือ มันโดนแทบทุกวัน จนเราไม่อยากอยุ่ เราเข้าเว้บหาวิธีการตาย ทุกวัน เราภาวนาให้เราตาย เราไม่อยากอยุ่ แต่เรายอมรับนะคะ ว่าเราก้กลัวบาปกรรม เราเลยไม่ได้ได้ทำอะไรลงไป จริงๆเราออาจตะทำแล้ว แต่มันไม่สำเร้จแหละค่ะ เราเลยมีความคิดว่า  อยากไปอยุ่ที่อื่น ไปอยุ่คนเดียว ในที่ที่ไม่มีคนรุ้จัก. ไม่มีคนมาค่อยว่า คอยบ่น อยากไปใช้ชีวิต แต่ มันเป็นได้แค่ความคิด เพราะเราตกงาน ไม่มีเงินที่จะออกจากบ้านหลังนี้ เราควรจะทำอย่างไรดี ให้ชีวิตในแต่ละวัน เรามีคามสุข ไม่ต้องรู้สึกเหมือนติดคุกแบบนี้  เราเคยโทรไประบายกับกรมสุขภาพจิต เขาก้ได้แต่ปลอบเรา และถามคำถาม ซึ่งผลของคำถาม คือเรามีภาวะเครียดมาก และเสี่ยงต่อการฆ่าตัวตายสูง เราก้ไม่รุ้ว่าควรทำยังไง  ทุกอย่างมันแย่ไปหมด อ่านมาถึงตรงนี้ บางคนอาจจะอยยากด่าเรา ว่าสมควรแล้ว แต่เราขอนะคะ แค่นี้เราก็โดนมาทุกวันอยู่แล้ว ขอแค่ข่วยแนะนำวิธีให้เรา ขอบคุณมากค่ะ